Plan gewijzigd

ASCHWIN:

Eerder schreef ik op deze weblog dat ik op 9 juni samen met Andres de Witte de zelfstandig te lopen trailrun zou lopen vanuit Aywaille. Maar wat wil het toeval? Precies op diezelfde dag dat wij die trail wilden gaan lopen, vindt er in datzelfde Aywaille (Ardennen) de OHM-trail plaats.

Dus hebben we besloten om dan maar op die dag mee te doen met die georganiseerde wedstrijd. Ik heb me zojuist ingeschreven voor de 21 km-wedstrijd. Andres is de man van het langere werk en gaat daarom zijn kansen wagen in de 35 km-wedstrijd.

Dus tóch naar Aywaille die 9e juni, maar met een ander doel!
En besloten we: die zelfstandig te lopen trailrun kunnen we altijd nog eens lopen!

En dat het een prachtig gebied is daar, dat wist ik al. Kijk maar eens hieronder: filmpje van de wedstrijd in 2012 (gemaakt door een deelnemer).

Twee keer van hetzelfde

ASCHWIN:

Zowel gisteren als vandaag precies hetzelfde rondje van 14,7 km gelopen. Ik heb er twee keer een pittige training van gemaakt. Geen wedstrijdtempo, maar zeker ook geen langzame duurloop. Twee keer ook liep ik er 1 uur en 8 minuten over. Het interne klokje werkt dus goed, want ik gebruikte geen hartslag- of snelheidsmeting. De snelheid van beide trainingslopen kwam hiermee gemiddeld op 13 km/u.

Hieronder het rondje:

(klik erop voor vergroting)

Alleen heb ik door mijn eigen fout wel een enorme bloedblaar aan overgehouden. Mijn sok zat een beetje dubbelgevouwen onder mijn hiel. Dat voelde ik onderweg wel al, maar ik had geen zin om te stoppen om het in orde te brengen. Het gevolg werd duidelijk toen ik mijn sok uittrok. Het zou wel eens een persoonlijk record kunnen zijn, de grootte van dit gevalletje...!

Het aangename met het nuttige verenigd

ASCHWIN:

Het is een beetje stilletjes geweest de afgelopen weken op deze weblog. Na mijn laatste wedstrijd heb ik geen enkele wedstrijd meer gelopen. Na de trailrun van 1 mei heb ik het eventjes wat rustiger aan gedaan. Heb toch het idee dat ik erg voorzichtig moet zijn met mijn heup; dat merk ik telkens weer na zo'n wedstrijd van boven de 25 km. Of het nu op de weg is of onverhard.
Dus na een weekje heb ik dan ook het trainen weer goed opgepakt. Ik probeer naast de intervaltrainingen toch ook wel weer wat meer de langere duurlopen in te lassen. Tot op heden verloopt dat prima. Zo liep ik dinsdagavond nog onverhard zo'n anderhalf uur op de Finse piste te Ertvelde (en dat is ook een goede mentale training, aangezien de rondjes daar slechts 1750 m. zijn...). Vandaag liep ik 80 minuten op de loopband.

Sowieso liep ik de afgelopen weken erg veel op de loopband. Dit voorjaar nodigt immers ook niet uit om 's avonds eens lekker buiten in de regen te gaan lopen na het werk...

Maar ik verenig daarmee gelijk ook het aangename met het nuttige. Zo heb ik de afgelopen weken een aantal erg leuke documentaires op de iPad gekeken (die ik dan voor me op het dashboard van de loopband leg).
Eén van de leukste documentaires die ik heb bekeken was er eentje uit 1953, over de eerste klimmersexpeditie die de top van de Mount Everest heeft bereikt. De laatste van de drie mannen die de top toen bereikten is overigens vorige maand overleden (Mr. Lowe).
Hieronder de documentaire die in zíjn geheel te bekijken is:



Vandaag heb ik tijdens het lopen genoten van de Eurosport-uitzending over de Ultra Trail Mont Blanc 2011. Je kunt die uitzending hieronder bekijken. Twee aanraders dus.



