Ondertussen heb ik het boekje 'De man en zijn fiets' van Wilfried de Jong uitgelezen. Een paar dagen geleden plaatste ik hier een bericht over de prachtige kaft van het boek. Maar om heel eerlijk te zijn: de inhoud valt me eigenlijk wel een beetje tegen.De romantiek van het wielrennen, de verhalen achter de renners, de wedstrijden, de melancholie, het komt maar af en toe écht uit de verf in deze bundel met korte verhalen. De Jong schrijft wel over deze onderwerpen en zoekt ook naar de tragiek, maar het blijft allemaal toch nogal oppervlakkig. Het mooiste verhaal uit het boekje vind ik het laatste: daarin beschrijft hij dat hij 's ochtends vroeg met een Belgische fotograaf op pad gaat naar de kasseistroken van Parijs-Roubaix om daar foto te nemen die uiteindelijk op de omslag van het boek is terecht gekomen. De overige verhalen over de renners en de wedstrijden komen een beetje cliché op mij over.
Heeft iemand anders dit boek al gelezen? En, wat vond je ervan?
Ik denk dat ik precies dezelfde mening heb over dit boek!
BeantwoordenVerwijderen