Een sportjaar in cijfers

ASCHWIN:

Ik hou al enkele jaren al mijn trainings- en wedstrijdgegevens bij in Strava.

Op deze laatste dag van het jaar zonden ze me deze video toe. Grappig!

Kampioen!

ASCHWIN:

Het eerst seizoen bij de nieuwe volleybalclub VV Voorwaarts (te Axel) heeft Gijs en zijn team meteen het kampioenschap gebracht.

Met hun gemengd team waren ze alle tegenstanders dit seizoen de baas!

Het voltallige kampioensteam.

(Gijs staat derde van rechts)

Battery charging

ASCHWIN:

Vandaag is het 6 dagen geleden dat ik met Bryan mijn poging ondernam om 55 km te lopen. Het strandde, zoals je hebt kunnen lezen, bij 42,5 km.
Aangezien ik me voorgenomen had om de rest van de maand december het érg rustig aan te doen én ik  verwachtte veel meer last te hebben van die marathonafstand, heb ik de afgelopen week dan ook geheel niet gelopen of gefietst.

Vandaag ben ik toch maar eens op de loopband gestapt. Gewoon omdat ik er zin in had.
De afgelopen dagen heb ik overigens totaal geen last gehad van al die pijntjes en klachten die ik afgelopen zaterdag voelde en me dwongen om mijn poging te stoppen voordat het einddoel was bereikt. Ik ben in ieder geval erg blij dat ik er geen structurele klachten aan heb overgehouden. Op tijd en verstandig gestopt dus na 42 km.

Op de loopband ging het alweer zo goed dat ik er een opbouwende snelheidstraining van heb gemaakt, na eerst een paar kilometer te hebben in-/losgelopen. Ging allemaal prima.
Zal nog lastig te worden me toch wat weekjes rustig te houden en de batterij weer eens goed op te laden...

Het spelletje is gewoon veel te leuk!

Een marathon is géén ultra ;-)

ASCHWIN:

Vandaag moest het gebeuren: hardlopend van de haven van Breskens naar de haven van Paal. Het plan was om deze 55 km langs de Westerscheldedijk samen met hardloopneef Bryan te voltooien vandaag, maar om maar met de uitkomst de beginnen:

Deze opdracht heb ik niet volbracht vandaag. In tegenstelling tot Bryan: deze ultra-held liep de 55 km geheel uit! Een enorm knappe prestatie van hem.

En ik? Lees even mee:

Iets na achten, deze ochtend, zette Linda ons af bij de haven van Breskens. Nog half in het ochtendduister, vertrokken we richting het oosten.

Startpunt: haven van Breskens

Onze eerste stop zou zijn na zo'n 13 km (vlak voor het DOW-terrein). Daar zou Linda staan met wat drinken en eten en evt. wat kleding aanpakken.

Geen centje pijn natuurlijk na deze tussenstop. Een banaantje en weer verder. De coach sprak al rijdend nog wat ondersteunende woorden toe en we zouden haar weer terugzien in Terneuzen.

Al pratende vlogen de kilometers onder onze schoentjes door. We liepen beiden heerlijk en genoten ook van de ochtendstilte en de vergezichten over de Schelde. Af en toe moesten we even binnendijks lopen, maar het  had toch onze voorkeur om buitendijks te lopen.

En voor we er erg in hadden liepen we Terneuzen binnen via de sluizen. Een beetje pech aldaar: we moesten de langste route nemen vanwege openstaande sluizen. Maar ach, op zo'n enorme afstand komt het niet aan op een paar honderd meter meer...

Wederom een tankmomentje: Terneuzen, na zo'n 24 km

Maar, na zo'n 35 km voelde alles plots anders! De blessures van de afgelopen weken kwamen één voor één de kop op steken. En als ze dan ook maar weer één voor één weer zouden verdwijnen, dan zou er niets aan de hand zijn; maar ja, dát gebeurt natuurlijk niet na het hardlopen van zo'n afstand!

Bryan daarentegen voelde zich nog altijd redelijk top. Hij liep werkelijk erg gemakkelijk en sterk. Als gesprekspartner was ik al enkele kilometers niet meer de leukste. Ik probeerde hardnekkig met psychologische trucjes mijn gedachten te focussen op het einddoel. Nog 'maar' 20 km te gaan.... ;-)

Tijdens onze korte verversingsstop na 35 km zag ik blijkbaar de bui al hangen

Met pijn en moeite bleef ik hardlopen tot 40 km. Toen voelde ik dat het écht snel moest ophouden. Eerlijk gezegd werd ik ook bang dat ik door door te lopen schade zou oplopen: spier- of peesscheur. Ik kon het niet langer 'binnen de grens' houden.

Met veel spijt meldde ik Bryan dat ik de finish niet zou halen. Ik zou mijn best nog moeten doen om de marathonafstand te volbrengen (daar zou Linda ons staan opwachten) tot aan Perkpolder.

Na 42,5 km drukte ik mijn stopwatch uit en stapte in de auto bij Linda...

Het werd dus tot onze spijt geen 'samen uit, samen thuis' vandaag. Bryan vervolgde zijn weg. Ik zou samen met Linda hem weerzien aan de finish, over 12 km.

Finish van Bryan in Paal!

Uiteraard ben ik teleurgesteld dat ik het gestelde doel niet gehaald heb vandaag. Maar dit betekent niet dat het hier bij blijft. Want met een voorbereiding zonder hobbels moet het me lukken. In 2015 zal ik dan ook een nieuwe poging ondernemen!

Maar aan de andere kant ben ik natuurlijk ook wel weer blij met het volbrengen van de marathonafstand. Dat heb ik hiervoor slechts 4x gepresteerd.

Maar nu neem ik eerst de rest van de maand december de nodige rust. In januari pakken we de schema's weer op richting de Marathon van Zeeuws-Vlaanderen in april 2015.

Hieronder nog eens mijn gelopen route van vandaag: