Je zou haast denken dat het eigenlijk wel toepasselijk is om met de paasdagen 'op eieren te lopen'....De pijnstillers/ontstekingsremmers doen hun werk goed. Al een paar dagen lang voel ik geen pijntje meer aan de ontsteking in mijn linker bovenbeen. Maar ja: betekent dit dat het de beterende kant op gaat of heeft dat gewoon te maken met het feit dat een en ander onderdrukt wordt?
Om dat te testen nam ik gisteren enkel 's ochtends een ontstekingsremmer. Hierdoor zou ik tijdens mijn training van deze ochtend vanzelf voelen hoe het er voor stond.
Samen met Linda liep ik 50 minuten in een zeer rustig tempo door het Kloosterbos. En ook al liep ik een beetje op eieren, dat ging best goed (lees: pijnvrij). Maar na een plaspauze van mijn kant versnelde ik heel even om Linda weer in te halen en dát had ik dus beter niet gedaan... Meteen voelde ik de ontstekingsplek weer opspelen. Toen ik daarna weer het rustige tempo aannam, ebde het gelukkig ook wel weer wat weg; maar niet geheel.
Conclusie van deze training: het viel me niet tegen dat ik in een rustig tempo pijnvrij kon lopen (als ik niet had versneld, dan had ik dat 50 minuten pijnvrij vol kunnen houden). Maar aan de andere kant ben ik er ook achtergekomen dat de blessure nog niet voorbij is.
Van een wedstrijd tijdens deze paasdagen kan dan ook helaas geen sprake zijn. Jammer! Maar als hiermee de blessure overwonnen wordt, dan heb ik dat er graag voor over. Het eerstvolgende doel is immers pas over een maand: de trailrun in Ellezelle.
En vandaag heb ik dan toch maar gewoon weer braaf mijn medicijnkuurtje voortgezet...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten