Als je eens wat kilometer-inspiratie kunt gebruiken, lees dan zeker 'De geboren renner' van Christopher McDougall. Op het ogenblik ben ik dit bijzondere boek aan het lezen. En deze gecombineerde avonturen- én hardlooproman prikkelt echt. Na zojuist wederom zo'n 42 bladzijden te hebben gelezen (nee, dat aantal zal waarschijnlijk niet toevallig zijn...!), kan ik haast niet wachten om morgen wederom mijn eigen kilometertjes te maken...Liefde als middel om loopprestaties te verbeteren. Meestal betekent een dergelijke theorie geen goed nieuws voor de lezer. Maar in het geval van De geboren renner past het. 'Ja! Liefde voor het leven! Precies!' noteert Christopher McDougall als reactie op de wetenschappelijke vondst van de Mexicaanse indianenstam Tarahumara als een volk van geboren renners.
Kenianen mogen de middenafstand domineren; op de ultralange afstand zijn er geen betere dan de in grote afzondering levende Tarahumara. Auteur McDougall gaat op zoek naar hun geheim. Rode draad vormt de ontmoeting met een Amerikaan genaamd Caballo Blanco, Het Witte Paard: die zich 'met sandalen aan zijn voeten, een hemd en een zak gedroogde watergruwel aan een touw om zijn middel' al jaren hardlopend staande houdt te midden van de Tarahumara. Speurend naar Caballo wordt hij op het spoor gezet van wonderlijke personen, verhalen en avonturen.
Ultraloopster Ann Trason; de iconische langeafstandswedstrijd over 160 kilometer genaamd Leadville; bijna-ontmoetingen met drugsbendes, maar vooral zijn er de in Mexicaanse gebergten verscholen Tarahumara; met hun voornaamste eigenschappen onzichtbaarheid en hardlopen. Daarbij is alles geschreven in typische McDougall-zinnen als: Slechter kon het niet gaan. En toen ging het slechter.
Zoekend bij wetenschappers naar het (loop)geheim krijgt McDougall de beste manier van hardlopen uitgelegd: op je voorvoeten, met rechte rug, hoofd stabiel, armen hoog, pompende ellebogen en je voeten raken de grond snel met de voorvoet en zwaaien dan door naar je achterwerk. Om dit natuurlijk te doen moet hij zich voorstellen 'dat je kind de straat op rent en je op je blote voeten er achter aan rent'.
Inderdaad op blote voeten, want tussen de avonturen door worden sportschoenen als ongezond gekwalificeerd door een drietal 'pijnlijke waarheden': de beste schoenen zijn de slechtste; voeten worden graag afgestraft; mensen zijn gemaakt om te rennen zonder schoenen.' Belangrijkste onderbouwing is dat ruim dertig jaar onderzoek en verbetering van schoeisel tot meer blessures bij langeafstandslopers heeft geleid. Wie kennis heeft van de sinds 2006 bestaande Nike Free-collectie weet dat blootsvoets lopen inderdaad als meest ideale wordt gezien.
Volgens de wetenschappers in het boek past dit ook bij de evolutie van de mens. De homo sapiens wist te overleven door zijn aanleg voor langeafstandloper, waarmee bijna twee miljoen jaar werd gejaagd volgens de methode om andere dieren 'tot dodelijke uitputting te lopen'.
Juist deze techniek wordt nog gehanteerd door de Tarahumara. Het past ook volledig bij het idyllische beeld van deze stam. Die met zijn eenvoudige eetgewoonten ook nog eens verschoond blijft van ziektes als 'zwaarlijvigheid, hartziekten of hoge bloeddruk'. Een ideaal, dat door de Westerse samenleving wordt bedreigd. Volgens McDougall gebeurde dat al met het dorp Mesa de la Yerbabuena, in de jaren zeventig leverancier van de beste hardlopers. Maar door een geasfalteerde weg en het contact de rest van Mexico zijn de dorpelingen nu vooral bekend als bordenwassers, dagloners of verkopers van waardeloze kunstnijverheidsproducten. ''Ze kregen de smaak voor zetmeel en lekkers te pakken en hadden geld nodig om het te kopen.''
Aan het einde van het boek vertelt Caballo over zijn achtergrond. Als student Oosterse religies en geschiedenis van de autochtone Amerikanen betaalde hij zijn collegegeld door met de naam Zigeunercowboy voor geld te boksen in rokerige achterafzaaltjes. Een ontmoeting op het eiland Maui met de kluizenaar Smitty bracht hem eind jaren zestig tot het hardlopen. En daarna... wat daarna gebeurde staat te lezen in De geboren renner. Een boek vol prachtige verhalen uit de werkelijkheid. Waren deze verzonnen, je zou het niet geloven. (ARTHUR VAN DEN BOOGAARD)
Een heerlijk boek om te lezen, ik had hem zo uit. En ja, net wat je zegt, na een stukje lezen wil je meteen rennen!
BeantwoordenVerwijderen