Skeeleren in de wind

ASCHWIN:

Er stond veel wind deze ochtend. En tijdens mijn skeelertocht van 18 km merkte ik toch wel een groot verschil tussen het eerste gedeelte (wind tegen) en de weg terug (wind mee). De onderrugspieren en de bovenbeenspieren lieten zich dan ook tijdens de eerste 9 km veel meer voelen dan tijdens de weg terug.

Ik reed uiteindelijk met een gemiddelde snelheid van 21 km/u. Om het verschil tussen de heen- en terugweg aan te geven: het tweede gedeelte lag mijn snelheid gemiddeld op 26 km/u. met als topsnelheid 31 km/u. (gegevens via app 'Smartrunner' op mijn smartphone).
Toen ik zo op 'top'snelheid schaatste, met het geluid van het asfalt onder de kleine wieltjes van mijn skeelers, had ik voor het eerst toch wel een beetje angst voor een valpartij. Ook al heb ik keurig mijn wielrenhelm op als ik op pad ga, een val zou met zo'n snelheid toch flinke schaafwonden op arm en/of benen met zich meebrengen. Maar goed, zolang je je goed blijft concentreren en de vermoeidheid in benen of enkels niet de overhand krijgt, kun je je slagen goed onder controle houden.
Maar er hoeft maar één steentje of takje te liggen en de wieltjes haperen meteen...

Aangezien de vakantie van een week vandaag begonnen is, zullen er nog veel fijne sportdaagjes volgen... Skeeleren, hardlopen en fietsen. Wordt vervolgd dus...

Smakelijk!

ASCHWIN:

Nike Air Max Mett 90

En dat is vier (en een beetje vijf)

ASCHWIN:

Vierde vrije dag op rij, en maar liefst twee keer vandaag gesport.

Na het paasontbijt van deze ochtend trokken Gijs en ik erop uit op onze racefietsen voor een ronde van 35 km. Nog steeds zijn zijn rugproblemen op zijn fiets niet opgelost, anders hadden we zeker verder kunnen fietsen. Hij rijdt echt lekker soepel en ook zijn gemiddelde snelheid gaat telkens weer omhoog. Om de juiste afstelling van zijn zadel en stuur te vinden, gaan we de komende week maar eens naar Serpenti in Hulst. Dan zou het toch écht opgelost moeten zijn.

Zelf ben ik in de loop van de middag ook nog gaan hardlopen. Vanwege de hitte en de brandende zon heb ik gekozen voor een rustige duurloop van 16 km. Ook genoeg drinken meegenomen aan mijn 'drankgordeltje'; was nodig ook!

Op die manier toch maar mooi vijf keer gesport in vier dagen. Heerlijk!

En als laatste 'sportieve daad' rijden we zometeen op het fietsje naar een restaurant hier net over de grens. Op die manier wordt dit prachtige lange en zonnige paasweekend passend afgesloten.

Derde dag op rij

ASCHWIN:

Ook op deze derde vrije dag was er weer de tijd om sportief bezig te zijn.

Eerst waren we met z'n allen naar het strand tussen Nieuwvliet en Groede gegaan. Aangezien deze ochtend nog bewolkt was, besloten we te beginnen met een lange wandeling. Zo'n 10 km wandelden we samen met onze hond Sarah langs de kustlijn. En bij terugkomst brak plots de zon door, waardoor we nog tot halverwege de middag heerlijk aan het strand hebben doorgebracht. En dat je van ravotten in zee en op het strand dorst krijgt, bewijst onderstaand filmpje:



Later deze dag was er bij thuiskomst ook nog tijd om zelf even de dorst op te wekken: ik liep (wederom op de nieuwe Nike Free's) 10 km in de polders rondom Zuiddorpe.

Trampoline

ASCHWIN:

Een nieuwe sport heeft zijn intrede gedaan in onze familie. Al moet ik eerlijk zeggen dat vooral Pien en Gijs hier het meeste talent voor hebben: trampoline-springen.

Hieronder Pien en vervolgens ook Gijs tijdens hun 'work-out'.


Pien


Gijs (tip: kijk vooral even vanaf ongeveer 15 seconden!)

Skeelertocht

ASCHWIN:

Net een halve liter water in één teug weggewerkt na thuiskomst van mijn skeelertocht van 18 km! Met dit weer is dat toch wel een heel dorstige bezigheid... Volgende keer toch maar wat drinken meenemen voor onderweg.

