Halve marathon te Gent

ASCHWIN:

Deze ochtend werd voor de eerste keer de Kyocera (Halve) Marathon Gent georganiseerd. En met een paar duizend deelnemers (aan de verschillende afstanden), een perfecte organisatie en een erg mooi en afwisselend parcours, was dit een groot succes.

Laat ik maar eens met dat laatste beginnen: het parcours. Want dat was toch wel een verrassing. Ten eerste de omgeving. We liepen door bossen, polders, langs vaarten, een natuurgebied en over bruggen. Maar de tweede verrassing was nog groter: ik vermoed dat tussen de 25% en 30% over onverharde paden werd gelopen. Ook de vele heuveltjes en bruggen waren een extra element tijdens deze 21 km-loop. En natuurlijk speelde het wisselvallige weer een belangrijke rol vandaag. We werden overvallen door meerdere regenbuien. Op zich nog niet zo heel erg natuurlijk, want vaak is dat wel even lekker tijdens het lopen. Maar die regen zorgde ook voor nogal wat ongemak op die onverharde paden: enorme modderplassen bedekten de zandpaden en de grond was op sommige stroken wel heeeel zompig.

Nee, dit was geen gewone halve marathon. Dit was een halve marathon met vele cross-elementen. Geen parcours dus om je PR even te verbeteren. Maar des te meer een parcours om te genieten. Laat ik mijn conclusie hier dan ook maar meteen vermelden: volgend jaar ben ik hier zeker weer van de partij!

Maar goed, niet iedereen was zo te spreken over dit parcours. Er werd heel wat gemopperd op de modderpaden. 'Goedverdoeme! Is di n'n cross of est n'n halven marathon?!', hoorde ik een loper naast me tierend uitroepen nadat hij met zijn gympies kopje onder ging in een modderbadje... Eerlijk gezegd moest ik er wel een beetje om lachen.

Startend aan de overdekte atletiekbaan te Gent ging het eerste gedeelte over asfalt rondom een vaart (waar ik de naam even van ben vergeten) in de stromende regen. Ik liep de eerste kilometers vrij gemakkelijk in kilometertijden van ongeveer 4:15 min. Al gauw vormden zich groepjes. En tot aan kilometerpunt 10 liep ik heerlijk mee met een groepje dat af en toe van samenstelling wisselde, maar eigenlijk altijd uit een man of zeven bestond.
Op het 10 km-punt kwam ik door in een tijd van 41:30 min. Gezien de paar onverharde stroken die we hadden belopen, was ik daar zeer tevreden over. Ik mikte op een eindtijd van maximaal 1:30 uur, en op deze wijze moest dat lukken.

Maar bij het oplopen van een van de bruggen, voelde ik onverwachts enorme buikkrampen opspelen. Nee toch! Zou er een sanitaire stop nodig zijn?! Ik probeerde het nog een kilometertje, maar het werd me al gauw duidelijk: dit ging ik op deze manier niet volhouden de komende 10 kilometer... Op weer een ander beklimminkje zag ik zo'n honderd meter verderop een maisveld. Aha, mijn redding!

Tja, en voordat je daarna weer eens lekker op gang bent en in je ritme komt, heb je toch een paar kostbare minuten verspeeld! Maar, ik liep weer en ik besloot wel te zien of die 1:30 uur nog te bereiken zou zijn. Mijn tussentijd op 15 km weet ik niet meer precies. Ik weet wel dat ik dacht dat ik vanaf dat punt flink moest doorlopen om mijn doelstelling nog te kunnen halen.
Wat ik toen nog niet wist, was het feit dat ik nog vele kilometers onverharde paden te verduren zou krijgen. Paden met modder en houtsnippers: elke stap erop voelde zompiger aan... Mijn snelheid moet daar toch wel wat gedaald zijn, want toen ik het 20 km-bord zag staan, wist ik dat die 1:30 uur niet meer haalbaar was.

De finish was trouwens ook wel aardig: die was binnen in de sporthal, op de atletiekbaan. Leuk om zo van buiten de piste op te lopen met rondom je al die tribuneplaatsen. Door al deze onverwachte afleiding vergat ik mijn stopwatch af te drukken toen ik over de finish kwam. Ik vermoed dat ik zo rond de 1:34 uur ben gefinishd. Maar vanavond zal de uitslag al te lezen zijn op de website van de organisatie. Ik maak er nog wel melding van op deze weblog wat het uiteindelijk geworden is. Ook de fotografen zijn druk bezig geweest vandaag. Mocht ik vastgelegd zijn, dan zie je dat hier ook wel terug.

Zoals ik al schreef: volgend jaar loop ik zeker weer mee. En dan weet ik vantevoren dat dit geen halve is om een PR te lopen. Ik denk dat het een halve marathon is voor de liefhebber van dit soort lopen. En nu, met de wetenschap van die vervelende tussenstop in het mais en het gegeven dat dit een mix was van een halve marathon en een cross, ben ik zeer tevreden met het eindresultaat.

En als laatste dit. De deelnemers werden overladen met presentjes. Ik kwam thuis met 2 t-shirtjes, een medaille, sportdrankjes, fruit, een boek, een tijdschrift, haarlak (!?), haarschuim (!?), een rugzakje, zakdoekjes, kortingsbonnen en een pet! Tja....

Nieuwe schoenen zijn ook goed ingewijdt!