Dát was nog eens timing: loop je voor het eerst sinds maanden weer eens een wedstrijdje mee, sneeuwt en waait het alsof het écht winter is!
Vandaag liep ik de Jules Unlimited Loop te Breskens. De langste afstand van 19 km was de bedoeling. Maar door het weer was het parcours danig verlegd, waardoor het er uiteindelijk maar 16 zijn geworden.Maar toch: in deze gedenkwaardige editie met veel sneeuw en een ijskoude wind bovenop de duinen was het ver genoeg voor iedereen.
Het was voor mij een test: zou de knie het houden? Want sinds de voorbereiding van de Kustmarathon is het eigenlijk nog geen week goed gegaan. Ik loop af en toe wel mijn rondje als training, maar voel dan altijd de dagen erna de pijn in mijn knie. Vorige week zondag liep ik bijvoorbeeld nog een duurloopje van 17,5 km. Maar dat betekende wel dat ik de rest van de week niet meer ben gaan trainen. Ik wilde voorkomen dat ik met kniepijn aan de start zou staan vandaag.
De bezetting was minimaal vandaag. Alleen de die-hards (maak ik mezelf wijs...).
Met een gemiddelde km-snelheid van 4:52 p/km over de sneeuw- en zandpaden over duinen tussen Breskens en Cadzand ben ik tevreden. Onderweg heb ik er ook nog een mooie wedstrijd voor mezelf van kunnen maken in strijd met mijn medelopers.
Ik finishte als 14e in een tijd van 1 uur en 18 minuten.
Toen ik na de finish snel doorliep naar strandpaviljoen Beachhouse, om zo snel mogelijk een warme chocomelk te bestellen, moest ik om mezelf lachen toen ik mijn weerspiegeling in de ruiten van de toegangsdeur zag: de sneeuw en het ijs zaten (heroïsch!) vastgeplakt aan mijn baard...
Het was dus een mooi hardloopdagje in de Zeeuwse natuur!
