Halve Marathon van Cadzand-Bad

ASCHWIN:

Zoals ik al eerder aangaf, stond de Halve Marathon van Cadzand-Bad niet op mijn agenda. Maar gisteren toch besloten om te starten. Ik zou er een trainingswedstrijd van maken...

Bijzonder was vandaag dat Linda en ik beiden tegelijkertijd in het startvak stonden! Linda besloot deze ochtend ook te starten. Niet voor een afstand van 21 km, maar voor de 5 km-wedstrijd. Beide afstanden startten tegelijkertijd.

Om met Linda te beginnen. Zij liep de 5 km-afstand vrij gemakkelijk. Achteraf had ze spijt dat ze zich helemaal achteraan in het startvak had opgesteld. Ik weet nog niet precies hoeveel starters er waren vandaag, maar ik gok op zo'n 600 lopers.
De uitslag is op het moment van dit schrijven ook nog niet bekend bij ons. Maar Linda klokte zelf een eindtijd van 26 minuten. Zeker als je bedenkt dat er duinovergangen in zaten en niet alles verhard was, is dit een erg goede prestatie voor haar. Ook als je bedenkt dat ze niet voluit is kunnen gaan vanaf het begin. Goed gedaan dus!

Zelf startte ik in het midden van het peloton. Daardoor duurde het toch al gauw een twintig- tot dertigtal seconden vooraleer ik over de startstreep heen liep. De eerste 2 km liep ik erg rustig. Mijn hartslag hield ik op zo'n 140 bpm: een hartslag voor een rustige lange duurloop. Prima dus.
Maar na de 2e km was ik eindelijk opgewarmd (het was ijzig koud door de wind die vrij spel had daar aan de kust). Ik begon ook in snel tempo allerlei mensen in te halen. Toen we na zo'n 5 km op het strand aankwamen na de duin(fiets)paden te hebben gehad, besloot ik toch van mijn rustige tempo af te stappen. Ik zou er een intervalduurloop van maken. En op die manier liep ik van groepje naar groepje, met de wind in de rug. Telkens zag ik één of twee groepjes voor me een bekende lopen, om vervolgens te besluiten daar in één ruk naar toe te lopen. Even kletsen en dan weer verder. Op die manier overbrugde ik steeds de honderden meters tussen de groepjes in.
Toen ik ook Ingrid IJsebaert, Petra Rasenberg en Maarten van Goethem inhaalde, ergens na zo'n 14 km, wist ik dat dit niet echt een gewone trainingsloop kon blijven. Want op deze manier wist ik ook dat ik onder de 1:40 uur kon blijven. Zeker toen ik ook bij hun vrij vlot weer wegliep.

Na weer een lange strandstrook van een aantal kilometer, wist ik ook dat ik in een goed groepje terecht moest zien te komen. We zouden immers de rest van de wedstrijd bovenop de duinen het hele stuk weer terug moeten lopen tegen de wind in. En dat lukte. Ook daar wist ik nog een paar groepjes op te schuiven. Mijn hartslag was ondertussen natuurlijk allang richting de 170 bpm geklommen, maar het maakte me niets meer uit. Ik ging nu voluit door.

Op deze manier eindigde ik de 21 km in een eindtijd van 1:34 uur (volgens de finishklok). En het voordeel van langzaam en niet vooraan te starten is het psychologische profijt dat je er van hebt. Het was een heerlijke inhaalwedstrijd geworden die me érg veel vertrouwen geeft voor de Trail des Bosses over 25 km volgende week zaterdag in de Ardennen. In die zin is deze training méér dan geslaagd!

De rest van de week hou ik me vrij rustig. Zin in het volgend weekend!