Maar het ging prima. Het was vrijwel windstil en op het mooie gladde fietspad tussen Westdorpe en Absdale kon ik hierdoor een goede snelheid opbouwen en vasthouden. En wat is het heerlijk om van die lange, rustige slagen te kunnen maken op die lange rechte stukken van deze route; handjes allebei op de rug en het lichaam stil houden... zalig gevoel!
Na zo'n kilometer of 15 begon ik echter wel iets minder gecontroleerd te schaatsen. Je merkt dat de spieren nog niet helemaal zijn ingesteld op deze vorm van sport. De onderrug en de bilspieren raakten op dat punt vermoeid en ook de spieren rondom de enkel wilden af en toe wel eens een kleine 'zwieper' veroorzaken. Maar over het algemeen ging het goed gecontroleerd. Ben er in ieder geval zeer tevreden over.

Alleen dat remmen hè. Ook Angelo schrijft regelmatig over dit manco tijdens zijn skeelertochten. Ik moet écht goed vooruitkijken. Zo'n 25 meter van tevoren moet ik anticiperen op tegemoetkomende groepjes wielrenners, de oversteek van een kruispunt etc. Maar goed, dat is mijns inziens een kwestie van tijd. Ik merk in ieder geval wel dat ik steeds handiger wordt op die snelle skeelers...

De route: 18 km

Nike Free 3.0

ASCHWIN:

Vandaag was het tijd voor de test van de verschillende minimalistische schoenen waarover ik de afgelopen dagen enkele berichten schreef.
Bij Runnerslab te Beveren had ik de mogelijkheid om alles eens op mijn gemakje uit te proberen.

• Allereerst testte ik de Nike Free 2.0. Een hele soepele schoen die nog wel heel dicht bij een gewone hardloopschoen aanzit qua zooldikte. De schoen zat als gegoten, maar ik had hierbij toch niet het gevoel dat ik een veel andere schoen kocht dan de gewone hardloopschoenen die ik al heb. Een heerlijke schoen dus, maar niet voor mijn doel.
• Vervolgens was de Nike Free 3.0 aan de beurt. De zool hiervan is maar een centimetertje dik en loopt niet zoals bij normale hardloopschoenen van hoog achter naar laag voor. Een recht zooltje dus, extreem soepel (je kunt de schoen gewoon oprollen!) en ook deze schoen zat enorm comfortabel. Het lijken wel slofjes... Deze schoen komt heel dicht bij het gevoel van barefoot-running. Je landt ook automatisch op je middenvoet in plaats van op je hiel (zoals dat wel gebeurt bij gewone hardloopschoenen én de Nike Free 2.0).
• Daarna was het de beurt aan de minimalistische Saucony-schoen; maar die viel echt tegen. Voor mijn gevoel was dit toch gewoon een hardloopschoen, met (zoals gebruikelijk) extra versteviging onder de hiel.
• Als laatste had ik de gelegenheid om de verschillende Vibram Five Fingers uit te proberen. Natuurlijk krijg je hiermee pas écht het gevoel van barefoot-running. Maar om hier goed op te kunnen lopen dien je wel je hele loopstijl te veranderen, dat merkte ik wel. Ze zaten wel heerlijk, dat moet ik ze nageven. Het gevoel dat je tenen, zoals in een handschoen, elk een eigen gaatje zitten was ook niet oncomfortabel. Dat went volgens mij heel snel.

Misschien dat je het in bovenstaande beschrijvingen al een beetje kunt lezen; mijn keuze is dus gevallen op deze Nike Free 3.0:

Zojuist heb ik ze uitgetest tijdens een training van 9 km. In de hardloopwinkel raadden ze me ook aan om het langzaam op te bouwen; dus zeker in het begin niet té lang lopen.

Maar het viel me reuze mee. Voor mijn gevoel maak én houd je er gemakkelijker je snelheid mee vast tijdens het lopen. Dit vanwege het feit dat je op je middengedeelte landt en daardoor meteen de afrolbeweging naar voren maakt. De energie die verloren gaat bij een landing op je hiel, zoals bij de normale hardloopschoen, raak je hierdoor niet kwijt.

