Bredase Singelloop: aangename verrassing!

ASCHWIN:

Ik doe het nooit meer: zulke 'zeur'-blogberichtjes als gisteren schrijven. Want na het lopen van de halve marathon te Breda vandaag, bleek het allemaal veel minder negatief dan ik gisteren schetste.
Laat me het uitleggen...

Ja, ik was op voorhand behoorlijk onzeker over de conditie van mijn linker knie. Zou die zich goed houden tijdens de 21 km?! Laat ik dat maar meteen verklappen: ja, gek genoeg heb ik er gedurende de hele wedstrijd geen moment last van gehad. Niet eens een beetje stijf of stram. Gewoon helemaal niets! Tja.
Dus achteraf gezien heb ik me helemaal voor niets druk gemaakt. En dat ik er niet geheel gerust over was op voorhand, zie je wel aan onderstaande foto. Genomen vlak voordat ik me naar het startvak zou begeven terwijl ik mijn hartslagband omdeed.

Het leuke van de wedstrijd vandaag was ook dat ik had afgesproken met mijn Belgische vriend Dirk: leren kennen op vakantie in Zuid-Italië en samen daar onze dagelijkse traininkjes in de heuvels gelopen.

Hieronder zie je ons vóór de start. Voor Dirk zou dit zijn eerste halve marathon worden!

In het startvak besloot ik vlakbij de pacer met eindtijd 1:35 uur te gaan staan. De temperatuur liep zo rond een uur of twee (starttijd) op naar zo'n 28 graden, dus enige voorzichtigheid leek me op zijn plaats.

Maar al na een paar bochten en iets meer dan een kilometer verder, was ik die pacer al kwijt; hij liep ergens achter me, en ik besloot 'm daar dan ook maar te laten. Gewoon lekker rennen en zien hoe het me gedurende de komende kilometers zou afgaan.

Tijdens de eerste kilometer, zwaaiend naar de fotografe

En die kilometers rolden op een gemakkelijke manier onder mijn schoenen door. Na 21 minuten liep ik voorbij het 5 km-punt. Na 42 minuten het 10-km-punt. Na 63 minuten het 15 km-punt. Als dat geen strak schema is, dan weet ik het ook niet meer! 

En kilometer na kilometer verbaasde ik me over het feit dat ik nergens last van kreeg, geen stijfheid of pijn rondom de knie, helemaal niets! En dat gaf de burger moed natuurlijk.

Ik bleef ook maar mensen inhalen. Velen kregen na een uur gelopen te hebben toch een serieuze klap van de hamer. Links en rechts zag ik tempo's van mensen terugvallen. Zelf kon ik mijn snelheid aanhouden en ik begon te hopen op een tijd binnen de anderhalf uur. Dat was immers al weer een tweetal jaren geleden! En dat met dit weer?! Ik kon het eigenlijk niet zo goed geloven...

Pas bij het passeren van het 20 km-punt wist ik dat het me zou gaan lukken om binnen die anderhalf uur te eindigen. Het werd uiteindelijk een eindtijd van 1:29:40 uur. En daar ben ik heeeeeel tevreden mee!

Nog tevredener was ik toen ik de uitslag zag en kon inschatten wat deze eindtijd met deze weersomstandigheden waard was: 10e plaats bij de recreantenlopers (van de 756 deelnemers)! Om een beeld te krijgen wat deze tijd gedaan zou hebben bij de wedstrijdlopers, die streden om het Nederlands Kampioenschap op de halve marathon, heb ik mijn tijd 'in hun uitslag' geplaatst. En wat schetst mijn verbazing: ik zou hiermee in mijn leeftijdscategorie op een hele mooie 13e plek geëindigd zijn!

Ondertussen was Dirk natuurlijk ook aan zijn heldendaad bezig: het voltooien van zijn eerste halve marathon. Hij eindigde in een eindtijd van 2:04:57 uur (540e plaats). En hoe zie je er dan uit ná de finish? Zo:

Na het nodige water, de sportdrankjes en de cola's om het verloren vocht aan te vullen was het dan toch echt tijd voor een welverdiend Bredaas pilsje: proost!

Hieronder zie je mijn officiële wedstrijdgegevens, en -uitslag:

Foto van de laatste meters