EcoTrail van Brussel

ASCHWIN:

Vandaag was het dan zo ver: de 1e editie van de EcoTrail van Brussel. Er stonden verschillende afstanden op het programma, maar voor mij was het zaak vandaag de 25 km tot een goed einde te brengen.
Start vond plaats op de universiteitscampus Erasmus te Anderlecht en de finish op de unieke locatie onder het Atomium!

Vooraf had ik er eigenlijk geen idee van wat ik van het parcours kon verwachten. Ze noemen het een trail, maar ja: wát is de definitie van een trail eigenlijk? Vanaf vandaag denk ik het antwoord te weten: meer dan 50% onverhard parcours.
Want eigenlijk alleen met die definitie valt deze wedstrijd een trail te noemen. Of is mijn vergelijkingsmateriaal niet helemaal eerlijk (de Trail des Fantomes in La Roche, die ik vorige maand liep)?
Met andere woorden: het parcours van de EcoTrail was mooi, afwisselend, veel onverhard, veel op en af (maar vooral glooiend) en er zat zelfs één klauterklim in (met handen en voeten dus...). We liepen door polders, parken, bos en door de straten van en rondom Brussel. Op zich is die combinatie natuurlijk wel uniek te noemen. Zeker als je ook nog eens die bijzondere finishlocatie hebt.
Dat het van een heel andere orde was dan de Ardennen-trails, blijkt ook wel uit mijn eindtijd. Ik klokte zelf over de finish de eindtijd van 1:46 uur af! Tja, dat zijn meer tijden die passen bij een wegwedstrijd over 25 km, toch?

Maar het ging ook superlekker vandaag, ondanks mijn twijfels door mijn knieprobleempjes. Ik kon goed mijn snelheid aanhouden. Mijn gemiddelde snelheid van 14,2 km/u (op basis van mijn eigen metingen) is naar mijn idee dan ook goed te noemen, zeker als je bedenkt dat het onverhard, grasland, heuvelachtig en soms zelfs klauteren was.
Mijn eindklassering laat ook zien dat het niet zo'n gekke prestatie was. De officiële uitslag heb ik nog niet, maar ik schat rond de 50e/55e plek geëindigd te zijn in dit grote deelnemersveld.

Linda had me vantevoren trouwens goed ingetaped aan de knie. Dit om er voor te zorgen dat deze knie meer stabiliteit kreeg om de 'gekneusde' peesaanhechtingen te sparen. En dat hielp ontzettend goed.

Voor de start. Mét professioneel

aangelegde tapeconstructie aan de knie

 

Normaal start ik eigenlijk altijd wel vlot tijdens mijn wedstrijden. Maar vandaag besloot ik het anders te doen. Ook uit noodzaak eigenlijk. Want de knie voelde stijf en kwetsbaar aan. De eerste kilometer werd ik dan ook door Jan en alleman (of beter: Jean et les autres...) ingehaald. Ik liet het maar gebeuren en was alleen maar gefocused op een lekker loopritme. En dat vond ik na zo'n 10 minuten. De daaropvolgende kilometers begon ik eindelijk weer mensen in te halen; en dat kon ik eigenlijk de rest van de wedstrijd volhouden. Eén voor één 'raapte' ik mijn voorgangers op en schoof naar voren in het loperspeloton.
Voor ik er erg in had was daar plots al de eerste bevoorradingspost. Die zou op 11 km staan. Ik keek op mijn horloge en zag een tussentijd van 45 minuten staan. Prima dus.

Na dit punt bleek het deelnemersveld rondom mijn positie een status quo te hebben bereikt. Van een peloton was natuurlijk al lang geen sprake meer. Ik liep met twee franstalige lopers vele kilometers samen. Achter ons was niemand meer te zien. Het groepje voor ons bleef op dezelfde 250 meter voor ons lopen.

Ik miste wel de kilometeraanduiding tijdens de wedstrijd. Ik had geen idee hoe ver het nog was. Totdat ik plots na 1:30 uur het Atomium voor me zag verschijnen toen ik een hoek om sloeg. We konden er toch nog niet zijn?!
En dat was ook zo. Want we werden nog een 'blokje om' gestuurd door het park nabij de Atomium. Maar ik wist natuurlijk wel dat het niet ver meer kon zijn. Tijdens die laatste kilometers had ik het eigenlijk het zwaarst. Het zal ook wel het psychologische effect geweest zijn van het plotse naderen van het Atomium en vervolgens er weer vandaan moeten lopen...

Uiteindelijk liep ik dus na 1:46 uur lachend over de finish. Eigenlijk verbaasd dat het al over was. Dit was een trail die maar half zo lang duurde dan de trail van een maand geleden in La Roche over dezelfde afstand. Gekke gewaarwording, omdat ik me op een zwaarder parcours had ingesteld.
Maar al met al was dit een leuke en mooie wedstrijd.

Als ik de officiële uitslag heb, zal ik 'm op deze weblog zetten.

Na de finish

 

Wat een luxe: bijkomen op strandstoeltjes

voor de lopers na de finish

 

Tijd om om te kleden.

(met leuke achtergrond en leuk shirt)