Wel merkte ik dat het inderdaad na een aantal kilometers wel anders ging voelen in mijn benen; met name mijn onderbenen. Die leken eerder moe te worden. Waarschijnlijk toch door een aantal andere spieren die door deze andere manier van landen/lopen worden aangesproken. Ook mijn voeten zelf zijn na afloop vermoeider. Maar goed, dat was ook de reden om deze schoen te kopen: training van voeten én meer hardlopen richting barefoot-running.

Wat wel erg aangenaam aanvoelt, is het directe gevoel met je ondergrond. De dunne soepele zool plooit zich om elke oneffenheid heen, waardoor ook je voeten en tenen moeten 'werken'.

En de schoenen zelf zijn, zoals ik al schreef, van zulk soepel materiaal gemaakt: het lijken wel sloffen! Eenmaal aangedaan, zou je ze zo uren achtereen willen aanhouden. Vandaar dat ook veel atleten de schoen (net zoals de Nike Free 2.0) gebruiken als 'gewone' schoen: het zit lekker én je houdt je voeten in goede conditie.

Vanaf heden zal ik dus mijn Asics wekelijks afwisselen met deze Nike Free-schoenen. De Asics met name voor het langere duurloopwerk en de Nike's voor de kortere en intervaltrainingen.

Minimalisme

ASCHWIN:

Zoals ik al eerder schreef, ben ik op zoek naar een lichtgewicht hardloopschoen zonder allerlei tierlantijnen. Minimalistisch lopen, zullen we maar zeggen; maar met net iets meer comfort dan bij het barefoot-running.
De Nike Free 2 komt in de buurt van zo'n schoen, maar Martin tipte mij ook over de Saucony Hatorri (zie hieronder).

De zool van deze Saucony-schoen is maar 10mm dik en weegt slechts zo’n 135 gram. De bovenkant van de schoen bevat een ultra­lichte mesh en de schoen sluit zich met een suede clip. De Hattori is een zogenaamde ‘zero drop’ schoen waar­bij het hoogtev­er­schil tussen de hiel en de teen nihil is.

Morgen ga ik in ieder geval eens bij de speciaalzaak de proef op de som nemen en kijken (of beter: voelen) of een dergelijke schoen aan mij besteed is.

Wordt vervolgd...

Het vrije gevoel

ASCHWIN:

De zomerse temperaturen lokken toch altijd weer uit tot lekker sporten. Dus ook vandaag: direct na het werk de korte broek, t-shirt en hardloopschoenen aangedaan, zonnebrilletje op en... hop: een lekker rondje rennen in de zon!

Maar ik weet niet hoe dat bij jullie zit, maar ik moet toch altijd ook wel even wennen aan deze temperaturen. Vandaar dat het niet helemaal meeviel deze keer. Ach, het hoort erbij en het komt vanzelf goed. In ieder geval toch weer een mooie 14 km gelopen.

Ik ben trouwens aan het rondkijken voor een paar extra lichte schoentjes waarbij ik ook nog eens meer mijn voeten zelf kan trainen. Ik zit te denken om eens een paar Nike Free uit te proberen, maar ook Saucony heeft een dergelijke schoen die is gebaseerd op het gevoel van barefoot-running.

Graag zou ik dat toch eens testen. Kijken hoe die soepele zool aanvoelt. En die Vibram Five Fingers lijkt me in deze fase toch echt te veel van het goede. Stap voor stap...

Nike Free 2

Vibram Five Fingers

En eerlijk is eerlijk: eigenlijk zien die Vibram's er toch wel een beetje vreemd uit....

Saab

ASCHWIN:

Terwijl gisteren de marathonlopers zowat bij me voor de deur langs liepen tijdens de Marathon van Zeeuws-Vlaanderen, liep ik als fiets- en loopliefheber rond op de.....: Auto RAI te Amsterdam! Tja...

Om het geslenter van gisteren een beetje uit de benen te lopen, ben ik deze ochtend een snel trainingsrondje van 10 km gaan lopen. De eerste 5 km op wedstrijdsnelheid, de overige 5 op zo'n 75%.

De vaste lezer van deze weblog weet dat ik een zwak heb voor het merk Saab. En ja, als je de media een beetje volgt, dan weet je ook dat het moeilijke tijden zijn voor dit mooie Zweeds-Nederlandse merk.
Maar op de RAI stond daar naar mijn idee toch één van de mooiste nieuwe auto's van de hele collectie te pronken: de nieuwe Saab 95 estate. Wat een chique en toch ook sportieve auto. Ja, ik weet waar ik de komende tijd voor moet gaan sparen.... Kijk maar eens:



Hier nog een trainingsrondje van deze ochtend:

Rustplaats

ASCHWIN:

Wat is de ideale stoel voor de wielrenner om op uit te rusten na een lange zware tocht op de racefiets? Hier is het antwoord:

De stoel is een ontwerp van de Portugees Rui Alves. En ja, deze ontwerper is een fietsliefhebber...!

Deportistas

ASCHWIN:

In Mexico is het blijkbaar een grote hit: kleine boekjes waarin een sportthema met een (vaak lugubere) twist in een stripverhaaltje wordt omgezet. Je bladert die kleine boekjes door zoals je vroeger ook wel deed met een kladblok waarop je op elke bladzijde een kleine tekeningetje had gemaakt: met je duim langs de zijkant van de bladzijden gaan. Van achter naar voor speelde er zich dan voor je ogen een tekenfilmpje af.

Hiernaast zie je een voorbeeld van zo'n boekje uit Mexico én hoe je 'm gebruikt/leest/bekijkt.

De uitgever van deze zogenaamde Deportistas Flipbooks heeft er ook een paar omgezet in een echt kort tekenfilmpje.



Deportistas betekent overigens in het spaans 'sport'.

Schoolvoetbal

PIEN:

Deze middag deed ik met mijn team van de Canisius basisschool uit Zuiddorpe mee aan het schoolvoetbaltoernooi in Sas van Gent.
Ons meidenteam haalde helaas niet de finale. Maar gezellig was het wel. En actie was er ook genoeg te zien. Onderstaande foto van mij is het bewijs!

Bovenste rij van links naar rechts: Laura, Sanne, Zahra, Pien, Joset.

Middelste rij: Larissa en Naomi.

Onder: Celiza

Uit het dorp waren een hoop schoolvriendjes en ouders meegekomen om te supporteren. Ook opa en oma waren op de fiets richting Sas van Gent gekomen.

Ken jezelf...

ASCHWIN:

Ja, zelfkennis is wel wat waard...

Zoals in mijn vorig blogbericht al enigszins aangekondigd, bleek afgelopen zondag geen ideale sportdag voor mij te worden. Het retro-feestje op zaterdagavond/nacht was natuurlijk hartstikke gezellig, waardoor het ten eerste behoorlijk laat (of moet is zeggen: 'vroeg') werd. En van zo'n hele avond dansen krijg je ook best wel dorst... dus ja... de zondag werd ingericht met sport kijken (Rotterdam Marathon + Parijs-Roubaix), in plaats van zelf sporten.

Daarom werd de schade gisteren toch maar even ingehaald met een duurloop over 16 km die verbazingwekkend gemakkelijk ging.

Dansen blijkt goed voor de beenspieren te zijn!

ASCHWIN:

Het is een heerlijk sportweekend aan het worden op deze manier. Heb namelijk zojuist een mooie ronde hardgelopen van Zuiddorpe via Overslag naar Kruisstraat en weer terug naar huis (16 km).

De eerste paar kilometers voelden de benen nog een beetje stram aan. Waarschijnlijk door mijn fietstocht van gisteren. Maar al gauw begon ik in een lekker ritme te komen. Aangezien ik niet in trainingsopbouw ben naar een of andere loopwedstrijd, besloot ik lekker door te lopen. Zodoende was ik na 68 minuten weer thuis.

Als mijn gesteldheid het morgen toelaat, na het feestje dat mij vanavond te wachten staat ('Stippie Returns' te Koewacht: back to the 70's, 80's en 90's), dan zit er misschien morgen nog wel rondje fietsen in samen met Gijs. Maar beloven dat dit gaat gebeuren doe ik voorlopig maar niet...! Ik ken mezelf...

Olympisch parcours mountainbike (2012)

ASCHWIN:

Bart Brentjes meldde via een tweet op twitter dat er een filmpje beschikbaar is van het Olympisch mountainbike-parcours in Londen. Bij deze:



Op het eerste gezicht ziet het er een beetje saai en te aangelegd uit. Maar als je gedurende het filmpje het hele parcours aan je voorbij ziet komen, dan moet je toch concluderen dat er vanalles in zit: beklimmingen, afdalingen, rotsen, zand, gravel, gras, bospaadjes, bruggetjes etc.
Een écht technisch parcours is het volgens mij niet; er zitten heel veel lange rechte stukken in. Ook lijkt het soms een beetje op een XL-bmx-rondje.

