donderdag 4 maart 2010

Volledige rust

LINDA:
De stekker er uit! Ik mag voorlopig even niet meer rennen of spinnen.  En naar mijn werk fietsen vroeg ik nog hoopvol. Alleen als je rustig fietst.  Wat over blijft is wandelen. Geen grote inspanning even, maar herstel met wandelen en fysiotherapie. Het begon vanochtend. Ik had me rustig gehouden  de afgelopen week. Maandag avond een uurtje gaan spinnen maar dat ging niet zo lekker. Vanochtend toch besloten om rustig met Sarah naar het bos te gaan en een klein rondje te joggen. Begon rustig en voelde de stijfheid in mijn bovenbeen al weer opkomen. Na 10 minuten begon mijn knie mee te doen en moest ik gewoon stoppen. Het deed weer pijn. Zo gauw ik begon te wandelen verdwenen de pijn klachten. Behoorlijk gefrustreerd reed ik naar huis. Thuis gekomen besloot ik nu maar eens de koe bij de hoorns te pakken en heb ik een afspraak gemaakt bij de fysiotherapeut. Gelukkig kon ik vandaag al terecht en ben ik eens goed bekeken. Het komt er op neer dat ik overtrained ben !!!!! Overbelasting. Als ik nu terug denk waren er al eerder singalen maar heb ik die nooit herkent. Gaat wel weer over dacht ik vaak en dat ging het ook. Maar de vermoeidheid in de benen bleef en bij langere duurlopen voelde ik die knie wel. Maar echt pijn dat niet. En mijn heup, ach ja dat is al vanaf de geboorte van Pien.
Waar ik wel blij om ben is dat er tot nu toe in ieder geval niets ernstigs aan de hand is. Met rust en ouderwetse fysiotherapie zoals mijn fysiotherapeut het noemde (spieren los masseren) moet het te verhelpen zijn. Zal wel behoorlijk zeer doen waarschuwde hij me al. Daarna zullen we samen naar een nieuw verantwoord opbouw schema gaan kijken. De halve marathon van Sluis zal dus niet meer doorgaan. Zal mijn "haas" Aschwin wel gaan aanmoedigen natuurlijk. En die mag natuurlijk niet te hard gaan in zijn training naar de marathon. Houd jullie op de hoogte.

1 opmerking:

  1. Linda, gewoon balen, balen en nog meer balen. Als ik je en tip mag geven: neem nu je rust…
    Ik heb helaas de signalen van mijn overbelasting niet serieus genomen en dat merk ik nog dagelijks. Geen tempo’s, geen kilometers en geen tartanbaan meer. Maar ik probeer het grote plaatje te blijven zien, nu even door de zure appel heen bijten zodat ik straks weer leuke dingen kan gaan doen.
    Al dit van mij help jou niet, helaas. Maar ik begrijp wel voor de volle 100% hoe jij je voelt… Ik hoop je klachten snel afnemen, sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen