ASCHWIN:
Ze zeggen wel eens:
je moet alles een keer meemaken!
Wat ik vandaag tijdens de laatste kilometer heb meegemaakt, was inderdaad voor het eerst. Maar zo'n verrassing mag wat mij betreft ook echt wel bij die ene keer blijven...!
Maar laat ik bij het begin beginnen. En sorry: ik kan dit verslag echt niet korter schrijven...
Zoals ik op deze weblog al eerder liet weten wilde ik vandaag starten met het doel om de magische grens van een uur te breken op deze 15 km-wedstrijd. Dit zou betekenen dat ik mijn PR van 1:02:01 uur met meer dan 2 minuten zou moeten verbreken. Op het eerste gezicht niet echt realistisch, hoor ik je denken, maar toch; ik wilde in ieder geval tijdens deze laatste wedstrijd van het seizoen (voor mij) proberen tot mijn uiterste te gaan. En ja... dan moet je jezelf op scherp zetten, toch?!
Ondanks de kou had ik toch besloten om al vroeg in het startvak te gaan staan. Hierdoor stond ik vlak achter de wedstrijdatleten (waar een paar Afrikaanse atleten een aanval zouden plaatsen op het wereldrecord vandaag!). De meesten van de 31.000 (!) deelnemers had ik hierdoor al achter me staan...
Na het startschot vloog ik veel sneller dan ik gewend ben te doen de eerste kilometer in. Om uit te komen op een tijd van precies 1:00:00 uur zou ik 4 min/km moeten lopen. Ik wilde voorkomen dat ik in de drukte van de start al kostbare tijd liet liggen.
De eerste kilometer ging in 3:53 min. Prima dus.
De tweede kilometer ging zelfs in 3:47 min. Oei, iets te prima dus! Dit leek me niet verstandig.
De derde kilometer ging weer onder de 4 minuten: 3:57 min.
Nee, dit ging niet goed, dat voelde ik wel. Op deze manier ging ik mezelf in de vernieling lopen. Ten eerste ben ik niet gewend om snel te starten. En ten tweede was dit gewoon te veel van het goede voor mij. Misschien dat ik later in de wedstrijd weer op deze km-tijden kon uitkomen (hoop doet leven!), maar in deze fase was ik mezelf aan het opblazen.
De volgende 2 km's deed ik het rustiger aan. Beiden ruim boven de 4 minuten, waardoor ik na 5 km uitkwam op een tussentijd van 20:15 min.
Met deze tijd zat een tijd van 1 uur nog steeds binnen de mogelijkheden. Maar dan moest ik wel snel weer dit gevoel van die eerste 3 kms kwijtraken. Ik had op mijn adem getrapt (zoals ze dat zo mooi zeggen), dat was duidelijk.
Gedurende de volgende 3 à 4 km liep ik niet lekker. Ik was op zoek naar rust in mijn ademhaling en hartslag, maar het duurde veel te lang voordat ik dat voor elkaar had. Pas op 9 km voelde ik me weer stukken beter. Maar ja, tussen de km-punten 3 en 9 had ik toch heel wat kostbare tijd verloren. Dat werd me maar al te goed duidelijk na mijn 10 km-doorkomst. De klok was genadeloos: 41:17 min. Dat was 1 minuut en 17 seconden boven mijn doel.
Maar het goede nieuws was dat ik nog steeds onder mijn PR aan het lopen was. En: ik voelde me weer stukken beter worden.
Op deze manier kwamen mijn kilometertijden weer rond de 4 minuten te liggen. Dit ging weer goed!
Ik nam me voor om dit vol te houden tot de 13e km. Daarna wilde ik weer onder de 4 min/km lopen (en dus boven de 15 km/u).
De versnelling die ik doorvoerde na 13 km bracht meteen een misselijk gevoel met zich mee. Ik werd er echt door verrast, want ik voelde me weer helemaal okay. Maar goed, toch maar besloten om noodgedwongen toch nog even op die 15 km/u blijven dan; de versnelling zou ik dan wel tijdens de laatste kilometer doorvoeren.
Zo gezegd, zo gedaan. Maar deze versnelling op het 14 km-punt ging niet alleen gepaard met een gevoel van misselijkheid. Nee, helaas was er ook een totaal onverwachtse reactie van mijn maag... die gooide een eerste gedeelte van de inhoud eruit...
(Tere zieltjes moeten nu maar afhaken tijdens het lezen, want helaas wordt het er vanaf nu niet beter op...!)
Hoe stom het misschien ook klinkt: ik voelde me verder niet beroerd en liep gewoon door. Natuurlijk was ik wel wat tempo kwijtgeraakt door deze onwelkome verrassing. En ik liep nog steeds meer dan een minuut onder mijn PR. 1:01:00 moest er zeker inzitten vandaag.
Maar met nog 750 meter te gaan (ik zag de finishboog al van ver op me wachten...) begon het feest pas echt goed. Om de honderd meter draaide mijn maag zich totaal om en stuurde alle inhoud wederom de verkeerde kant op.
Nu moet je weten dat de laatste 250 meter van de Zevenheuvelenloop voorzien is van volgepakte tribunes. Bij deze bied ik al deze tribune-zitters mijn welgemeende excuses aan! Het moet een onsmakelijke bedoening zijn geweest om daar die hardloper met zijn krullen in zijn wit adidas-shirtje al spugend voorbij te zien lopen...!
Dit alles eindigde met een indrukwekkende eind-spuug-sessie op een halve meter na de finish-lijn... Och, och..
Maar zoals ik al eerder schreef: ik was niet doodop na de finish. En ik wist (althans: ik dacht te weten!) dat ik toch nog een PR had gelopen. Ik kon me immers niet voorstellen dat ik tijdens deze laatste kilometer meer dan 1 minuut verloren zou hebben.
Ik keek op mijn klok.... en ik schrok me rot!!! Ik had wel degelijk meer dan een minuut verloren tijdens deze kilometer. Sterker nog: mijn eindtijd was 1 seconde langzamer dan mijn PR dat ik vorig jaar hier in Nijmegen liep!
AAAAARrgGGHHHhhhhH!!!!
(
weer rustig:) Maar je moet alles eens meemaken, toch?
De uitslag:
- Eindtijd: 1:02:02 uur
- 1.161e van de 31.000 deelnemers
- 150e van de 2.249 deelnemers in mijn categorie (35 - 39 jr)
Het doet altijd een beetje pijn: de eerste spetters modder op je nieuwe fiets!
