Moerschanscross Hulst

ASCHWIN:

Goh, dat was toch wel lang geleden... Gisteren deed ik weer eens mee met een crosswedstrijd en wel de Moerschanscross te Hulst.
Het leuke parcours met de liniedijk als rode draad lag er door de vele regen van de afgelopen dagen érg modderig bij. Ideale crossomstandigheden dus!

De verschillende leeftijdscategorieën van de heren liepen allen samen. Hierdoor stond er een mooi pelotonnetje deelnemers aan de start. Er dienden 3 rondjes afgelegd te worden over een totale afstand van 7.110 m.
Waar ik wel een beetje tegenop zag voor de start waren twee dingen.
Ten eerste: ze zullen weer als gekken van start gaan. Iedereen wil natuurlijk als eerste (of toch op z'n minst vooraan) bij de eerste bocht en heuvel aankomen. Het gevolg is dan altijd dat je een halve ronde verder constateert dat die start tóch weer te snel is geweest...! En dat was ook deze keer het geval (natuurlijk!). Na zo'n 3 km moest ik toch echt op zoek naar mijn tweede adem. En gelukkig vond ik die al snel.
Ten tweede: als het zo modderig is als gisteren, dan volstaan gewone hardloopschoenen natuurlijk niet; ook al hebben ze een trailzooltje eronder liggen. En daar kwam ik na zo'n 500 meter al achter. Tijdens de eerste modderstrook gleed ik alle kanten uit. De lopers met spikes liepen gewoon voluit rechtdoor door de modderstroken heen. Ikzelf moest steeds het kantje van het pad opzoeken, waar nog wat gras boven de modder uitstak. Deed ik dit niet dan ging er tijdens elke afzet toch wel wat energie verloren door een slippende afzet. Ook de bochten moesten met veel gevoel genomen worden...

Maar nadat ik mijn tweede adem gevonden had, begon ik langzaamaan voor het eerst weer mensen in te halen. Zeker de derde ronde kon ik dit doortrekken en schoof ik nog wat plaatsen op.
Het is zó anders lopen dan tijdens de lange afstanden. Je loopt steeds op het randje van je kunnen. Misselijkheid ligt dan altijd op de loer. De kunst is om net binnen de grens van je kunnen te blijven en de misselijkheid nét geen kans te geven.
Gelukkig is dat gevoel direct na de finish weer verdwenen. Zo ook gisteren. Ik kijk dan ook terug op een leuke moddermiddag in Hulst.
Maar bij de volgende cross/veldloopwedstrijd doe ik waarschijnlijk alleen mee als ik óf een paar spikes op de kop heb kunnen tikken, óf de ondergrond moet harder/bevroren liggen. Anders is het eigenlijk toch geen doen. Je verliest dan té veel energie aan recht blijven en mislukkende afzetten tijdens het lopen.

Hier nog een filmpje met een impressie van alle categorieën; te zien op de website van RKHAV.

De uitslag vind je hier. Ik ben uiteindelijk op de 15e plek geëindigd in de leeftijdscategorie 35-45 jaar, in een eindtijd van 30:52 min. Dit betekent dat ik net geen 14 km/u heb gehaald tijdens deze cross. Dát valt me in ieder geval niet tegen.
Maar overall eindigde ik pas op de 46e plek (van de 91 deelnemers). En dat is natuurlijk niet bijster bijzonder...