Na mijn lange duurloop van afgelopen zaterdag werd er gisteren maar eens niet gesport. Vandaag echter stond er een korte training ingelast met wat versnellingen.
Maar... na het avondeten zakte de moed me een beetje in de schoenen bij de gedachte alleen al. Soms overkomt me dat: effe geen zin! Lui ben ik dan ook maar even lekker onderuit gaan liggen op de bank. De moeheid overviel me, met als gevolg dat ik zelfs even wegdutte. Misschien had het er ook mee te maken dat de kinderen een paar dagen bij oma in Helmond logeren zijn. Het is dan toch een stuk stiller in huis; de kinderen lopen niet rond met allerlei verhalen. Met andere woorden: ik kon er ook gewoon aan toegeven, aan die moeheid...
Maar... na een paar koppen koffie en na even krantje lezen, mail checken etc., kwam de energie toch weer terug. 'Hup, nog een bakje koffie erin, en omkleden!' luidde het advies aan mezelf.
En nu, na de training, ben ik weer zo fit als een hoentje (wie heeft dit gezegde eigenlijk verzonnen en wat is een hoentje?) en natuurlijk hartstikke blij dat ik toch nog even getraind heb!
De training zag er overigens als volgt uit:
- 1 km: 11 km/u
- 1 km: 12 km/u
- 1 km: 13 km/u
- 1 km: 14 km/u
- 1 km: 15 km/u
- 0,5 km: 11 km/u
- 0,5 km: 10,5 km/u
- 0,5 km: 10 km/u
- 0,2 km: 5,5 km/u (wandelen)
Tijdens het lopen luisterde ik naar muziek van Acda en de Munnik. Dat was alweer heel lang geleden. Eén van de nummers die langskwam, was onderstaand liedje. Wel toepasselijk vond ik... Hieronder wordt het nummer solo uitgevoerd door Paul de Munnik.
Herkenbaar gevoel Achwin, vooraf geen zin of energie hebben om te trainen en je daarna topfit te voelen! In ieder geval ben je goed bezig.
BeantwoordenVerwijderen