Duurloop van 2 uur

LINDA:

Na de 10 kilometer wedstijd even rustig aan gedaan met de beentjes. De stijfheid viel eigenlijk wel mee alleen ben ik donderdag avond weer gaan paardrijden sinds 2 maanden en daarmee toch weer mijn heup geforceerd. Balen dus! Gisteren na dat ik Aschwin had afgezet in de middle of nowhere ben ik naar de zeedijk gereden bij de Griete. Samen met Sarah onze hond en logee hond Max ongeveer 35 minuten rustig gelopen. Daarna snel naar de andere kant van de dijk om Aschwin niet te missen op zijn duurloop. Vanochtend op tijd op om mijn eigen duurloop te doen. 2 uur en 4 minuten heb ik gelopen over 18.5 kilometer. Erg rustig dus! Was nodig ook. Mijn heup deed nog zeer en dit wilde ik niet forceren. Gemiddelde hartslag was 141 en dit is me nog nooit gelukt op een duurloop. Lopen op zich gaat goed en ook de duur ervaar ik niet als lang. De tijd vliegt voorbij als je loopt. Volgend weekend moet ik weer een duurloop en wil ik er meer snelheid in gaan brengen.

Ultraloop

ASCHWIN:

Goh, met verbazing de ultraloop van de Mont Blanc gevolgd van Martine Hofstede. Zoals ik als schreef kon je tijdens de race over 98 km haar vorderingen op haar weblog live volgen. Uiteindelijk is ze gisteren na 21 uur en 55 minuten gefinisht! Wat een prestatie. Voor videobeelden over de 'Ultra Trail de Mont Blanc 2009', kun je een kijkje nemen op: http://chamonix-meteo.com/. Mooie sfeerbeelden en beelden van de race onderweg.

Mijn eigen 'ultra-loopje' van gisteren (32 km) verliep prima, ondanks de harde (tegen)wind. Linda stond halverwege (bij De Griete) met nog wat exta drinken en een heerlijk ernergiebommetje: een banaan! En... ze had het fototoestel eens meegenomen. We kwamen er bij het maken van deze weblog achter dat we eigenlijk helemaal geen hardloopfoto's van onszelf hebben. Nou bij deze is dat in ieder geval voor mij rechtgezet. Vandaar hier een paar fotootjes van gisteren.

Vandaag voel ik mijn benen wel... Stijve spieren en vooral rond mijn beide knieën zijn er allerlei pijntjes en ongemakken. De trap aflopen deze ochtend was dan ook een opgave op zich!

Volgens het trainingsprogramma zou ik vandaag een hele rustige loop van 35 minuten moeten lopen, maar ik denk dat ik vanmiddag maar eens op een klein verzetje met m'n racefiets een eindje ga rijden. Voor mijn gevoel zal dat voor het herstel meer opleveren.

Maar goed, ik ben blij dat ik die eerste 32 km heerlijk heb gelopen. Die afstand van 42 km komt op deze manier toch wel op een redelijke manier binnen het bereik te liggen. Het trainingsschema draagt me op om de komende twee zaterdagen nogmaals zo'n 32 km te lopen (met daartussen wat minder lange trainingen); daarna begint de afbouw van de kilometers richting de Amsterdam Marathon.

Vandaag te volgen op internet

ASCHWIN:

Vandaag volg ik op de weblog van Martine Hofstede uit Rotterdam (http://www.runtodream.nl/) haar ultraloop rondom de Mont Blanc: de 'North Face Ultratrail de Mont Blanc' (CCC) over een afstand van 98 km. Vanmorgen om 10:00 uur is ze vertrokken en alle meetpunten tijdens de race worden live op haar weblog geplaatst, voorzien van commentaar door één van haar begeleidsters. Haar doel is om dit loodzware parcours (zie afbeelding) te voltooien in 26 uur.

Ongelooflijk, wat een uitdaging! Als je geïnspireerd wilt worden over het genot dat het hardlopen je kan bieden, dan moet je echt eens rondneuzen op haar uitgebreide weblog.

