Op deze zonnige moederdag leek Linda een 'potje goede hoop' gekregen te hebben, want ze nam zich voor om eens een rondje te gaan hardlopen. Zou het lukken zonder weer last te krijgen van haar blessure? Het was misschien al een half jaar geleden dat ze nog eens een poging ondernam. De laatste keer dat ze een stukje ging hardlopen ging het al spoedig fout.
Het leek Pien een goed idee om mee te lopen; dan zou ze Linda in de gaten houden en afremmen als ze te hard van stapel zou lopen. Letterlijk.
Hier staan ze er gereed voor:
.JPG)
Op het allerlaatste moment besloot ook ik mee te lopen. We zouden een rondje van een half uur lopen met een paar wandelmeters erin. Linda gaf natuurlijk het tempo aan en... het ging goed! Waar ze voorheen doorliep totdat ze de blessure voelde, besloot ze nu preventief te gaan wandelen om de tien minuten. En daarmee kwam ze zonder pijn haar eerste trainingsrondje van een half uur door!
Pien hobbelde gemakkelijk mee. Het is duidelijk dat ook zij steeds groter en sterker wordt. Het kost haar geen moeite zo'n rondje. Ze stelde zelfs voor om aan het eind van het jaar, in december, als 'Team Van den Abeele' mee te doen aan de aflossingsmarathon te Terneuzen! We namen ons voor dat als Linda haar looptrainingen kan volhouden de rest van dit jaar, dat we dan zeker mee zullen doen.
Zelf liep ik na dit half uurtje door voor een groter rondje. Ik plakte er nog 45 minuten aan vast, waarna ik na 1 uur en 15 minuten weer thuis kwam. En wat schetste mijn verbazing: daar stond Gijs klaar in zijn sportkleding. Hij had gehoord van die aflossingsmarathon en vond het daarom ook weer eens tijd worden om de loopactiviteiten op te pakken! En of ik nog eventjes meerende?! Zo gevraagd, zo gedaan.
En na een minuut of 20 / 25 kwamen we weer thuis. Gijs iets eerder dan ikzelf, want hij liep me er tijdens zijn versnelling tijdens de laatste 200 meter gigantisch uit! Ook Gijs is duidelijk een stuk groter en sterker geworden dan vorig jaar. Logisch natuurlijk, maar ik merkte het ook goed in zijn manier van lopen. Stevigere passen en véél meer inhoud. En dat leverde hem deze mooie overwinning op! Zijn dagelijkse fietstochten van thuis naar school en weer terug (26 km per dag) leveren duidelijk een goede conditionele basis op.
Bij thuiskomst werden we opgewacht door onze hond Sarah en het kleine logeerhondje Max. En die waren duidelijk verzot op onze zoute bezwete huid:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten