Afgelopen weekend zijn Gijs en Pien naar een waterski-clinic geweest op het Veerse Meer. Ze vonden het moeilijker dan gedacht, maar het was wel heel erg leuk om te doen. Zeker met dat heerlijke weer.
Hier een paar foto's:
Even aanvoelen op het droge: Pien in het midden, Gijs rechts
Gijs vierde van rechts, Pien vijfde van rechts (kijkt net achterom)
Ook hier: Gijs vierde van rechts, Pien vijfde van rechts
Nog heel even nagenieten. En dan doel ik niet op de blauwe, geschaafde en beurse plekken op mijn knieën en ellebogen. Nee, vandaag stuurde de organisatie me enkele foto's toe; die geven toch wel een mooi beeld van verschillende hindernissen en passages.
Ondertussen wordt er ook hard gewerkt aan de uitslagenlijst. Die bleek bij eerste publicatie op internet niet te deugen. Mijn eigen naam was nergens te vinden. En bij mijn startnummer stond een andere naam vermeld; ook de bijbehorende tijd was onjuist.
Ben benieuwd of ze die lijst nog in orde kunnen krijgen...!
Wat een prachtige dag om 'strongmanneke' te spelen in de modder, het water, in de bossen rondom en op het race-circuit van Zolder.
De zeven zonnen, de professionele organisatie, de opzwepende muziek van de DJ door de mega-boxen maakten er een waar sportfeestje van.
Ik kan er kort over zijn: 15 km gelopen, geklommen, geklauterd, gevallen, gegleden, gesprongen en... genoten!
De uitslag is nog niet bekend. Maar van de 2.000 deelnemers schat ik in ieder geval wel bij de eerste 200 te zijn.
Eindelijk lijkt de zomer een aanvang te hebben genomen! Daar word je toch veel vrolijker van...
En dat nodigt natuurlijk meteen veel meer uit om buiten te gaan sporten.
Omdat ik zaterdag de Strongman Run ga lopen in Zolder moest ik het noodgedwongen een beetje rustiger aan doen deze week. Maar ik kon het toch niet laten om de afgelopen twee dagen nog een stukje te gaan rennen.
Woensdagavond liep ik eerst een 20 minuten met Linda mee, waarna ik er nog een 25 minuten aan vastplakte in mijn eentje. En gisteravond liep ik een rondje van een half uur samen met Gijs.
Laat de water- en modderbakken van de Strongman Run maar komen...!
Pien heeft vandaag een serieuze sportdag achter de rug. Nadat ze vanmorgen eerst met Linda en hond Sarah een half uur had hardgelopen, moest ze aan het eind van de middag aan de bak tijdens haar F6-paardrijdwedstrijd.
En dat pakte érg goed uit: ze behaalde in haar categorie de 1e prijs!
Pien vóór de wedstrijd met trainer Yorick
Maar ook Gijs verbaasde vandaag. Hij ging 'even' hardlopen op de loopband. Dat 'even' werd een vol uur. Met mp3-speler bij de hand liep hij voor het eerst zo'n lange duurloop. Vrij gemakkelijk eigenlijk.
Ikzelf bond de skeelers weer onder en reed een ronde van 19 km. Gemiddelde snelheid: 24 km/u. Er waren trouwens opvallend veel skeeleraars te zien vandaag op de fietspaden in de buurt van Zuiddorpe. Het lijkt erop dat steeds meer mensen deze mooie (zomer)sport ontdekken. Logisch eigenlijk, als je bedenkt dat zo veel mensen graag schaatsen in de winter...
Het parcours van de Strongmanrun is bekend gemaakt. Hieronder de hindernissen rondom het racecircuit van Zolder, met daaronder ingetekend in google-maps:
Nu de draad van het lopen weer goed is opgepakt, heb ik ook maar weer eens een nieuw doel toegevoegd voor deze zomer: ik ga mijn eerste trail lopen!
Op 19 augustus doe ik mee aan de Trail des Fantomes in de Ardennen. 25 km door bos, bergen en rivier hardlopen. Op het voor 95% onverharde parcours dienen 800 hoogtemeters overwonnen te worden.
Dit betekent dat ik weet wat me te doen staat deze zomer. Onze vakantie in de Gorges du Verdon deze zomer is de ideale plek voor mijn heuveltrainingen.