In vergelijking met Martine stelt het natuurlijk niets voor, maar morgenvroeg ga ik voor het eerst in mijn trainingsprogramma een loop van 2,5 uur lopen. Zo'n 32 kilometer staat er op het programma. De komende weken zal ik dit in de weekenden nog een aantal keer herhalen om zo de benodigde kilometers in de beentjes te krijgen voor Amsterdam. Ik heb zojuist middels Google Earth (op de website: http://www.myasics.nl/, onder het kopje 'track my run') een route uitgezet. Linda zal me morgenochtend afzetten bij het haventje van Walsoorden, waarvandaan ik dan de 'zeedijk' van de Westerschelde zal volgen tot aan De Griete. Van De Griete zal ik zuidwaarts lopen via Spui naar Axel en Zuiddorpe: 31.6 km.
Ik had graag bij deze loop één van die energy-gelletjes willen testen, maar heb er nog geen kunnen aanschaffen. Steeds vergeten... Natuurlijk neem ik wel mijn drinkgordel mee met de nodige energiedrank en nog iets gemakkelijks om te eten. Linda zal zo mogelijk nog ergens halverwege staan met wat drinken. Leuk om naar uit te kijken als je zo in je eentje loopt langs die zeedijk die maar niet lijkt op te houden...

Tot nu toe liep ik tijdens de trainingen op z'n verst 2 uur. Heb dat voor en tijdens de vakantie een aantal keren gelopen. Vooral doordat het me ook redelijk goed afging in de bergen van Italië, denk ik dat het morgen ook wel goed zal komen. Het lastigst vind ik toch om me tijdens deze lange trainingslopen in te houden en mijn hartslag laag te houden.
Morgen hoor je er meer over!

Nog even kijken hoe het Martine vergaat en dan vanavond maar eens op tijd naar bed...

Uitslag Kreekloop Terneuzen 2009

ASCHWIN:

De complete uitslag van de Kreekloop te Terneuzen is bekend. Bij deze de link naar de uitslag op de website van A.V. Scheldesport:

http://www.avscheldesport.nl/uitslagen/kreekloop26082009;%2010km.pdf

Uitslag Linda Kreekloop

ASCHWIN:

Ik kreeg net via een reactie op deze blog te lezen dat Linda als 5e is geëindigd bij de vrouwen op de 10 km in een tijd van 0:50:33!

Mijn eerste loop sinds jaren

LINDA:

Ja, gisteren was het dan zover, ik zou mee doen met een hardloopwedstrijdje. Raar maar waar: ik was zenuwachtig. Het rare is dat ik al regelmatig loop en 10 kilometer een afstand is die ik met gemak haal, maar zo'n wedstrijd is toch anders. Gelukkig was ik samen met Aschwin en hij gaf me goede adviezen mee. Na een rondje inlopen op de baan en rekken en strekken van de spieren mochten we naar de start gaan.

Had mezelf voorgenomen om achterin te gaan staan. De start was er ineens en iedereen vloog weg. Volgen deed  ik, meer niet. En het ging meteen hard (ik noem mezelf altijd een diesel, rustig op gang komen).
Na het verlaten van de baan viel het goed uit elkaar en ben ik maar blijven lopen. Mijn hartslag was hoog maar ik voelde mezelf goed dus besloot ik om maar niet meer naar mijn hartslag te kijken en gewoon door te lopen.

Bij het keerpunt van de 5 kilometer dacht ik wel "waarom meteen 10 kilometer, 5 was ook mooi geweest om mee te beginnen". Maar goed, ik droeg een geel startnummer en dat betekende 10 kilometer. Dus doorlopen maar. Zoals Aschwin al beschreef liep er 50 meter voor mij iemand waar ik me op bleef concentreren. Bij het keerpunt van 5 kilometer haalde ik hem in omdat hij stopte om het bekertje aan te nemen. Ik had voor mezelf bedacht dat ik door wilde lopen en tegelijkertijd zou proberen te drinken. Mooie oefening voor de halve marathon. Zo gezegd zo gedaan. Ging nog goed ook dat lopend drinken. Ik passeerde het keerpunt met 25min en 30 sec.

De terugweg was zwaar. Ik liep alleen en had niemand om me op te concentreren. Pepte mezelf op door te bedenken hoever 5 kilometer thuis was en dit hielp wel een beetje. Mijn hartslag was zowaar nog hoger maar ik had verder geen last van mijn benen, die gingen vanzelf door. Alleen kreeg ik halverwege de terugweg last van mijn middenrif. Gebeurt wel eens vaker, vooral bij afdaling in de bergen. De laatste 1.5 kilometer hoorde ik iemand dichterbij komen. Ik keek niet om maar net voor het laatste rondje op de baan haaalde zij mij in. Kon haar niet meer inhalen. Ze eindigde een paar seconde eerder dan mij. Mijn tijd 50 minuten en 33 sec. Trots ben ik op mezelf. Dit had ik niet verwacht. Hoewel ik op was, toen ik over de finish kwam, herstelde ik snel. Ook vandaag weinig last. Beetje stijf maar dat ga ik er zo maar even uitlopen.

Uitslag Aschwin Kreekloop

ASCHWIN:

Geweldig toch dat internet! Kreeg net via een reactie op het vorige bericht ('Kreekloop Terneuzen 2009') de melding van collega-blogger (http://www.casacujo.blogspot.com/) dat ik 9e ben geëindigd bij de heren, in een tijd van 0:39:04. Deze blogger (Günther?) had gisterenavond een papieren versie meegenomen. Dank je voor deze service!

Kreekloop Terneuzen 2009

ASCHWIN:

Gisteren samen met Linda deelgenomen aan de Kreekloop, die ieder jaar door A.V. Scheldesport (http://www.avscheldesport.nl/) wordt georganiseerd. De afstand: 10 km. Start en aankomst op de atletiekbaan en daartussenin over het fietspad langs de kreek van Terneuzen.

Voor Linda was het de eerste keer dat ze meedeed aan een wedstrijd na haar startwedstrijdje in Breda, zo'n tien jaar geleden. Ze zal er zelf wel meer over vertellen op deze blog. Ikzelf had mijn laatste wedstrijd eind oktober 2008 gelopen: de halve marathon van Etten-Leur.

Het was leuk om met z'n tweetjes naar de wedstrijd te rijden, de spanning te voelen en ons samen af  te vragen: 'Zal het toch wel lekker gaan vandaag?'
Echt druk was het overigens niet. Er waren drie afstanden te lopen met als verste de 10 km, waar zo'n 32 personen aan deelnamen.
Na eerst samen met Linda even te hebben ingelopen op de baan (Linda: 'Goh, wat loopt dat lekker zeg, op zo'n atletiekbaan. Zo'n zachte ondergrond!'), werden de deelnemers van alle afstanden naar de start geroepen. En zo'n gezamenlijke start is toch altijd lastig: de kortere afstandlopers schieten uit de startblokken en voor dat je het weet ben je ook té snel van start gegaan en zit je in een groepje met enkel 2,5 of 5 km-lopers. Eerst met z'n allen een rondje van 400 m. over de baan en dan vervolgens de atletiekbaan af richting de kreek.
Al na zo'n 1,5 km. kwam ik in een klein groepje terecht waar een paar 5 km-lopers in liepen maar toch ook een drietal 10 km-lopers. Vreemd genoeg lieten deze 10 km-lopers, inslusief mijzelf, de 5 km-lopers achter zich en met vier man bleven we over. De koplopers van mijn afstand waren echter al lang uit het zicht verdwenen. Het was niet eenvoudig om in te schatten op welke plek we met ons groepje liepen, maar ik dacht zo'n zes man voor ons te hebben gezien: een kopgroepje van drie en een paar losse lopers erachter; maar zeker weten deed ik het niet.
Mijn hartslag bleef binnen de perken tot het 5 km-punt: zo'n 164 bpm. De tussentijden zagen er ook goed uit; ik liep natuurlijk met m'n pr in gedachten dat staat op 0:38:49, alweer van heel lang geleden (zie de zijkolom van deze blog). Op zo'n 3 à 4 km liepen we nog met z'n drietjes. Eén van ons was afgehaakt: degene die zo soepeltjes liep en het meeste kopwerk deed...
Op 5 km stond mijn stopwatch op precies 20 minuten, dat was dus iets te langzaam. Ik besloot dan ook om direct na het 5 km-punt te versnellen. Snel probeerde ik nog een bekertje water bij de verzorgingspost mee te pakken en naar binnen te werken, maar dat blijkt toch altijd weer een ellendige bezigheid, een vak apart. Zeker nu ik geen stap rustiger wilde lopen, kwam het grootste gedeelte van het water via mijn neusgaten naar binnen geklotst, met wat geproest en gehoest tot gevolg. Maar tijd om uit mijn ritme te geraken had ik niet, want net zoals ik, had ook één van mijn medelopers in het groepje besloten dat het na dit 5 km-punt harder moest. Ik deed er dan ook alles aan om in zijn kielzog te blijven. De derde groepsgenoot liet een gat vallen en we hebben 'm tijdens de wedstrijd niet meer teruggezien.
De versnelling van ons tweetjes verliep goed. Ik had mijn ritme weer snel te pakken en nam het kopwerk van mijn collega over. De snelheid bleef er goed in zitten en mijn hartslag liep op naar zo'n 174 bpm. Na een kilometer of 6 à 7 kwam ik Linda tegen die op weg was naar haar 5 km punt (keerpunt van deze loop). Ze liep lekker zag ik, dus dat zou wel goedkomen. 'Kom op Lin, hij loopt vlak voor je!', riep ik haar toe. Want zo'n 50 meter voor haar liep een oude dorpsgenoot van me die al jaren en jaren loopt en waar we vantevoren even een praatje mee hadden gemaakt. Hij liet ons z'n beoogde eindtijd horen (zo rond de 55 minuten) en Linda en ik besloten dat dat wel een goed ijkpunt voor haar zou zijn tijdens deze wedstrijd.
Maar goed, we liepen ieder verder onze richting op en ik voelde na zo'n 8 km toch wel dat ik het lastig kreeg in dit tempo. Ik liet mijn medeloper me weer passeren met als doel in zijn voetsporen te volgen en mogelijk zelfs even mijn hartslag iets te laten dalen. Dat volgen lukte me goed, maar het dalen van de hartslag zat er nu niet meer in. Mijn benen voelden uitstekend: geen pijntjes, geen verzuring of wat dan ook. Wél merkte ik een lichte misselijkheid die de kop op stak en wat buikpijn. Ik was duidelijk op mijn grens aan het lopen; waarschijnlijk iets eroverheen...
De finish kwam in zicht. Nog een paar bochtjes en we zouden aankomen bij de atletiekbaan waar we dan afsluitend nog een laatste ronde overheen zouden moeten lopen. Mijn tegenstander liep nog erg gemakkelijk vond ik. Een paar keer moest ik in de laatste 1,5 km een gaatje laten vallen, maar ik wist het toch telkens weer te dichten. Echter, bij het oplopen van de atletiekbaan had hij tóch nog een versnelling in de benen die ik niet kon bijbenen. Ik moest 'm dus in de laatste 400 m laten gaan. Hij had duidelijk zijn pijlen gericht op onze voorganger, die we tijdens het tweede gedeelte van de race steeds dichter waren genaderd. Pas tijdens de laatste 100 m zag ik de tijdklok, ik had de laatste kilometer eigenlijk niet meer op mijn horloge gekeken. Hij stond nog op 38 minuten zag ik! Zat er een pr in vandaag?
Nee, helaas net niet. Ik kwam uit op een tijd van 0:39:01. Even een beetje teleurgesteld, maar toch ook wel weer tevreden. Zeker toen ik merkte dat ik na de finish héél snel herstelde, geen last had van mijn benen. Ik ben denk ik wel goed op weg richting die marathon in oktober.

Hoeveelste ik uiteindelijk geworden ben weet ik nog niet. De officiële uitslag zal een dezer dagen wel op internet verschijnen. Ik meld het nog wel in de blog.

Ik wachtte bij de ingang van de atletiekbaan op de binnnekomst van Linda. En die kwam veel sneller dan we van tevoren hadden gedacht. Ze had mijn oude dorpsgenoot ingehaald tijdens het tweede gedeelte van de wedstrijd! Knap gedaan. Ze overtrof de verwachtingen door heel keurig te eindigen in een tijd van 0:50:32. Ook zij herstelde erg snel na afloop. Ze had afgezien maar had toch wel (achteraf!) genoten van haar deelname. Dat zal nog wel vervolgd worden, schat ik zo in!

'Hoogtestage' in Italië

ASCHWIN:

Klinkt indrukwekkend hè, 'op hoogtestage in Italië', maar dat was het natuurlijk niet. Het vóelde alleen zo. We zijn namelijk net een week terug van onze vakantie in Italië. Drie weken luieren, stadjes bezoeken en bijna elke dag hardlopen. Aangezien onze camping bovenop een berg in de uitlopers van de Appenijnen, linksonder Bologna lag, waren onze trainingsloopjes geen enkele meter vlak.

De eerste drie, vier dagen waren dan ook verre van aantrekkelijk. Ten eerste ging je op elke klim geheel in het rood, waarna je de klappen op je knieën voelde bij het afdalen. En als je dan na afloop dacht te kunnen genieten van de prestatie, dan voelde je bij elke 'gewone' stap op de camping (die óók geen enkel vlak stukje kende...) nogmaals al die spiertjes één voor één protesteren in de bovenbenen.
Pas na een kleine week waren onze benen gewend aan de beklimmingen en afdalingen en verdween ook de stijfheid van die eerste vier dagen. De twee weken daarna hebben we dan ook heerlijk gelopen.

Elke loop, ook de lange duurlopen van rond de twee uur die ik er liep, kreeg door het parcours een intervalkarakter. Nu, een week na deze heerlijke vakantie, merk ik tijdens het lopen dat ik wel aan kracht gewonnen heb. Maar helaas merk ik ook dat met name mijn rechter knie ook veel te lijden heeft gehad. Ik heb op internet eens nagezocht wat er overbelast is geraakt. Valt niet mee om goede aanwijzingen en blessureherkenning terug te vinden, maar dit is wel een aardige tip:

http://www.blessure-aanwijzer.nl/

Aan de hand van de volgende plaatjes, kun je je blessure aanwijzen. De site geeft dan tips over voorkoming, behandeling etc. van deze blessure.

Het komt er op neer dat ik even wat gas moet terugnemen. Vandaar dat ik deze week een paar trainingen heb overgeslagen. Komt eigenlijk ook wel goed uit, want ik zit in mijn trainingsschema ook even in een rustigere week. De lange duurlopen die ik op zaterdag heb gedaan in Italië zijn nu twee weken komen te vervallen. Vanaf volgende week zaterdag komen er nog een paar heftige lopen op het programma. Voor het eerst zal ik dan 150 minuten lopen, zo'n 32 km. Dus die dagen rust en de training van vandaag (zo'n 38 minuten) komen nu wel op een goed moment.

Hoe het begon

LINDA:

Het begon allemaal al een aantal jaren geleden 1994. Aschwin liep de halve marathon in Breda en ik gaf stoer aan dat ik dat jaar erop singelloop 1995 wel 9 kilometer zou gaan lopen. Het jaar ging zo snel voorbij en ik had nog nooit van mijn leven hard gelopen! Maar ik redde het in mijn eentje onder aanmoediging van Aschwin. De tijd weet ik niet meer maar wel dat ik kapot was en het gevoel had dat iedereen mij had ingehaald.
Gedurende de afgelopen jaren ben ik wel wat blijven lopen. Met periode meer en dan weer wat minder. Na de geboorte van Pien in 2000 ben ik meer blijven lopen. Maar vooral sinds we in Zeeland wonen is het een deel van mijn bestaan geworden. Het plezier, gevoel van vrijheid, het ritme, het werkt erg verslavend. Naarmate ik langer liep begon het plan te onstaan om eens een halve marathon te lopen. Wat ik zelf nooit voor mogelijk had beschouwd voelde nu goed en haalbaar. Ben nu veel aan het lopen en dit gaat lekker. Sarah onze Flat coated retriever is ondertussen afgehaakt. Ze vind het te ver en te hard gaan.4 Oktober gaat het gebeuren en wil ik de halve marathon lopen in Breda. Op wat ongemakjes na (pijn in heup) zit ik goed op schema. Wat me wel wat zorgen baart is dat ik geen wedstrijdervaring heb. Aanstaande woensdag maar eens de Krekenloop 10 kilometer lopen in Terneuzen.

Dit voorjaar heb ik het boek van Dolf Jansen - Altijd verder gelezen, erg stimulerend.

Nieuwe uitdaging: het lopen van mijn eerste marathon!

ASCHWIN:

Ik heb een nieuwe lopersuitdaging: het lopen van mijn eerste marathon!
Ik heb zo'n twee maanden geleden dit doel gesteld en vervolgens eens rondgeneusd op internet in de verschillende hardloopkalenders die beschikbaar zijn. Bewust heb ik gezocht naar een marathon in het najaar (dan heb ik mooi de tijd om de zomermaanden als trainingsperiode te gebruiken) én eentje waar veel deelnemers en bezoekers te vinden zijn. Met name dat laatste kan toch wel erg motiverend zijn op de momenten dat je er 'even doorzit'. Dat heb ik wel gemerkt bij verschillende halve marathons die ik eerder al liep. Als je in je eentje in een verlaten, winderige polder loopt, is het toch lastiger om weer over zo'n dip heen te komen dan wanneer je door volle straten loopt tussen enthousiaste bezoekers, bandjes en muziek etc.
Vandaar dat ik gekozen heb voor de Amsterdam Marathon op 18 oktober 2009.

Natuurlijk is het uitlopen van die marathon al een doel op zich. Maar eigenlijk wil ik me toch ook wel richten op een voor mij acceptabele eindtijd.
Nu lees je op internet heel veel do's en dont's op het gebied van marathons lopen. Eén van de tips die je overal terugleest luidt: richt je tijdens je eerste marathon nu maar uitsluitend op het uitlopen en dat op een manier waarbij je niet de lust vergaat om dat ooit nog eens te herhalen. Met andere woorden, laat een beoogde eindtijd varen, luister goed naar je lichaam en heb vooral plezier van deze prestatie op zich.
Het eventueel neerzetten van een goede eindtijd moet je maar bewaren voor je volgende marathon(s).

Nu wil ik ook weer niet zó eigenwijs zijn dat ik me van die tip helemaal niets aantrek, maar ik zou toch wel graag een idee willen hebben van een eindtijd die voor mij haalbaar moet zijn. De marathon lopen zonder eigen gestelde acceptabele limiet vind ik toch té 'open'. Te doelloos, zo je wilt.
Vandaar dat ik toch maar eens op internet ben gaan rondsnuffelen om een rekenmethode te vinden die mij een indicatie kan geven van een haalbare finishtijd in Amsterdam. Zo vond ik een heel nuttige website waar je verschillende berekeningen kunt (laten maken).
Kijk maar eens op:

http://www.marathonguide.com/fitnesscalcs/index.cfm

Op basis van je tijden op eerder gelopen kortere afstanden, kun je bijvoorbeeld een indicatietijd krijgen voor je te lopen marathon. Uitgangspunt bij deze berekening, heb ik mijn tijd van de halve marathon in Etten-Leur in 2008 genomen. Ik liep daar eind oktober de tijd van 1 uur en 26 minuten.
En wat zegt de rekenmethode dan? Een eindtijd van 03:00:07 moet haalbaar zijn!

Tja... de marathon lopen binnen 3 uur lijkt dan haalbaar....!

Maar nee, laat ik realistisch blijven. Ik weet namelijk nog heel goed hoe ik me voelde na afloop van die 01:26:00 op de halve marathon. Ik zie mezelf dat niet zomaar even qua afstand in een soortgelijke snelheid verdubbelen (ook al heb ik dan zo'n 8 minuten speling...).

Afijn, ik ben eind juni gestart met een trainingsprogramma dat gebaseerd is op een eindtijd tussen de 03:00:00 en 03:15:00 uur (trainingsprogramma is aangemaakt op: http://www.myasics.nl/).
En het doel dat ik mezelf serieus gesteld heb voor deze eerste marathon luidt:

De marathon uitlopen in een tijd tussen de 03:15:00 en 03:30:00 uur.

Start van de weblog 'Lopersfamilie van den Abeele'

ASCHWIN EN LINDA:

Bij deze het eerste bericht voor weblog 'Lopersfamilie van den Abeele'. Zowel Aschwin (1971) en Linda (1970) als ook de beide kinderen Gijs (1998) en Pien (2000) zijn fanatieke hardlopers. Deze weblog geeft hun lopersavonturen, ervaringen en leuke wetenswaardigheden op het gebied van hardlopen/atletiek weer. Veel lees- en kijkplezier!

Hier Aschwin en Linda in een bekend Nike-promotiefilmpje (afijn, dat had toch zo maar gekund....):