Trail du Diable au SUKre

ASCHWIN:

Vandaag was het met name voor Linda de grote dag: voor het eerst meelopen in een trailrun! Voor haar was dit een eerste proef richting haar doel in augustus van dit jaar: Trail des Fantomes te La Roche.

Er werden vandaag in Ellezelle tijdens deze Trail du Diable au SUKre drie afstanden gelopen (10, 20 en 30 km) die allen tegelijkertijd zouden starten. Linda koos voor de 10 km. Ikzelf voor de 20 km.

Het was de eerste keer dat deze trail werd georganiseerd. En dat was goed te merken...! Het begon al met de inschrijving. Die liep gigantisch uit, waardoor er niet om 9:00 uur, maar bijna om 9:30 uur werd gestart. En nee, geen startschot. Opeens liep iedereen weg...! We bleken dus gestart te zijn.

Tijdens de eerste kilometers

(de hele meute nog bij elkaar)

Het parcours bestond uit drie aan elkaar geschakelde rondes. De 10 km liep één van die ronden, de 20 vervolgde na dat eerste rondje voor het vervolgrondje (waardoor een 8-vorm werd gelopen) en de 30 km zou dan nog een derde rondje er aan koppelen.

Het eerste rondje was minimaal, maar toch goed genoeg aangegeven. Mini-bordjes stonden bij elke afslag. Maar tijdens mijn tweede rondje ging het goed fout... We werden na ongeveer 15 km gesommeerd om plots rode pijlen te gaan volgen (in plaats van de gele die we tot dan toe hadden gevolgd). Prima, zo gezegd zo gedaan. Maar na het derde rode pijltje was er plots geen rode pijl meer te bekennen. Sterker nog: ook de gele pijltjes waren nergens meer te zien. Daar sta je dan in een bos met paden rechtdoor, naar rechts en naar links...! Ik was blij dat er zowel voor mij een tweetal lopers liepen en achter mij kwamen ook nog eens een stuk of zes lopers aangelopen. Gedeelde smart is halve smart, zullen we maar zeggen.
We besloten allen terug te lopen tot het laatste pijltje. We zochten vervolgens verder, maar konden echt niets vinden. Op goed geluk liepen we links, rechts, terug, verder, rechtsomkeer etc. en plots zagen we ergens iets geels. Twijfelachtig begonnen we te lopen en die pijltjes weer te volgen. We hadden geen idee of we goed zaten. We moesten immers rode pijlen volgen en dit waren gele. Veel  kans dat we op het 30 km-parcours zaten...!

Uiteindelijk zag ik in de verte de kerktoren van Ellezelle wel steeds dichterbij komen. Voor mij was dit het teken dat we goed zaten. En of het nu de 20 of 30 km-route was, dat maakte mij helemaal niets meer uit; ik wist immers dat ik wel 'thuis' zou komen.
Ik putte moed uit deze constatering en liep uiteindelijk weg bij mijn compagnonnen. Ik haalde tijdens het laatste kwartier ook nog een aantal andere lopers in. En ik constateerde dat ik die al vele, vele kilometers geleden óók al had ingehaald...! Pfff.... Tja...

De uitslag zal dus wel nergens op slaan. Ik kwam uiteindelijk na 1 uur en 57 minuten over de finish. Hoeveel kilometer ik gelopen heb? Geen idee. Ik vermoed zo'n kilometer of 25. Ik kwam immers na 10 km (bleek overigens 11,8 km te zijn) door in een tijd van 54 minuten. Maar goed, het is een gokje.

Los van de bewegwijzering was het een mooi parcours. Er zaten behoorlijk wat lange beklimmingen in. Niet zo veel klauterwerk. We liepen afwisselend door bos, over grindpaden, door weilanden, grachten en keiweggetjes. Al met al behoorlijk zwaar. Ook het weer bepaalde de zwaarte van de wedstrijd. Het zonnetje kwam er goed door vandaag en de temperatuur liep al gauw richting 20 graden celcius.

En Linda? Linda heeft haar 10 km (die volgens onze gps-app geen 10 maar 11,8 km bleek te zijn!) gelopen in een tijd van ongeveer 1 uur en 13 minuten. Het was haar overigens niet helemaal meegevallen. Vooral de lange beklimmingen waar geen eind aan lijkt te komen hadden er ingehakt. Maar al met al heeft ze toch een goed gemiddelde snelheid gelopen.
Tijdens het lopen had ze meerdere malen gedacht: 'dit doe ik NOOIT meer. Die trail in augustus kan me gestolen worden.' Maar nu, enkele uren later, is ze er al wat genuanceerder over. Ze weet nu dat er een zomer lang goed getraind moet worden. Maar dat gaat haar zeker lukken!

Hier nog een heel kort finishfilmpje van mezelf (Linda stond me bij de finish op te wachten en dacht een foto te maken, maar de iPhone stond nog op filmstand...):

Tot nu toe dacht ik bij alle trails die ik heb gelopen: hier kom ik volgend jaar weer naar toe. Maar dat kan ik van deze trailrun niet zeggen... En dat heeft puur te maken met de gebrekkige organisatie en niet met het toch wel mooie, zware en afwisselende parcours.