Hieronder twee filmpje van de versie van vorig jaar:
Na die 20 km van gisteren was het deze ochtend té mooi weer om niet wederom mijn hardloopkleding aan te doen. Onderstaande ronde van 15 km liep ik 1 uur en 10 minuten. Komt neer op een gemiddelde van 12,8 km/u. En ook dit tempo voelde minder snel dan het was. Wederom, net zoals gisteren, liep ik enkel op de hartslagmeter. Die hield ik onder de 150 bpm. En dat ik dan toch die gemiddelde snelheid van 12,8 km/u haalde voelt goed.
Hier het (mooie) rondje langs de oude forten tussen Zuiddorpe en Koewacht.
(klik erop voor vergroting)
Morgen even iets rustiger aan en dan de rest van de week nog een aantal keren rustig aan trainen. Op naar Zolder!
Wederom een gezinstrainingsdagje vandaag tijdens deze vrije Hemelvaartsdag. Linda trok er samen met Pien en hond Sarah op uit om wederom een half uurtje hard te lopen. En weer verliep dit, net zoals eerder deze week, zonder problemen. Het was uiteindelijk Sarah die het het lastigst had. Haar negen jaren beginnen zich te laten gelden...
Ikzelf vertrok voor een rustige duurloop van 20,2 km. Drinkgordeltje maar weer eens omgedaan; ook dat was lang geleden. Het trainingsrondje liep ik vrij gemakkelijk. Ik dacht dat ik zo rond de 10 km/u liep (ik had mijn iPhone niet meegenomen, dus had geen idee van de snelheid; daarentegen liep ik enkel op mijn hartslag die ik niet boven de 150 liet uitkomen), maar mijn eindtijd van 1 uur en 40 minuten verbaasde me bij thuiskomst. Dit betekende dat ik een gemiddelde snelheid van 12,10 km/u had gelopen. Zo voelde het echter niet. Goed nieuws dus! Ik ben tevreden dat ik op deze manier zonder al te veel moeite een dergelijke training kan afwerken.
Hier mijn gelopen route:
Het is eigenlijk wel een mooie generale voor de Fishermans Friend Strongman Run, volgende week zaterdag te Zolder. Daar zal ik een parcours van 16 km afleggen met de nodige hindernissen. Berichten van de organisatie op Facebook voorspellen een érg groot deelnemersveld en een spectaculairder parcours dan vorig jaar in Antwerpen. Hopelijk wordt het ook beter weer, want toen regende het pijpenstelen!
Er blijken ook meer sponsoren aangehaakt te zijn dan vorig jaar. Zo investeert ook Brooks tegenwoordig in dit door Europa rondreizend hardloopcircus van Fishermans Friend. Ook op Facebook stond onderstaande foto: voor iedere deelnemer een bandana... (dit is dan waarschijnlijk nog een deelnemer van vorig jaar!).
Op deze zonnige moederdag leek Linda een 'potje goede hoop' gekregen te hebben, want ze nam zich voor om eens een rondje te gaan hardlopen. Zou het lukken zonder weer last te krijgen van haar blessure? Het was misschien al een half jaar geleden dat ze nog eens een poging ondernam. De laatste keer dat ze een stukje ging hardlopen ging het al spoedig fout.
Het leek Pien een goed idee om mee te lopen; dan zou ze Linda in de gaten houden en afremmen als ze te hard van stapel zou lopen. Letterlijk.
Hier staan ze er gereed voor:
Op het allerlaatste moment besloot ook ik mee te lopen. We zouden een rondje van een half uur lopen met een paar wandelmeters erin. Linda gaf natuurlijk het tempo aan en... het ging goed! Waar ze voorheen doorliep totdat ze de blessure voelde, besloot ze nu preventief te gaan wandelen om de tien minuten. En daarmee kwam ze zonder pijn haar eerste trainingsrondje van een half uur door!
Pien hobbelde gemakkelijk mee. Het is duidelijk dat ook zij steeds groter en sterker wordt. Het kost haar geen moeite zo'n rondje. Ze stelde zelfs voor om aan het eind van het jaar, in december, als 'Team Van den Abeele' mee te doen aan de aflossingsmarathon te Terneuzen! We namen ons voor dat als Linda haar looptrainingen kan volhouden de rest van dit jaar, dat we dan zeker mee zullen doen.
Zelf liep ik na dit half uurtje door voor een groter rondje. Ik plakte er nog 45 minuten aan vast, waarna ik na 1 uur en 15 minuten weer thuis kwam. En wat schetste mijn verbazing: daar stond Gijs klaar in zijn sportkleding. Hij had gehoord van die aflossingsmarathon en vond het daarom ook weer eens tijd worden om de loopactiviteiten op te pakken! En of ik nog eventjes meerende?! Zo gevraagd, zo gedaan.
