Een sportjaar in cijfers

ASCHWIN:

Ik hou al enkele jaren al mijn trainings- en wedstrijdgegevens bij in Strava.

Op deze laatste dag van het jaar zonden ze me deze video toe. Grappig!

Kampioen!

ASCHWIN:

Het eerst seizoen bij de nieuwe volleybalclub VV Voorwaarts (te Axel) heeft Gijs en zijn team meteen het kampioenschap gebracht.

Met hun gemengd team waren ze alle tegenstanders dit seizoen de baas!

Het voltallige kampioensteam.

(Gijs staat derde van rechts)

Battery charging

ASCHWIN:

Vandaag is het 6 dagen geleden dat ik met Bryan mijn poging ondernam om 55 km te lopen. Het strandde, zoals je hebt kunnen lezen, bij 42,5 km.
Aangezien ik me voorgenomen had om de rest van de maand december het érg rustig aan te doen én ik  verwachtte veel meer last te hebben van die marathonafstand, heb ik de afgelopen week dan ook geheel niet gelopen of gefietst.

Vandaag ben ik toch maar eens op de loopband gestapt. Gewoon omdat ik er zin in had.
De afgelopen dagen heb ik overigens totaal geen last gehad van al die pijntjes en klachten die ik afgelopen zaterdag voelde en me dwongen om mijn poging te stoppen voordat het einddoel was bereikt. Ik ben in ieder geval erg blij dat ik er geen structurele klachten aan heb overgehouden. Op tijd en verstandig gestopt dus na 42 km.

Op de loopband ging het alweer zo goed dat ik er een opbouwende snelheidstraining van heb gemaakt, na eerst een paar kilometer te hebben in-/losgelopen. Ging allemaal prima.
Zal nog lastig te worden me toch wat weekjes rustig te houden en de batterij weer eens goed op te laden...

Het spelletje is gewoon veel te leuk!

Een marathon is géén ultra ;-)

ASCHWIN:

Vandaag moest het gebeuren: hardlopend van de haven van Breskens naar de haven van Paal. Het plan was om deze 55 km langs de Westerscheldedijk samen met hardloopneef Bryan te voltooien vandaag, maar om maar met de uitkomst de beginnen:

Deze opdracht heb ik niet volbracht vandaag. In tegenstelling tot Bryan: deze ultra-held liep de 55 km geheel uit! Een enorm knappe prestatie van hem.

En ik? Lees even mee:

Iets na achten, deze ochtend, zette Linda ons af bij de haven van Breskens. Nog half in het ochtendduister, vertrokken we richting het oosten.

Startpunt: haven van Breskens

Onze eerste stop zou zijn na zo'n 13 km (vlak voor het DOW-terrein). Daar zou Linda staan met wat drinken en eten en evt. wat kleding aanpakken.

Geen centje pijn natuurlijk na deze tussenstop. Een banaantje en weer verder. De coach sprak al rijdend nog wat ondersteunende woorden toe en we zouden haar weer terugzien in Terneuzen.

Al pratende vlogen de kilometers onder onze schoentjes door. We liepen beiden heerlijk en genoten ook van de ochtendstilte en de vergezichten over de Schelde. Af en toe moesten we even binnendijks lopen, maar het  had toch onze voorkeur om buitendijks te lopen.

En voor we er erg in hadden liepen we Terneuzen binnen via de sluizen. Een beetje pech aldaar: we moesten de langste route nemen vanwege openstaande sluizen. Maar ach, op zo'n enorme afstand komt het niet aan op een paar honderd meter meer...

Wederom een tankmomentje: Terneuzen, na zo'n 24 km

Maar, na zo'n 35 km voelde alles plots anders! De blessures van de afgelopen weken kwamen één voor één de kop op steken. En als ze dan ook maar weer één voor één weer zouden verdwijnen, dan zou er niets aan de hand zijn; maar ja, dát gebeurt natuurlijk niet na het hardlopen van zo'n afstand!

Bryan daarentegen voelde zich nog altijd redelijk top. Hij liep werkelijk erg gemakkelijk en sterk. Als gesprekspartner was ik al enkele kilometers niet meer de leukste. Ik probeerde hardnekkig met psychologische trucjes mijn gedachten te focussen op het einddoel. Nog 'maar' 20 km te gaan.... ;-)

Tijdens onze korte verversingsstop na 35 km zag ik blijkbaar de bui al hangen

Met pijn en moeite bleef ik hardlopen tot 40 km. Toen voelde ik dat het écht snel moest ophouden. Eerlijk gezegd werd ik ook bang dat ik door door te lopen schade zou oplopen: spier- of peesscheur. Ik kon het niet langer 'binnen de grens' houden.

Met veel spijt meldde ik Bryan dat ik de finish niet zou halen. Ik zou mijn best nog moeten doen om de marathonafstand te volbrengen (daar zou Linda ons staan opwachten) tot aan Perkpolder.

Na 42,5 km drukte ik mijn stopwatch uit en stapte in de auto bij Linda...

Het werd dus tot onze spijt geen 'samen uit, samen thuis' vandaag. Bryan vervolgde zijn weg. Ik zou samen met Linda hem weerzien aan de finish, over 12 km.

Finish van Bryan in Paal!

Uiteraard ben ik teleurgesteld dat ik het gestelde doel niet gehaald heb vandaag. Maar dit betekent niet dat het hier bij blijft. Want met een voorbereiding zonder hobbels moet het me lukken. In 2015 zal ik dan ook een nieuwe poging ondernemen!

Maar aan de andere kant ben ik natuurlijk ook wel weer blij met het volbrengen van de marathonafstand. Dat heb ik hiervoor slechts 4x gepresteerd.

Maar nu neem ik eerst de rest van de maand december de nodige rust. In januari pakken we de schema's weer op richting de Marathon van Zeeuws-Vlaanderen in april 2015.

Hieronder nog eens mijn gelopen route van vandaag: 

Het aftellen is begonnen

ASCHWIN:

Volgende week zaterdag is het zo ver: 52 km hardlopen!

Het aftellen is dus begonnen...

Na eerst dat gedoe met mijn achillespees, kwamen daar de afgelopen week allerlei andere klachtjes voor in de plek! Ik word geloof ik nu toch écht een dagje ouder...

... maar ook verstandiger: want ik ben tijdens die lange langzame duurlopen van de afgelopen weken niet één keer over de scheef gegaan. Hierdoor konden al deze klachtjes na één of twee dagen rust weer gewoon verdwijnen.

Vandaag liep ik mijn laatste lange duurloop van 23,5 km. En dat ging prima. Afgelopen donderdag liep ik er nog 30. Deze week kwam ik uit op 76 km. Die week daarvoor slechts 46 vanwege de blessures. Die week dáárvoor ook 76 km.

Aanstaande zaterdag gaan we het gewoon zien. Is het genoeg geweest om niet geheel uitgewoond aan de finish te komen van mijn zelfverzonnen wedstrijd 'Haven Breskens tot Haven Paal' (over de Westerscheldedijk).

De komende dagen zal ik nog één maal de hardloopschoenen aantrekken. Voor de rest rusten en nog eens een goede massage.

Tot zondag! Dan lees je hier mijn relaas...

Een weekje verder

ASCHWIN:

Nu ik de afgelopen week van maandag tot en met vrijdag de benen stil heb gehouden en dus geen enkele keer op pad ben geweest om hard te lopen, was ik zaterdag jl. érg benieuwd naar het resultaat. Zou de blessure verminderd zijn?

Tot en met donderdag voelde ik de achillespees en de onderkant van de kuit continue. De eerste dagen pijnlijk, later zeurend. Vrijdag was dit gevoel eindelijk weg.
Dus zaterdag durfde ik het aan om heel voorzichtig, vooral niet té snel lopend, wat kilometers uit te proberen. Ik zou met Linda meelopen.

Al lopende, met een maximum van 10 km/u, ging het eigenlijk best goed. Ik kon gemakkelijk lopen, voelde geen enkele keer een pijnlijke scheut. Wél merkte ik dat ik moest oppassen met de snelheid. Want als ik even aanzette, voelde ik precies weer het plekje van de blessure. Al met al liepen we op dit tempo zonder problemen 15 km.

Dat gaf de burger moed! Dus besloot ik deze middag nog maar eens de hardloopschoenen aan te doen. Ik nam zelfs mijn rugzak inclusief drinkzak mee... Want stel dat het zó goed zou gaan dat ik er een serieuze lange duurloop van zou kunnen maken; dan zou ik dat natuurlijk doen. Ik heb de kilometers immers meer dan nodig.
En het ging goed! Na zo'n 15 km maakte ik er maar 20 van. En na die 20 km maakte ik er 25 van. Uiteindelijk besloot ik dat ik mijn noodlot niet moest tarten: bij 26,5 km op de teller kwam ik thuis aan. Maar voor mijn gevoel had ik zonder klachten 30 km kunnen lopen. Wederom op een erg rustig tempo van iets meer dan 10 km/u gemiddeld.

Ik hou me vast aan deze stijgende lijn. En probeer de komende week nog  een weekje voorzichtig door te trainen. Wél met de nodige rustdagen ertussen.

Niet geheel toevallig

ASCHWIN:

Uiteraard is het niet geheel toevallig: in de voorbereiding van een ultraloop een overbelastingsblessure oplopen...

Met nog een paar weken te gaan (6 december is dé dag), heb ik een vervelende blessure opgelopen. De aanhechting van de achillespees bij de onderkant van mijn kuitspier (de plek waar ik enkele maanden geleden een spierscheurtje opliep) speelt erg op.
Dit betekent dat ik tijdens mijn trainingen geen onbehouwen bewegingen/stappen kan maken en ook niet plots kan versnellen. Maar gehele rust zou beter zijn, want na afloop van mijn trainingen voelt de plek nog enkele dagen pijnlijk aan.

Het is lastig om een goed evenwicht te vinden tussen genoeg kilometers maken om de ultra fatsoenlijk te kunnen uitlopen én de benodigde rust nemen om de blessure te kunnen laten herstellen.
Ik ben nu een week dit evenwicht aan het zoeken...

Op de plek van het middelste streepje doet zich de klacht voor.

Even nog een week doorgaan met het zoeken naar het juiste evenwicht. Als de klacht dan blijft aanhouden of verergert, dan zal ik toch een besluit moeten nemen. Rust zal dan de enige remedie zijn om deze klacht te doen verdwijnen.

Nog even niet aan denken...

Mijn eerste 'ultra'..?

ASCHWIN:

Ja, het gaat er toch nog van komen (als het goed is!) deze winter: mijn voornemen om vanuit de haven van Breskens over de Westerscheldedijk helemaal tot de haven van De Paal te lopen. Ik schreef er al eerder over op deze weblog.
Aangezien dit traject tussen de 53 en 55 km is, zou ik hiermee deelnemen aan mijn eerste ultraloop (alles boven de marathonafstand van 42 km).

Ik schreef al eerder dat ik deze route in mijn eentje wilde lopen. Linda had me beloofd onderweg de 'verzorging' op zich te nemen door op verschillende plaatsen te zorgen voor bevoorrading.
Maar gisteren kwam ik tijdens mijn trainingsronde hardloopneef Bryan tegen. De trouwe lezer weet nog dat ik samen met hem van start ging in de Marathon van Zeeuws-Vlaanderen, afgelopen april.
Al lopende liet ik mijn voornemen vallen om eens van Breskens naar Paal te lopen. Gewoon om eens uit te proberen of ik die afstand aan zou kunnen.
'Wat een leuk idee zeg!' riep Bryan spontaan. Op mijn vraag of hij soms mee wilde lopen, volgde een volmondig 'Jazeker!'.

Dus zo gezegd, zo gedaan. We prikten een datum (zaterdag 6 december) en hadden het hiermee voor ons zelf vastgelegd.

Allebei enthousiast om dit eens te proberen. Maar beiden gaven we aan het toch ook wel behoorlijk spannend te vinden. Zelf liep ik nooit verder dan 42 km achtereen. Bryan liep nooit verder dan 43 km. Het betekent voor ons beiden een minimale uitbreiding van ons duurrecord met 10 km...

Hier nogmaals het parcours:

Ingeschreven!

ASCHWIN:

Het voorjaarsdoel voor 2015 ligt vast. Ik ben alvast ingeschreven!

Pien stunt

ASCHWIN:

Vandaag stuntte Pien bij het paardrijden met een 1e prijs die ze behaalde in een record aantal punten (232 punten voor haar F7 proef)!

Hieronder een stukje van de proef gefilmd:

Klaar voor de winteravonden

ASCHWIN:

Na mijn minimalistisch reflectorvestje heb ik me ook een goede hoofdlamp aangeschaft. Hiermee kan ik ook in de winter 's avonds gewoon door blijven trainen en ben ik niet gedwongen om enkel de paden met straatverlichting te volgen (wat sowieso al niet meevalt als je in een polderlandschap woont...).

De Tikka R+ van Petzl is een uitermate geschikte hoofdlamp voor avondloopjes, maar zeker ook voor de langere trailruns.
De uitvoering die je hier ziet (blauw-wit) heb ik vanavond voor het eerst uitgeprobeerd. En dat is me érg goed bevallen. Je hebt een krachtige led-verlichtingsstraal die je blik volgt. De kracht kun je instellen. Van een paar meter voor je uit tot wel 70 meter ver!
Geklooi met batterijen hoeft ook niet, want het lampje is gewoon oplaadbaar via je pc.
Hieronder kun je het promotiefilmpje van de lamp zien. Het geeft een goed beeld van de kracht van dit kleine lampje én het gemak in het gebruik. Vooral het feit dat het lampje zich automatisch aanpast aan de donkerte, werkt fijn (zie filmpje).
Dus laat de donkere winteravonden maar komen. Het houdt mij in ieder geval niet langer aan huis gekluisterd!

Wedstrijd als training

ASCHWIN:

Ik had bedacht om dit weekend een wedstrijd in de buurt uit te zoeken om aan deel te nemen als training. Het liefst een 21 km-wedstrijd.

Er waren twee opties: ten eerste was er een halve marathon in Bergen op Zoom. Maar iets dichterbij organiseerden ze in Grembergen de 'Scheldepolderloop', met als hoofdonderdeel eveneens een halve marathon. En dat leek me wel wat: het parcours beloofde twee ronden waarbij langs de Scheldeoever en doorheen het polderlandschap achter de dijk gelopen werd.
Een mooi gebiedje trouwens.

De opkomst was trouwens érg karig. Wel jammer, want de organisatie hoopte geld op te halen voor het plaatselijke Ropa-runteam.

De eerste 7 km hield ik me in. En dat vind ik tijdens een wedstrijd zó ontzettend moeilijk! Het is haast tegennatuurlijk; je loopt een wedstrijd normaal toch om zo snel mogelijk aan de finish te komen?!
Maar goed. Na de 7,5 km ging de weg een stuk naar beneden, van de dijk af, en daar liet ik me op volle snelheid naar beneden 'vallen'. Het gevolg was dat ik na zo'n 50 meter een flink gat had geslagen met de lopers waar ik bij liep. Ik besloot op dat punt dan ook maar gewoon door te blijven lopen. Ik hield daarbij een tempo van 13,5 km/u aan voor de rest van de wedstrijd.
Dat 'naar beneden laten vallen' kost eigenlijk helemaal geen energie en je wint er erg gemakkelijk vele meters (én snelheid) mee. Veel lopers houden zich tegen als ze naar beneden lopen. Zonde...

Op deze manier schoof ik goed op in de wedstrijd. Niet dat ik de ene na de andere loper inhaalde. Nee, daar was het deelnemersveld te gering voor. Maar ik liep weg van de lopers achter mij en ik haalde de lopers voor me gestaag in.
Na 10 km, vlak voordat we de tweede ronde ingingen, liepen we onverhard door een klein bosje/natuurgebiedje. Even tijd genomen voor een sanitaire stop en vervolgens in flink tempo aan deze tweede helft begonnen. Door mijn plasje in de bossen, was ik ingehaald door een loper die een tempo van 14,5 km/u aanhield. Ik liep tot ongeveer het 16 km-punt met 'm mee. Maar moest 'm daar toch laten gaan. Ik voelde dat mijn kuit het er lastig mee kreeg. En ook een paar vlagen van misselijkheid staken op (ik moet écht eens op zoek naar andere gelletjes; de laatste tijd bij langere lopen heb ik dat steeds als ik dit type gelvoeding inneem...).
De laatste 5 km liep ik in een iets rustiger tempo richting finish. Daar merkte ik toch wel aan mezelf dat dit meer was geweest dan 'zo maar een training'.... Maar wel weer leuk.

Mijn eindtijd: 1:37:50 uur over 21,4 km. Dit bleek uiteindelijk goed voor een 11e plaats (4e in categorie 40+).

De volleyballers

ASCHWIN:

Het is lang geleden dat hier nog eens iets verscheen over de sportactiviteiten van Gijs en Pien. Ze volleyballen tegenwoordig niet langer bij SV De Sterre uit Zuiddorpe, maar bij Voorwaarts uit Axel. Hierdoor kunnen ze ook meedoen met de Brabantse competitie. Het is af en toe een flink eindje rijden, maar het maakt de wedstrijden wel aantrekkelijker en afwisselender.
Tevens spelen ze hierdoor ook niet langer in gemengde teams.

Van Gijs heb ik nog geen foto's, maar deze foto's zijn genomen tijdens Piens wedstrijd te Zundert, vorige week zaterdag. Deze wedstrijd werd overigens gewonnen met 3-1.

Pien heeft nr. 11

Pien met witte kniebeschermers

Opslagbeurt

Vanwege de goede eerste paar wedstrijden dit seizoen, staan ze voorlopig op een vierde plek in de competitie.

Eindelijk weer eens: een strandtraining!

ASCHWIN:

Het was véél te lang geleden dat ik nog eens naar het Zeeuwsvlaamse strand was gereden voor een lange duurloop. Maar vandaag had ik een vrije dag opgenomen om oa. een lange duurloop te lopen tussen Breskens en Cadzand (en terug). Afgelopen weekend waren de vrijdagavond, de zaterdag en de zondag volgepland met andere zaken. Ook leuk hoor; maar ik miste toch wel mijn weekend-duurloop. Zeker gezien de planning om binnenkort die 50 km langs de Westerschelde hard te lopen.

(klik erop voor vergroting)

En het was er prima weer voor. Lekker vroeg vertrokken (zo rond een uur of 9 in de ochtend) vanuit de veerhaven van Breskens, over het strand naar Cadzand-Bad, nog een stukje landinwaarts gelopen tot aan de waterzuiveringsinstallatie en vervolgens na 15 km weer omgekeerd. Op de terugweg nog een stukje duinen en natuurgebied meegepikt bij de Zwarte Polder. Uiteindelijk liep ik 31,4 km in net geen 3 uur. Een rustig tempo dus van 10,5 km/u. En dat merkte ik wel: het ging allemaal van een leien dakje. Op deze manier had ik mijn eigen kustmarathon (die gisteren werd gelopen in Zeeland) kunnen lopen vandaag ;-).

Hier nog een mooi luchtfotootje van het strand nabij Cadzand-Bad. Zo van palenrij naar palenrij lopend, verveeld dat strand eigenlijk nooit om hard te lopen. 

Ik kijk nu al uit naar mijn volgende lange duurloop op deze plek!

Foto: Rijkswaterstaat.

Zichtbaarheid

ASCHWIN:

Elke winter weer hetzelfde gehannes als je 's avonds wilt gaan hardlopen op straat. Want je wilt toch gezien worden door je medeweggebruikers als kwetsbare loper in het donker.
De afgelopen jaren gebruikte en probeerde ik al vele maten en soorten van reflectievestjes. De één fladderde nog meer dan de ander, kroop tijdens het hardlopen op, of zakte juist af. Met andere woorden: altijd ellende met die dingen.

Maar nu kwam ik onderstaand vestje op internet tegen en heb het meteen besteld. Het vestje is ook reeds uitgeprobeerd en ik kan eindelijk met stelligheid melden dat dit het ideale reflectievestje is.
Dit vestje van Nathan is superlicht, minimaal van formaat, op maat te maken zodat het strak rond je lijf blijft zitten. Tevens biedt het 360 graden rondom zichtbaarheid door de vele reflectiestroken. Als extra zit er zelfs nog een klein afsluitbaar zakje voor bijvoorbeeld je sleutel of een gelletje aan de achterzijde.

Links de voorkant. Rechts de achterkant.

Juist de verandering

ASCHWIN:

Juist de verandering maakt dat je lang kunt blijven genieten van al die sportieve activiteiten. En daarom werd er vandaag niet hardgelopen, ook niet gefietst, maar wel lang gewandeld: één van de afstanden die gelopen konden worden onder de noemer De Helletochten.

In Stekene (B) meldden we ons deze ochtend in alle vroegte om ons (Linda en ikzelf) in te schrijven voor de 30 km afstand (die uiteindelijk 33,4 km bleek te zijn). We werden getrakteerd op een grotendeels onverharde route rondom de Zeeuws-Vlaamse grensstreek. Hieronder zie je de gelopen route:

(klik erop voor vergroting)

En het is dan toch wel verrassend dat je zo dicht bij huis door zo ontzettend veel onbekende paadjes wordt geleid. Een dikke pluim trouwens voor de organisatoren. Niet alleen voor deze route, maar ook voor de organisatie op zich. Perfect uitgepijld en verzorgd.

Een aantal maanden geleden fietsten we doorheen het gehucht Groot-Abeele (vlakbij Vlissingen) en maakten toen een 'selfie' bij dat plaatsnamenbord (en plaatsten toen die foto hier). Een dergelijke 'selfie' werd ook vandaag gemaakt. Kijken hoe veel we er spontaan nog kunnen verzamelen tijdens onze activiteiten de komende jaren...!

Een Gouden Cirkel (van 420 km)

ASCHWIN:

Eén van de benamingen van de Zuiderzeeroute luidt 'De gouden cirkel'. En na het fietsen van deze route snap ik ook waarom. Je fietst langs de rijke historie van de visserij en handel in Nederland, uit de tijd dat het IJsselmeer nog de van belang zijnde Zuiderzee was. Het is een kant van Nederland die ik zelf nog nooit in het echt had gezien. Het geeft een oerhollands beeld, waar de buitenlandse toeristen zo dol op zijn: oude vissersschepen, haventjes, klompen, de 'Zuiderzee', de dijken, de weilanden met het vee, de uitgestrekte polderlandschappen, de Afsluitdijk, de prachtige Friese boerderijen... Ik kwam het al fietsend allemaal tegen en werd verrast door de schoonheid van dit Hollands cliché-beeld.