En waar ben ik dan nu voor aan het trainen?
Op 9 juni loop ik met loopmaatje Andres de Witte een trailrun van 32 km in de Belgische Ardennen. We lopen 'm met z'n tweetjes, maar er is wel degelijk een wedstrijdelement aan verbonden. Want een of ander sportmerk heeft een trailrun uitgezet tussen Aywaille en Trois Ponts die je kunt lopen wanneer je wilt. Enkel een foto maken van je starttijd bij het station van de startplek en een foto van je aankomsttijd bij het station van je finishplaats; uiteraard met jezelf eveneens op die foto. En die stuur je dan vervolgens naar hen op. Op die manier houden ze een half jaar een klassement bij.

Grappig idee en leuk om samen deze uitdaging aan te gaan.
We gaan dat maar eens proberen!

Uitslag trail te Ellezelle

ASCHWIN:

Linda heeft het veel en veel beter gedaan dan dat ze zich gerealiseerd heeft. Dat bleek uit de uitslag die vandaag online verscheen van de Trail du Diable au SUKre te Ellezelle.

Linda liep de 10 km (die dus eigenlijk 11,8 km was...) in een tijd van 1:14:06 uur.
Dit was goed voor een 55e plek op deze afstand (van de 100 deelnemers).
In haar leeftijdscategorie eindigde ze op een hele mooie 20e plek (van de 42 deelnemers).

Heel goed dus voor deze eerste keer.

Uiteraard staat ook mijn uitslag online. Maar aangezien daar niets van klopt, heeft het niet zo veel zin om die hier te plaatsen. Maar ik zal niet flauw doen en het hier toch noteren:

Ik liep de 20 km (die door de routefouten uitkwam op ongeveer 25 km) in een tijd van 1:57:07 uur.
Dit was goed voor een 39e plek op deze afstand (van de 116 deelnemers).
In mijn leeftijdscategorie eindigde ik op een 13e plek (van de 60 deelenemers).

Wat blijft is de vraag wat de échte uitslag zou zijn geweest als ik wel deze wedstrijd zonder routefouten had kunnen lopen. Want de laatste vijf lopers die ik inhaalde tijdens het laatste kwartier, was ik, zoals al eerder vermeld, reeds vele kilometers daarvoor gepasseerd. Met andere woorden: hoeveel lopers voor mij zouden dan écht voor mij zijn geweest?!

Zoals de naam van de trail al aangeeft (diable = duivel) hadden we bij de start en op verschillende plekken onderweg te maken met een echte duivel die ons stond aan te moedigen. Sowieso heeft Ellezelle iets met duivels en heksen. Je komt het er overal tegen.

Hier de duivel van gisteren (die mij blijkbaar niet zo goed gezind was). Venijnig typje...!

Trail du Diable au SUKre

ASCHWIN:

Vandaag was het met name voor Linda de grote dag: voor het eerst meelopen in een trailrun! Voor haar was dit een eerste proef richting haar doel in augustus van dit jaar: Trail des Fantomes te La Roche.

Er werden vandaag in Ellezelle tijdens deze Trail du Diable au SUKre drie afstanden gelopen (10, 20 en 30 km) die allen tegelijkertijd zouden starten. Linda koos voor de 10 km. Ikzelf voor de 20 km.

Het was de eerste keer dat deze trail werd georganiseerd. En dat was goed te merken...! Het begon al met de inschrijving. Die liep gigantisch uit, waardoor er niet om 9:00 uur, maar bijna om 9:30 uur werd gestart. En nee, geen startschot. Opeens liep iedereen weg...! We bleken dus gestart te zijn.

Tijdens de eerste kilometers

(de hele meute nog bij elkaar)

Het parcours bestond uit drie aan elkaar geschakelde rondes. De 10 km liep één van die ronden, de 20 vervolgde na dat eerste rondje voor het vervolgrondje (waardoor een 8-vorm werd gelopen) en de 30 km zou dan nog een derde rondje er aan koppelen.