Irritant fruit

ASCHWIN:

In vergelijking met hardlopen, heb ik na het fietsen altijd meer behoefte om 'bij' te eten. Om te voorkomen dat er dan vanalles naar binnen verdwijnt, ook de minder gezonde dingen, probeer ik dat hongergevoel zo veel als mogelijk met fruit te compenseren.

Deze onderstaande irritante fruitjes zijn dan ook allemaal reeds weggewerkt... gelukkig! En die stand-in met dat mes: dat ben ik!

Wielrennen en studeren

ASCHWIN:

Na deze week drie keer op de fiets naar mijn werk te zijn gereden (telkens 2x 15 km) en ook 's avonds veel aan het werk te zijn geweest, besloot ik mezelf te trakteren op een dagje vrij vandaag. Eigenlijk met de bedoeling om even de tijd te kunnen nemen voor de studie Bedrijfskunde die ik volg in Rotterdam. Er lag immers nog een stapeltje te wachten: opdrachten uitwerken en lees- en studiewerk.

Maar een hele dag studeren houd ik natuurlijk ook niet vol; zeker niet met dit heerlijke weer. Dus daarom besloot ik maar om op tijd op te staan, goed te ontbijten en de racefiets te pakken voor een mooi fietsritje richting de kust.
Hieronder zie je de gereden route, die zo'n 92 km in lengte bedroeg. Het was overigens erg lang geleden dat ik weer eens richting de 100 km heb gefietst.

Wat ideaal was van dit rondje, was het feit dat ik de hele weg richting Breskens tegenwind had en zodoende mijn gemiddelde snelheid op de terugweg kon opschroeven. Uiteindelijk een gemiddelde gereden van 28,5 km/u.

Jammergenoeg had ik wel te maken met vrij dikke mist tussen Hoofdplaat en Breskens waardoor de temperatuur wel flink kelderde. En dat viel niet mee in mijn zomer-outfit. Gelukkig kwam op de terugweg voorbij Hoofdplaat de zon weer tevoorschijn.

Even wat eten op een bankje in Breskens

Met de nodige adrenaline in het lijf werd er daarna thuis begonnen aan het huiswerk...

Even wennen weer...

ASCHWIN:

Nee, niet schrikken: je zit op de juiste weblog...

...alleen ziet deze er vanaf vandaag een beetje anders uit. Het werd weer eens tijd voor een nieuw jasje.
Een paar dingetjes zijn (naast het uiterlijk) ook anders: als je een reactie wilt plaatsen, doe je dat voortaan bovenaan het bericht, in plaats van eronder. Voor de rest wijst het zich weer vanzelf.

De beste remedie

ASCHWIN:

Nadat ik gisteravond pas om 23:30 uur van een feestelijke bedrijfsbijeenkomst in Hulst wegreed, had ik met Linda afgesproken om naar Terneuzen te komen, waar zij met enkele collega's van café naar café aan het hoppen was tijdens de Terneuzense Bluesroute.

Dus pas na middernacht voegde ik me bij het gezelschap om tot een uur of drie het ene na het andere optreden in de Terneuzense binnenstad bij te wonen. Vooral de bands 'Ed & The Gators' uit België én 'Gino & The Bulldoze Band' die volgens mij uit Zeeland zelf komen waren top.

Maar die gezelligheid van gisteren, voelde deze ochtend toch een beetje minder positief aan... Ook omdat ik helaas niet in de gelegenheid was om eens lekker uit te slapen.

De hele ochtend was het alsof er een (zeer slecht!) bluesbandje in mijn hoofd aan het repeteren was. Die kater uit het logo van de Bluesroute was meegereisd naar Zuiddorpe!

Om te voorkomen dat ik me de hele dag een beetje sloom en brak zou voelen, besloot ik daarom toch maar om vanmiddag een stukje te gaan hardlopen. Het eerste kwartier was een ramp voor mijn hoofd, maar daarna ging het beter en beter. Na 47 minuten rennen met dit prachtige weer, waren alle kwade dampen dan toch uitgezweet en voelde ik me weer helemaal in orde.

Dus tip van de dag: sporten is ALTIJD de beste remedie!