De route die als 'ongeveer 400 km' staat aangegeven, gaf mij er zo'n 20 extra, als bonus (...). Ik had er vier dagen voor vrijgehouden in de agenda, maar fietste uiteindelijk de 420 km in drie dagen.

Hieronder een verslagje met wat sfeerfoto's (klik je op de foto's, dan krijg je de grotere versie te zien):

Dag 1: Huizen-Enkhuizen (110 km)

Met de auto was ik van thuis naar Huizen gereden. Dat is zo'n beetje het meest zuidelijke punt van de Zuiderzeeroute. Helaas ondervond ik donderdag de drukte van de files rondom Antwerpen en Utrecht, waardoor ik later dan gepland op mijn fietsje kon stappen. Maar het weer was mooi en zacht. Ook de weersvoorspelling voor de komende dagen zagen er formidabel uit. Wat dat betreft heb ik tijdens deze fietstocht érg veel geluk gehad. Ik had deze tocht al lang van tevoren ingepland; september ziet er soms ook heel anders uit...

Al na een tiental kilometers fietste ik de mooie vestingstad Naarden binnen. Het was nog te vroeg om te stoppen natuurlijk, maar hier had ik best wat langer willen rondkijken (zie foto links).

Daarna vervolgde ik mijn tocht richting Amsterdam, waar ik vele malen allerlei uitlopers van het IJ heb moeten oversteken. Ook veel drukte en (boot)loodsen in dat gebied. Niet het meest mooie stukje van de route. Maar al snel kon ik de 'bocht' rondom het IJ afronden en noordwaarts fietsen. Daar wachtte mij de beroemde vissersdorpen. De één klein, de ander iets minder klein. De bekendsten zijn Monnickendam, Volendam en Edam. Waarbij Volendam overstelpt werd door luidruchtige toeristen... Snel verder fietsen dus: weg uit dit gekrioel!
Maar Monnickendam en Edam zijn echte pareltjes. Mooie oude haventjes, boot- en zeilmakerijen. Erg pittoresk allemaal. En alles ademt er nog de visserij uit. Paling heeft er grote rijkdom gebracht! Zie ook foto hieronder, van een palingroker te Monnickendam.

Het mooie van deze fietstocht is ook dat je telkens een aantal verschillende landschappen tegelijkertijd meekrijgt.
Vaak fiets je op de dijken. Rechts van je (als je met klok mee fietst uiteraard) ligt altijd het uitgestrekte water van het IJsselmeer of het Veluwemeer (in het oosten van de route). Links van de dijk wisselt het landschap om de paar kilometer. Je komt er langs dorpen, met of zonder haven. Je passeert er uitgestrekte weilanden. Vaak met koeien of schapen, maar eigenlijk altijd met heel veel vogels (ganzen, zwanen, ooievaars en vooral heel veel reigers). Maar ook liggen er veel natuurgebieden met vooral kreken en riet. En als je dan ook bedenkt dat er altijd wel ergens een molen te zien is aan de einder, de luchten gevuld worden met inmense witte wolkenpartijen, dan kun je niet ontkennen: Hollandser dan dit wordt het niet! Zie foto hieronder.

Via het wat grotere Hoorn belandde ik uiteindelijk aan het eind van deze eerste dag in Enkhuizen. Hier vond ik ook een kleine camping aan de vestingswallen van het stadje.

Dag 2: Enkhuizen-Oudemirdum (129 km)

Vandaag maakte ik me op voor mijn oversteek over de Afsluitdijk. Eerlijk gezegd zag ik er wel een beetje tegenop. Het was harder gaan waaien en de wind kwam precies uit het noordoosten (de richting waarop ik de Afsluitdijk moest zien te overbruggen...).
Maar eerst nog het lange kaarsrechte stuk omhoog fietsen, richting het uiterste puntje van de Kop van Noord-Holland: Den Oever. En juist op het moment dat ik daar aankwam, bleek het Koninklijk Echtpaar daar op (werk)bezoek! Een hoop beveiliging, de koninklijke bus en een handvol Oranjefans. Voor de liefhebbers: Maxima droeg een rood hoedje...

Eén van de redenen om deze Zuiderzeeroute te fietsen, was het feit dat de route de Afsluitdijk passeert. En om daar zo te fietsen, vol in de wind, met zowel links als rechts van je die uitgestrekte wateroppervlakten (zonder ook maar ergens een stuk land of kust te zien), dat was ook erg bijzonder. Mijn tellertje stond op 42 km toen ik er op reed en gaf 75 km aan toen ik er in Friesland weer afreed!

En hoe heerlijk was het om de Afsluitdijk afrijdend, rechtsaf te kunnen slaan en met wind schuin in de rug de Friese polder in te rijden. Een verademing om bijna vanzelf te fietsen!

Zoals gezegd: rechts het water en links in dit gedeelte veel uitgestrekte landschappen met vee. De fietsroute kende op dit stuk ook veel smalle paadjes, waar je af en toe diende af te stappen om de schapenhekjes open- en dicht te doen (zie foto links) en waar je om de haverklap over wildroosters fietste.









Ik had vooraf niet echt gepland tot waar ik wilde fietsen vandaag. Maar al fietsende leek het me wel mooi om ergens aan de zuidwestkant van Friesland te overnachten. Ergens tussen Stavoren en Lemmer. Dat werd uiteindelijk het plaatsje Oudemirdum, waar ik een mooie boscamping vond.

Dag 3: Oudemirdum - Huizen (179 km)

In alle vroegte vertrok ik op deze derde dag. Want ik had zitten rekenen. Als deze route 400 km lang is en ik heb er de afgelopen dagen al zo'n 240 km opzitten, dan zou ik vandaag (met grote gedeelten wind in de rug) de route kunnen afronden. Dan moest ik natuurlijk vandaag wel zo'n 160 km overbruggen. Ik nam me voor gewoon op tijd te gaan fietsen en wel te zien hoe het ging en hoe ver ik zou komen. Als ik toch nog ergens zou moeten overnachten zou dat ook geen enkel probleem zijn.

Via Lemmer reed ik Friesland weer uit richting Overijssel. Níet richting Flevoland, want het ingepolderde gedeelte, daar reed ik omheen. Ik volgde immers de Zuiderzeekust zoals die oorspronkelijk is geweest. Bij Lemmer lag het prachtige gemaal nog in de ochtendnevel toen ik er voorbij reed.

Het gebied dat me tijdens deze dag het meest verrast heeft is het landschap rondom Giethoorn. Met name de Weerribben-Wieden is bijzonder. Een soort Hollands Venetië met enkel kanaaltjes langs oude boerderijtjes. Het is ook leuk om er langs te fietsen (want fietspaden zijn de enige wegen er doorheen), want je dient steeds van die hele korte steile bruggetjes te nemen om al die waterwegen over te steken (klik maar eens op de foto hieronder).

Hierna was het richting Kampen en daarna naar Harderwijk. Ik had me ondertussen al lang voorgenomen om vandaag de route af te ronden. Ik ging nog steeds uit van die 160 km die ik vandaag diende te fietsen. Maar dat bleken er uiteindelijk toch iets meer te zijn (20 km bonus!).



Natuurlijk is het gezellig om met gezelschap te fietsen. De fietstochten die ik bijvoorbeeld met Linda maak zijn heerlijk. Maar in je eentje fietsen is anders. Het is eigenlijk niet goed te vergelijken. Gewoon óók leuk. Doordat je alleen bent, raak je ook snel aan de praat met anderen. Dát en het feit dat je enkel bezig bent met fietsen, de route zoeken, bewust zijn van het landschap waar je doorheen fietst én er voor zorgen dat je genoeg eet en een slaapplek vindt, maakt een solofietstocht ook bijzonder.

Mijn laatste stop was bij de molen te Nunspeet (zie foto), waar ik ook een kijkje ín de molen nam (het was toevallig Open Monumentendag). Nog éénmaal een vers stuk gebak, koffie en dan op weg naar Huizen!

Al met al ben ik erg blij dat ik deze route heb gefietst. Met recht spreekt men van De Gouden Cirkel.
Waarschijnlijk is dit een van mijn laatste lange fietstochten geweest dit jaar. Bij thuiskomst hoorde ik Linda iets zeggen over een fietstocht naar Parijs... mogelijk wordt dat dan één van de tochten in 2015!

Nu ga ik me de komende weken met veel plezier voorbereiden op mijn 'eigen hardloopwedstrijd': 50 km langs de Westerschelde.

RUST ROEST!

Bepakt en bezakt

ASCHWIN:

Bepakt en bezakt vertrek ik morgen voor mijn Zuiderzeeroute-fietstocht. Deze avond, na het werk, alle spulletjes bij elkaar gezocht, de fietstassen gevuld, de tent vervolgens op het bagagerekje, de ketting nog eens extra gesmeerd... Met andere woorden ben ik er meer dan klaar voor!

Het is toch altijd weer een afwegen wat wel en vooral niet mee moet. Lijstjes aanvullen, lijstjes weggooien. Hiernaast het uiteindelijke lijstje.

Mijn startpunt wordt het jachthaventje van Huizen. Vervolgens fiets ik dan van het meest zuidelijke puntje van de route met de klok mee richting Amsterdam en de Afsluitdijk. Het zullen zo'n 400 km worden (als ik niet té vaak verkeerd fiets...).

Het blijft toch ook altijd wel een beetje spannend. Je weet immers niet wat je allemaal gaat zien en tegenkomt tijdens zo'n meerdaagse tocht. Ook heb ik uiteraard nog geen idee van de slaapplaatsen. Er schijnen overigens genoeg kampeerterreinen te vinden te zijn. We zullen het vanzelf wel zien en meemaken. Dus: tot over een paar dagen!

Kilometers maken

ASCHWIN:

Het draait de laatste week behoorlijk om kilometertjes draaien, zo lijkt het. Zowel te voet als op de fiets.

Deze week liep ik 82 km en fietste ik er zo'n 163 km...! Mooie getallen toch?

Vandaag waren zowel Linda als ik vrij van het werk. De temperaturen waren perfect, vrijwel geen wind, dus besloten we dat het een mooie dag was om eens op de fiets naar Gent te rijden. Via een paar kleine omweggetjes omwille van de mooiere fietspaden, reden we 105 km. Halverwege was er dan nog tijd over om zelfs nog even te winkelen in Gent.

Hier de route:

Volgende week kan ik dan eindelijk mijn route rond het IJsselmeer gaan fietsen. Hopelijk tref ik dan net zulk lekker fietsweer als vandaag (wat overigens ook lekker zal zijn voor mijn overnachtingen in het tentje...)!

En daarna? Daarna richt ik me op mijn hardloopdoel om meer dan 50 km langs de Schelde te rennen.

Planning gewijzigd

ASCHWIN:

Een paar berichten geleden schreef ik nog dat ik van plan was om naast twee meerdaagse fietstochten (waarvan er eentje zojuist is verreden) deel te nemen aan Trail Côte d'Opale (te Calais) en Trail du Barrage (te Houffalize). Beide trailruns dien ik van mijn lijstje te halen in verband met andere plannen op beide data.

Want als Trail Côte d'Opale gelopen wordt, ben ik als het goed is bezig met mijn fietstocht rond het IJsselmeer (die officieel 'de Zuiderzeeroute' genoemd wordt): iets meer dan 400 km, inclusief passage over de Afsluitdijk. Deze keer in mijn eentje.
En gedurende het weekend van Trail du Barrage ben ik met vrienden op pad in Den Haag.

Wat er voor al deze hardloopplannen wél in de plek is gekomen, is mijn voornemen om de gehele Zeeuwsvlaamse Westerscheldedijk af te lopen. Het leek me wel mooi om bijvoorbeeld van de haven van Breskens (in het westen) al hardlopend naar het haventje van Paal te lopen (in het oosten). Van haven naar haven is het over en langs de dijk net ietsje meer dan 50 km. Is dat geen mooie herfst-uitdaging?! Loop ik meteen ook mijn eerste ultra-run van meer dan 42 km...

Hieronder de route (klik er op voor vergroting):

Voel je hier ook iets voor? Waarom loop je niet 'gewoon' met me mee?! Ik daag je uit (en daarmee tevens mezelf...).

3-daagse fietstocht

ASCHWIN:

Van vrijdagochtend tot vandaag fietste ik samen met Linda een 3-daagse fietstocht. In totaal reden we precies 300 km. Hieronder de etappes:

Etappe 1: Zuiddorpe-Antwerpen-Breda (120 km)

Etappe 2: Breda-Willemstad-Antwerpen (111 km)

Etappe 3: Antwerpen-St.Niklaas-Zuiddorpe (69 km)

De eerste overnachting was dus in Breda, bij een B&B in het Markdal. De tweede overnachting was in het hotel in Antwerpen. Twee fijne, maar heel verschillende slaapplekken. In Breda sliepen we letterlijk bij de mensen in huis. Leuk was het om 's avonds weer door het centrum van onze oude woonplaats Breda te fietsen en te wandelen. Voelt toch altijd weer heel erg vertrouwd. Blijft een superleuke stad.

Maar ook om met de fiets door het grootstedelijke Antwerpen te fietsen heeft iets heel speciaals. Zowel door de bijzondere oude industriële gebieden van de stad, als ook door het centrum en langs de Schelde zelf.

De overige honderden kilometers waren overigens ook zeer afwisselend. Polders, bossen, dijken, dorpjes: we kwamen het allemaal tegen.

Hieronder nog wat foto's van de afgelopen dagen:

Dag 1: luxe toiletplek net buiten Antwerpen (noord)

Dag 2: de weg zoekend tussen Willemstad en Roosendaal

Dag 3: leuke verrassing was het voetveer over de Schelde 

tussen Hoboken en Kruibeke

Dag 3: de weg zoekend vlakbij huis (bij Stekene Vaart)