En na een minuut of 20 / 25 kwamen we weer thuis. Gijs iets eerder dan ikzelf, want hij liep me er tijdens zijn versnelling tijdens de laatste 200 meter gigantisch uit! Ook Gijs is duidelijk een stuk groter en sterker geworden dan vorig jaar. Logisch natuurlijk, maar ik merkte het ook goed in zijn manier van lopen. Stevigere passen en véél meer inhoud. En dat leverde hem deze mooie overwinning op! Zijn dagelijkse fietstochten van thuis naar school en weer terug (26 km per dag) leveren duidelijk een goede conditionele basis op.
Bij thuiskomst werden we opgewacht door onze hond Sarah en het kleine logeerhondje Max. En die waren duidelijk verzot op onze zoute bezwete huid:
Voor het eerst dit jaar in korte broek getraind! Toen het hier een maand geleden zo warm was zat ik nl. in Estland (met een paar graden onder nul...), dus ik had het nog tegoed.
Fijn om weer eens in dit soort temperaturen hard te lopen. Hieronder het trainingrondje van de duurloop (15 km):
Nog een andere sport weer opgepakt: het skeeleren. Dat is voor mij toch een echte zomersport: droge wegen en geen (harde) wind. En vandaag was het er weer eens een mooie dag voor.
Om de rugspieren weer te laten wennen aan de schaatshouding en te voorkomen dat ik morgen met een stijve onderrug zit, besloot ik mijn eerste rondje niet té gek te doen.
Het werd een rondje van bijna 15 km in iets meer dan 40 minuten. Hieronder de route:
Het blijft altijd een beetje puzzelen op de juiste route. Want niet elk wegdek is even geschikt. Asfalt is niet altijd een garantie om er lekker op te kunnen skeeleren. In de polders gebruiken ze vaak van die hele grove asfaltwegen met die keitjes erin. En dat is écht geen pretje om op te skeeleren. Maar gelukkig worden de fietspaden tegenwoordig superglad geasfalteerd en dat schaatst fantastisch!
Zoals al eerder gezegd: de draad is weer opgepakt. Dus daar horen dan ook de intervaltrainingen weer bij. En oef, dat viel niet mee! Was lang geleden dat ik zó afgepeigerd thuis kwam. En dat na slechts 40 minuutjes. Maar het waren wel 40 minuten die gevuld werden met 10 versnellingen 'op volle kracht' van een 500 meter per keer.
De sportmassage achteraf deed zelden zo'n deugd!
Over sportmassage gesproken: Linda is bezig met de laatste loodjes van haar opleiding in deze.
En haar sportmassage-praktijk draait nu al op volle toeren!
Sinds mensenheugenis zagen home(fiets)trainers er hetzelfde uit. Maar nu is er door Vela een prachtexemplaar ontworpen. Daar waar je eerst je best zou doen om je hometrainer ver weg in een donker kamertje te verstoppen, zet je dit exemplaar als een waar design-object midden in je kamer. Prachtig!
En voor de (berg)beklimmers onder ons. Wat dacht je hiervan:
Nu iedereen de mond vol heeft van 'minimal running' en elk merk over elkaar buitelt om de meest minimale en lichte schoen op de markt te brengen waarbij elke demping is verdwenen, lanceert het eigenwijze hardloopmerk Hoka de 'maximal running' schoen. Dikkere zolen en zó veel demping zag ik nog niet eerder bij een hardloopschoen.
De enige reden om deze schoenen te kopen (wat ze zijn me toch een partij lelijk!) zou zijn dat ik dan in het startvak met mijn 1.74 m óók eens over de meute uit kan kijken...
Deze ochtend had ik de mogelijkheid/tijd om een wat langere duurloop uit te voeren. Fijn om weer eens langer dan een uur te lopen!
Niets forcerend, gewoon lekker lopend, liep ik in 1 uur en 24 minuten een afstand van 16,8 km. En dat viel niet tegen.
Aangezien het helemaal niet koud was en ik behoorlijk zweette (had me veel te warm aangekleed) kreeg ik na een uur wel behoorlijke dorst en vooral honger. Maar het hinderde me niet om mijn tempo op hetzelfde niveau te houden.
En het kan ook geen kwaad om op deze manier wat 'kwaad zweet' kwijt te raken. De winterperiode en de afgelopen weken van minieme sportinspanningen hebben zich immers omgezet in een paar kilootjes te veel. Nu we weer richting de zomer gaan en er weer wat wedstrijden in het verschiet liggen, wordt het tijd om die weer kwijt te raken!
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
