En na mijn weinig rooskleurige voorgaande blog heb ik (met nog 2 dagen te gaan tot aan de start van de marathon) wederom een flinke hobbel te nemen. Hopelijk ís deze hobbel überhaupt nog te nemen. Het wordt namelijk wel érg kort dag nu...
Om te beginnen mijn heup. Die aanhechting van de spier is nog niet 100% genezen, maar stoort me niet meer tijdens mijn dagelijkse doen en laten. Hoe dat gaat na 25 km hard lopen bijvoorbeeld, daar heb ik uiteraard geen idee van.
En nét op het moment dat ik er toch weer wel wat vertrouwen in begon te krijgen, begon ik twee dagen geleden plots last te krijgen van een slecht genezende blaar op mijn rechter hiel. En een blaar loop ik sowieso wel eens af en toe. Dat is nooit een probleem. Die verdwijnen vanzelf wel weer na een paar dagen. Maar deze bleef al iets langer zitten. Totdat ie zich plots 's nachts liet gelden door een kloppend gevoel te geven. En dat kloppend gevoel verergerde steeds meer, met als gevolg dat ook een halve dag later mijn achillespees pijnlijk begon aan te voelen.
Gisteren was het gebied rondom de blaar érg rood en gezwollen. Ook de achillespees en de onderkant van de kuit werden geplaagd door scherpe steekpijnen bij elke spanning die er op werd gezet... Wat bleek: de blaar was gaan ontsteken en die ontsteking had zich 'uitgewaaierd' richting de achillespees.
De moed zakte in mijn schoenen. Alles leek er nu toch op dat de marathon van as. zaterdag niet kon doorgaan voor mij.
Mijn allerlaatste kans zijn nu nog de ontstekingsremmers waar ik gisteravond nog in allerijl mee begonnen ben te slikken. Als die het hiel- en achillesgebied tijdig tot rust weten te brengen, dan heb ik misschien nog een kansje.
De grote vraag blijft nu wel: stel dat ik van start ga (wat ik écht wil!!), dan is het afwachten hoe de achillespees aanvoelt. Kán ik er überhaupt mee hardlopen? Geen idee. Maar ik ga het zeker niet meer uittesten vóór zaterdag. Dat gaat nu vandaag in ieder geval zeker niet. En de komende dagen durf ik het niet meer; bang voor de schade die ik dan mogelijk aanbreng.
Tjonge, jonge: leuk hoor, hardlopen...... en al dat blessure-gezeur... verschrikkelijk. Ik voel me net zo'n voetballer, die hebben ook altijd wat!
O getver, wat een ellende! Maarja, je hebt maar 1 lichaam en die marathon organiseren ze volgend jaar vast wel weer.... dus voorzichtig aan en niets forceren he. Ik wens je veel beterschap!
BeantwoordenVerwijderenBtw, kan je er wel mee fietsen?
Zie mijn blogberichtje van 16 april...
BeantwoordenVerwijderenEn fietsen? Ik heb het nog niet uitgeprobeerd.