Nadat ik vanmiddag in de tuin had gewerkt, terwijl Linda met Nicole haar Fortenroute aan het fietsen was, ben ik toch ook zelf maar even een rondje in de wind gaan fietsen. Niet te lang vandaag (want ik ben van plan om morgen weer een lange duurloop te gaan lopen), maar wel lekker intensief. Ik besloot tijdens dit rondje van 40 km eens wat intervaltraining op de fiets te doen.
Ik greep terug op één van mijn trainingsoefeningen van 20 jaar (!) geleden, toen ik in de juniorencategorie wielrende bij Wielervereniging Zeeuws-Vlaanderen (en daarna ook nog een seizoen bij de amateurs). Vanuit rustig tempo versnellen tot sprintsnelheid en dit 2 km volhouden. Vervolgens weer een aantal kilometer rustig tempo en vervolgens weer versnellen tot een sprint van 2 km. Zo vaak achter elkaar als toen lukte me natuurlijk niet. Maar toch, ik had bij thuiskomst wel het idee dat ik werkelijk iets gedaan had tijdens deze training (lees: ik was bekaf!). Deze sprintseries heb ik na zo'n 10 en na zo'n 30 km uitgevoerd.
Ik zat deze rit eigenlijk heel de tijd met mijn gedachten 20 jaar geleden. Dat kwam ook doordat ik de eerste 10 km samen fietste met een vader van een clubgenoot van mij toentertijd. Hij pikte bij me aan net buiten Zuiddorpe en samen reden we op tot aan Terneuzen. Zijn zoon fietste niet meer, maar hijzelf reed tot een jaar of 5 geleden nog wedstrijden bij de Belgische vrije wielrennersbond WAOD. Ook ikzelf heb daar ooit wel eens wedstrijdjes bij gereden. Nog voordat ik als junior aan de bak ging (tja, en dan hebben we het al over 24 jaar geleden!). Dat waren altijd spectaculaire wedstrijden: leuk maar ook erg gevaarlijk. Oud-profs kapen daar, net zoals toen, nog altijd de prijzen weg, hoorde ik van hem...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten