Naaldenprikjes

ASCHWIN:

Het begint langzamerhand steeds dichterbij te komen: de Marathon van Zeeuws-Vlaanderen!

Ik heb eergisteren voor het eerst in twee weken weer een duurloopje uitgeprobeerd. De 22 km gingen op zich helemaal niet verkeerd. Eén zorgenpuntje: die 20 à 22 km is precies het punt dat de heup begint te verstijven en daarmee het linkerbeen ook tot aan de knie meeneemt in de opstijving. Zo rond die 22 km is dat nog niet zo bezwaarlijk. Maar ja, die marathon is wel 20 km verder dan deze afstand... dus ben ik wel erg benieuwd hoe een en ander zich houdt als je er mee doorloopt. Eén ding is zeker: we gaan het vanzelf zien en merken!

Want dat ik 'm ga lopen staat sowieso vast. Het enige spannende is 'hoe' ik 'm zal lopen...

Ondertussen ben ik ook al twee keer met de zogenaamde 'dry-needle'-techniek geholpen bij de fysiotherapeut. Hieronder een filmpje van wat dat nu precies inhoudt.



Ik heb wel het idee dat het de spierbehandeling goed doet. Het is een vreemde gewaarwording. Soms een beetje pijnlijk/gevoelig, maar merendeels valt het mee. Eén ding dat opvallend is (en waar ik blijkbaar geen uitzondering in ben volgens de fysio), is dat ik tijdens de behandeling enorme zweetuitbarstingen krijg. Blijkbaar is dat een lichamelijke reactie op die naaldenprikjes...
Tevens heeft hij me nu ook meerdere malen gekraakt in mijn bekken/heup.

Nu, twee weken voor de marathon ben ik nog niet verlost van mijn blessure. Wel kan ik weer mijn trainingen oppakken. De échte duurlopen laat ik achterwege. Verder dan die 22 km van eergisteren ga ik niet meer lopen. Enkel de souplesse in het lopen weer zien terug te krijgen. Ik heb nog héél even om dat voor elkaar te krijgen...