Het blijft toch een raar gevoel om morgen aan de halve marathon in Sluis mee te doen en er niet voluit aan deel te nemen. Als je aan zo'n wedstrijd meedoet, dan heb je (of beter: heb ík) toch de neiging om er vol in te vliegen. Daar is het immers een georganiseerde wedstrijd voor, toch?
Maar nee, morgen zal het écht anders moeten. Ik heb me voorgenomen om de 21 km in een tempo van 12 km/u aan te vangen. Afhankelijk van hoe ik me voel na een kilometer of 10 / 15 zal ik mogelijk in de tweede helft van deze training versnellen. Als ik ergens tussen de 1:40 en 1:45 uur kan finishen, dan is de training geslaagd. En eindigen in zo'n tijd zal op zich niet zo'n probleem zijn. Mijn grootste valkuil voor morgen is dat ik toch tijdens het lopen getriggerd word om al spoedig te versnellen. Want juist als je gematigd begint aan zo'n tocht, dan krijg je gedurende het lopen natuurlijk al vrij snel het idee dat het érg lekker gaat. En kan ik me dan nog wel inhouden...?
Toch jammer dat Linda door haar blessure niet kan/mag deelnemen in Sluis. Aanvankelijk zou ik haar vergezellen, hazen zoals dat heet. Doordat ik dan het tempo en de tijd voor haar in de gaten zou houden, zou ik ook gedwongen worden niet te versnellen.
Nu staat ze morgen langs de kant, samen met Gijs en Pien. En ik kan je zeggen: dat valt haar niet mee!
Hier het parcours dat morgen afelegd gaat worden (klik voor vergroting).
Het blijft lastig om een wedstrijd als training te lopen. Kijk naar het grote plaatje als het (te) lekker gaat. Rotterdam, dan kan je je laten gaan!
BeantwoordenVerwijderen