Nadat ik me had aangekleed alsof ik een schaatstocht zou gaan rijden, vertrok ik deze ochtend in de mist over besneeuwde wegen voor mijn duurloop van 21 km. De mist trok gelukkig redelijk snel op en maakte plaats voor een waterig zonnetje. Het ideale winterweer: sneeuw, windstil, vrieskou en een zonnetje!
Ondanks het feit dat ik 90% van de route over besneeuwde wegen en paden heb gelopen, kwam ik toch uit op een mooi gemiddelde van 11,24 km/u. En dat met een gemiddelde hartslag van 143 bpm. Ook de knie speelde me geen parten.
Het lopen zelf ging dus prima. Maar het is toch apart om met dit weer te trainen. Opeens gaan allerlei anderen zaken een rol spelen. Constant ben je op zoek naar de ideale ondergrond: waar glijdt de sneeuw het minst, zodat mijn afzet het meest oplevert? En hoe krijg ik mijn vingertoppen weer warm? Want tijdens het lopen ga je toch zweten en na verloop van tijd worden je handschoentjes en je muts daarvan nat. Het gevolg is dat ze weer opvriezen bij deze temperaturen.
En het levert ook wel grappige plaatjes op. Zie hieronder: met een bevroren baardje stapte ik ons warme huis weer binnen na bijna 2 uur te hebben gelopen (excuses voor de gekantelde foto; op een of andere vreemde manier krijg ik 'm niet goed in dit blogbericht...).
Hieronder het gelopen rondje met de gegevens:
Mooi man, goed bezig !!
BeantwoordenVerwijderenDie Friezen mogen dan wel een goede naam hebben voor wat betreft duursporten in de bittere kou maar de Zeeuwen laten zich ook van hun goede kant zien. Chapeau.
BeantwoordenVerwijderen