Het eerste rondje was minimaal, maar toch goed genoeg aangegeven. Mini-bordjes stonden bij elke afslag. Maar tijdens mijn tweede rondje ging het goed fout... We werden na ongeveer 15 km gesommeerd om plots rode pijlen te gaan volgen (in plaats van de gele die we tot dan toe hadden gevolgd). Prima, zo gezegd zo gedaan. Maar na het derde rode pijltje was er plots geen rode pijl meer te bekennen. Sterker nog: ook de gele pijltjes waren nergens meer te zien. Daar sta je dan in een bos met paden rechtdoor, naar rechts en naar links...! Ik was blij dat er zowel voor mij een tweetal lopers liepen en achter mij kwamen ook nog eens een stuk of zes lopers aangelopen. Gedeelde smart is halve smart, zullen we maar zeggen.
We besloten allen terug te lopen tot het laatste pijltje. We zochten vervolgens verder, maar konden echt niets vinden. Op goed geluk liepen we links, rechts, terug, verder, rechtsomkeer etc. en plots zagen we ergens iets geels. Twijfelachtig begonnen we te lopen en die pijltjes weer te volgen. We hadden geen idee of we goed zaten. We moesten immers rode pijlen volgen en dit waren gele. Veel  kans dat we op het 30 km-parcours zaten...!

Uiteindelijk zag ik in de verte de kerktoren van Ellezelle wel steeds dichterbij komen. Voor mij was dit het teken dat we goed zaten. En of het nu de 20 of 30 km-route was, dat maakte mij helemaal niets meer uit; ik wist immers dat ik wel 'thuis' zou komen.
Ik putte moed uit deze constatering en liep uiteindelijk weg bij mijn compagnonnen. Ik haalde tijdens het laatste kwartier ook nog een aantal andere lopers in. En ik constateerde dat ik die al vele, vele kilometers geleden óók al had ingehaald...! Pfff.... Tja...

De uitslag zal dus wel nergens op slaan. Ik kwam uiteindelijk na 1 uur en 57 minuten over de finish. Hoeveel kilometer ik gelopen heb? Geen idee. Ik vermoed zo'n kilometer of 25. Ik kwam immers na 10 km (bleek overigens 11,8 km te zijn) door in een tijd van 54 minuten. Maar goed, het is een gokje.

Los van de bewegwijzering was het een mooi parcours. Er zaten behoorlijk wat lange beklimmingen in. Niet zo veel klauterwerk. We liepen afwisselend door bos, over grindpaden, door weilanden, grachten en keiweggetjes. Al met al behoorlijk zwaar. Ook het weer bepaalde de zwaarte van de wedstrijd. Het zonnetje kwam er goed door vandaag en de temperatuur liep al gauw richting 20 graden celcius.

En Linda? Linda heeft haar 10 km (die volgens onze gps-app geen 10 maar 11,8 km bleek te zijn!) gelopen in een tijd van ongeveer 1 uur en 13 minuten. Het was haar overigens niet helemaal meegevallen. Vooral de lange beklimmingen waar geen eind aan lijkt te komen hadden er ingehakt. Maar al met al heeft ze toch een goed gemiddelde snelheid gelopen.
Tijdens het lopen had ze meerdere malen gedacht: 'dit doe ik NOOIT meer. Die trail in augustus kan me gestolen worden.' Maar nu, enkele uren later, is ze er al wat genuanceerder over. Ze weet nu dat er een zomer lang goed getraind moet worden. Maar dat gaat haar zeker lukken!

Hier nog een heel kort finishfilmpje van mezelf (Linda stond me bij de finish op te wachten en dacht een foto te maken, maar de iPhone stond nog op filmstand...):

Tot nu toe dacht ik bij alle trails die ik heb gelopen: hier kom ik volgend jaar weer naar toe. Maar dat kan ik van deze trailrun niet zeggen... En dat heeft puur te maken met de gebrekkige organisatie en niet met het toch wel mooie, zware en afwisselende parcours.