Pien gaat als een speer door de niveau-proeven van het paardrijden heen. Vandaag haalde ze voor de tweede keer het F6-niveau, waardoor ze de volgende keer opklimt naar niveau F7.
Het juryrapport wordt aandachtig gelezen
na de prijsuitreiking.
zondag 30 september 2012
Op naar F7
ASCHWIN:
Pien gaat als een speer door de niveau-proeven van het paardrijden heen. Vandaag haalde ze voor de tweede keer het F6-niveau, waardoor ze de volgende keer opklimt naar niveau F7.
Pien gaat als een speer door de niveau-proeven van het paardrijden heen. Vandaag haalde ze voor de tweede keer het F6-niveau, waardoor ze de volgende keer opklimt naar niveau F7.
Uitslag EcoTrail Brussel
ASCHWIN:
De officiële uitslag van de EcoTrail Brussel is bekend. Hier de gegevens:
Voor mijn klassering maakte het niets uit. Niemand haalde mij in in die anderhalve minuut. En nummer 54 in de klassering eindigde op 1:48 uur.
De officiële uitslag van de EcoTrail Brussel is bekend. Hier de gegevens:
- Eindtijd: 1:47:31 uur
- Klassering overall: 53e
- Klassering leeftijdscategorie: 14e
- Aantal deelnemers 25 km: 451
Voor mijn klassering maakte het niets uit. Niemand haalde mij in in die anderhalve minuut. En nummer 54 in de klassering eindigde op 1:48 uur.
zaterdag 29 september 2012
EcoTrail van Brussel
ASCHWIN:
Vandaag was het dan zo ver: de 1e editie van de EcoTrail van Brussel. Er stonden verschillende afstanden op het programma, maar voor mij was het zaak vandaag de 25 km tot een goed einde te brengen.
Start vond plaats op de universiteitscampus Erasmus te Anderlecht en de finish op de unieke locatie onder het Atomium!
Vooraf had ik er eigenlijk geen idee van wat ik van het parcours kon verwachten. Ze noemen het een trail, maar ja: wát is de definitie van een trail eigenlijk? Vanaf vandaag denk ik het antwoord te weten: meer dan 50% onverhard parcours.
Want eigenlijk alleen met die definitie valt deze wedstrijd een trail te noemen. Of is mijn vergelijkingsmateriaal niet helemaal eerlijk (de Trail des Fantomes in La Roche, die ik vorige maand liep)?
Met andere woorden: het parcours van de EcoTrail was mooi, afwisselend, veel onverhard, veel op en af (maar vooral glooiend) en er zat zelfs één klauterklim in (met handen en voeten dus...). We liepen door polders, parken, bos en door de straten van en rondom Brussel. Op zich is die combinatie natuurlijk wel uniek te noemen. Zeker als je ook nog eens die bijzondere finishlocatie hebt.
Dat het van een heel andere orde was dan de Ardennen-trails, blijkt ook wel uit mijn eindtijd. Ik klokte zelf over de finish de eindtijd van 1:46 uur af! Tja, dat zijn meer tijden die passen bij een wegwedstrijd over 25 km, toch?
Maar het ging ook superlekker vandaag, ondanks mijn twijfels door mijn knieprobleempjes. Ik kon goed mijn snelheid aanhouden. Mijn gemiddelde snelheid van 14,2 km/u (op basis van mijn eigen metingen) is naar mijn idee dan ook goed te noemen, zeker als je bedenkt dat het onverhard, grasland, heuvelachtig en soms zelfs klauteren was.
Mijn eindklassering laat ook zien dat het niet zo'n gekke prestatie was. De officiële uitslag heb ik nog niet, maar ik schat rond de 50e/55e plek geëindigd te zijn in dit grote deelnemersveld.
Linda had me vantevoren trouwens goed ingetaped aan de knie. Dit om er voor te zorgen dat deze knie meer stabiliteit kreeg om de 'gekneusde' peesaanhechtingen te sparen. En dat hielp ontzettend goed.
Normaal start ik eigenlijk altijd wel vlot tijdens mijn wedstrijden. Maar vandaag besloot ik het anders te doen. Ook uit noodzaak eigenlijk. Want de knie voelde stijf en kwetsbaar aan. De eerste kilometer werd ik dan ook door Jan en alleman (of beter: Jean et les autres...) ingehaald. Ik liet het maar gebeuren en was alleen maar gefocused op een lekker loopritme. En dat vond ik na zo'n 10 minuten. De daaropvolgende kilometers begon ik eindelijk weer mensen in te halen; en dat kon ik eigenlijk de rest van de wedstrijd volhouden. Eén voor één 'raapte' ik mijn voorgangers op en schoof naar voren in het loperspeloton.
Voor ik er erg in had was daar plots al de eerste bevoorradingspost. Die zou op 11 km staan. Ik keek op mijn horloge en zag een tussentijd van 45 minuten staan. Prima dus.
Na dit punt bleek het deelnemersveld rondom mijn positie een status quo te hebben bereikt. Van een peloton was natuurlijk al lang geen sprake meer. Ik liep met twee franstalige lopers vele kilometers samen. Achter ons was niemand meer te zien. Het groepje voor ons bleef op dezelfde 250 meter voor ons lopen.
Ik miste wel de kilometeraanduiding tijdens de wedstrijd. Ik had geen idee hoe ver het nog was. Totdat ik plots na 1:30 uur het Atomium voor me zag verschijnen toen ik een hoek om sloeg. We konden er toch nog niet zijn?!
En dat was ook zo. Want we werden nog een 'blokje om' gestuurd door het park nabij de Atomium. Maar ik wist natuurlijk wel dat het niet ver meer kon zijn. Tijdens die laatste kilometers had ik het eigenlijk het zwaarst. Het zal ook wel het psychologische effect geweest zijn van het plotse naderen van het Atomium en vervolgens er weer vandaan moeten lopen...
Uiteindelijk liep ik dus na 1:46 uur lachend over de finish. Eigenlijk verbaasd dat het al over was. Dit was een trail die maar half zo lang duurde dan de trail van een maand geleden in La Roche over dezelfde afstand. Gekke gewaarwording, omdat ik me op een zwaarder parcours had ingesteld.
Maar al met al was dit een leuke en mooie wedstrijd.
Als ik de officiële uitslag heb, zal ik 'm op deze weblog zetten.
Vandaag was het dan zo ver: de 1e editie van de EcoTrail van Brussel. Er stonden verschillende afstanden op het programma, maar voor mij was het zaak vandaag de 25 km tot een goed einde te brengen.Start vond plaats op de universiteitscampus Erasmus te Anderlecht en de finish op de unieke locatie onder het Atomium!
Vooraf had ik er eigenlijk geen idee van wat ik van het parcours kon verwachten. Ze noemen het een trail, maar ja: wát is de definitie van een trail eigenlijk? Vanaf vandaag denk ik het antwoord te weten: meer dan 50% onverhard parcours.
Want eigenlijk alleen met die definitie valt deze wedstrijd een trail te noemen. Of is mijn vergelijkingsmateriaal niet helemaal eerlijk (de Trail des Fantomes in La Roche, die ik vorige maand liep)?
Met andere woorden: het parcours van de EcoTrail was mooi, afwisselend, veel onverhard, veel op en af (maar vooral glooiend) en er zat zelfs één klauterklim in (met handen en voeten dus...). We liepen door polders, parken, bos en door de straten van en rondom Brussel. Op zich is die combinatie natuurlijk wel uniek te noemen. Zeker als je ook nog eens die bijzondere finishlocatie hebt.
Dat het van een heel andere orde was dan de Ardennen-trails, blijkt ook wel uit mijn eindtijd. Ik klokte zelf over de finish de eindtijd van 1:46 uur af! Tja, dat zijn meer tijden die passen bij een wegwedstrijd over 25 km, toch?
Maar het ging ook superlekker vandaag, ondanks mijn twijfels door mijn knieprobleempjes. Ik kon goed mijn snelheid aanhouden. Mijn gemiddelde snelheid van 14,2 km/u (op basis van mijn eigen metingen) is naar mijn idee dan ook goed te noemen, zeker als je bedenkt dat het onverhard, grasland, heuvelachtig en soms zelfs klauteren was.
Mijn eindklassering laat ook zien dat het niet zo'n gekke prestatie was. De officiële uitslag heb ik nog niet, maar ik schat rond de 50e/55e plek geëindigd te zijn in dit grote deelnemersveld.
Linda had me vantevoren trouwens goed ingetaped aan de knie. Dit om er voor te zorgen dat deze knie meer stabiliteit kreeg om de 'gekneusde' peesaanhechtingen te sparen. En dat hielp ontzettend goed.
Voor de start. Mét professioneel
aangelegde tapeconstructie aan de knie
Voor ik er erg in had was daar plots al de eerste bevoorradingspost. Die zou op 11 km staan. Ik keek op mijn horloge en zag een tussentijd van 45 minuten staan. Prima dus.
Na dit punt bleek het deelnemersveld rondom mijn positie een status quo te hebben bereikt. Van een peloton was natuurlijk al lang geen sprake meer. Ik liep met twee franstalige lopers vele kilometers samen. Achter ons was niemand meer te zien. Het groepje voor ons bleef op dezelfde 250 meter voor ons lopen.
Ik miste wel de kilometeraanduiding tijdens de wedstrijd. Ik had geen idee hoe ver het nog was. Totdat ik plots na 1:30 uur het Atomium voor me zag verschijnen toen ik een hoek om sloeg. We konden er toch nog niet zijn?!
En dat was ook zo. Want we werden nog een 'blokje om' gestuurd door het park nabij de Atomium. Maar ik wist natuurlijk wel dat het niet ver meer kon zijn. Tijdens die laatste kilometers had ik het eigenlijk het zwaarst. Het zal ook wel het psychologische effect geweest zijn van het plotse naderen van het Atomium en vervolgens er weer vandaan moeten lopen...
Uiteindelijk liep ik dus na 1:46 uur lachend over de finish. Eigenlijk verbaasd dat het al over was. Dit was een trail die maar half zo lang duurde dan de trail van een maand geleden in La Roche over dezelfde afstand. Gekke gewaarwording, omdat ik me op een zwaarder parcours had ingesteld.
Maar al met al was dit een leuke en mooie wedstrijd.
Als ik de officiële uitslag heb, zal ik 'm op deze weblog zetten.
Na de finish
Wat een luxe: bijkomen op strandstoeltjes
voor de lopers na de finish
Tijd om om te kleden.
(met leuke achtergrond en leuk shirt)
donderdag 27 september 2012
Racefiets te koop
ASCHWIN:
Mijn trouwe racefiets gaat in de verkoop! Interesse? Hieronder de gegevens:
(Proefritje maken kan natuurlijk altijd!)
Mijn trouwe racefiets gaat in de verkoop! Interesse? Hieronder de gegevens:
- Trek SLR
- Aluminium frame
- Carbon voorvork: Bontrager
- Wielen: Bontrager Select (20-spaaks)
- Afmontage: Shimano 105
- Zadel: Bontrager
- Stuurpin: FSA RD120 Alloy
- Draadloze snelheidsmeter: Trek
- Framemaat: 52
(Proefritje maken kan natuurlijk altijd!)
EcoTrail Parijs
ASCHWIN:
De EcoTrail van Brussel moet ik nog lopen as. zaterdag, maar om lekker bezig te blijven in de komende winter, heb ik het ook nodig om alvast wat doelen voor het volgend jaar vast te stellen.
De EcoTrail van Brussel moet ik nog lopen as. zaterdag, maar om lekker bezig te blijven in de komende winter, heb ik het ook nodig om alvast wat doelen voor het volgend jaar vast te stellen.
Eentje daarvan is de 'moeder' van de EcoTrails, namelijk die van Parijs.
En wat is er mooier om na het lopen van de trailpaden in de bossen en heuvels rondom te Franse hoofdstad te finishen op de eerste etage van de Eiffeltoren?! Dat wil ik toch ook wel eens ervaren...
Dus daarom bij deze mijn eerste doel voor het volgend jaar: EcoTrail Paris op 16 maart 2013.
dinsdag 25 september 2012
Vreemde voorbereiding
ASCHWIN:
Mijn voorbereiding op de EcoTrail van as. zaterdag wordt zo langzamerhand een hele vreemde. De laatste keer dat ik serieus trainde was vorige week woensdag. Afgelopen zondag liep ik nog één maal heel voorzichtig, op een langzaam tempo 8 km. Verder niets. En ook de komende dagen is dat precies hoe mijn trainingsschema er uit ziet: NIETS!
De reden? Ik ben nogal onzeker over die aanhechtingsklachten rondom mijn knie. Zo af en toe voel ik het nog steeds, zij het veel en veel minder dan vorige week. Dus als ik nu de rest van deze week ook volledige looprust neem, dan hoop ik zaterdag zonder klachten te kunnen lopen.
Voelt toch een beetje vreemd, zo'n 'voorbereiding' (van niks!)...
Mijn voorbereiding op de EcoTrail van as. zaterdag wordt zo langzamerhand een hele vreemde. De laatste keer dat ik serieus trainde was vorige week woensdag. Afgelopen zondag liep ik nog één maal heel voorzichtig, op een langzaam tempo 8 km. Verder niets. En ook de komende dagen is dat precies hoe mijn trainingsschema er uit ziet: NIETS!De reden? Ik ben nogal onzeker over die aanhechtingsklachten rondom mijn knie. Zo af en toe voel ik het nog steeds, zij het veel en veel minder dan vorige week. Dus als ik nu de rest van deze week ook volledige looprust neem, dan hoop ik zaterdag zonder klachten te kunnen lopen.
Voelt toch een beetje vreemd, zo'n 'voorbereiding' (van niks!)...
zondag 23 september 2012
Goede keuze
ASCHWIN:
De afgelopen dagen waarin ik niet heb getraind en de aanhechtingen aan de knie de kans heb gegeven te rusten, hebben me goed gedaan.
Deze ochtend heb ik als test samen met Linda 8 km getraind op de Finse piste te Ertvelde. In het begin voelde ik enige kwetsbaarheid aan de knie, maar na lang de tijd te hebben genomen om heel rustig warm te lopen, verdween dat gevoel en liep ik zeer ontspannen de rest van de afstand met Linda mee.
Zij had een intervaltraining uit te voeren (6x400m) tijdens deze 8 km. Ik volgde haar voorzichtig en liet haar bij sommige versnellingen soms ook gaan.
Niets geforceerd op deze manier en geen centje pijn na afloop. Prima. Ben overigens wel blij dat ik alle twee de wedstrijden van dit weekend aan me voorbij heb laten gaan. Het échte doel ligt aanstaande zaterdag op me te wachten in Brussel!
De rest van de week wordt een rustig 'bezig-blijf-weekje': lichte looptraining en vooral veel rust...
De afgelopen dagen waarin ik niet heb getraind en de aanhechtingen aan de knie de kans heb gegeven te rusten, hebben me goed gedaan.Deze ochtend heb ik als test samen met Linda 8 km getraind op de Finse piste te Ertvelde. In het begin voelde ik enige kwetsbaarheid aan de knie, maar na lang de tijd te hebben genomen om heel rustig warm te lopen, verdween dat gevoel en liep ik zeer ontspannen de rest van de afstand met Linda mee.
Zij had een intervaltraining uit te voeren (6x400m) tijdens deze 8 km. Ik volgde haar voorzichtig en liet haar bij sommige versnellingen soms ook gaan.
Niets geforceerd op deze manier en geen centje pijn na afloop. Prima. Ben overigens wel blij dat ik alle twee de wedstrijden van dit weekend aan me voorbij heb laten gaan. Het échte doel ligt aanstaande zaterdag op me te wachten in Brussel!
De rest van de week wordt een rustig 'bezig-blijf-weekje': lichte looptraining en vooral veel rust...
zaterdag 22 september 2012
Jammer
ASCHWIN:
Die kniepijntjes van een paar dagen geleden waren jammergenoeg niet zomaar verdwenen. Sterker nog: ik heb er behoorlijk last van gehad. Daarom heb ik de afgelopen dagen een trainingsstop ingelast en besloten om dit weekend ook de wedstrijd(en) over te slaan.
Ik vind het veel belangrijker dat ik volgende week zaterdag klaar en fit ben voor de EcoTrail Brussel.
Sinds gisteren is de kniepijn (aan de aanhechtingen) overigens verdwenen. Maar uit voorzorg heb ik nog maar even niet gesport. Waarschijnlijk ga ik morgen voorzichtig (met ondersteuningstape aangelegd door Linda) een poginkje wagen. De rest van de komende week kan ik dan rustige trainingen uitvoeren. Op die manier kan alles helen en heb ik er hopelijk geen last van in Brussel.
Die kniepijntjes van een paar dagen geleden waren jammergenoeg niet zomaar verdwenen. Sterker nog: ik heb er behoorlijk last van gehad. Daarom heb ik de afgelopen dagen een trainingsstop ingelast en besloten om dit weekend ook de wedstrijd(en) over te slaan.
Ik vind het veel belangrijker dat ik volgende week zaterdag klaar en fit ben voor de EcoTrail Brussel.
Sinds gisteren is de kniepijn (aan de aanhechtingen) overigens verdwenen. Maar uit voorzorg heb ik nog maar even niet gesport. Waarschijnlijk ga ik morgen voorzichtig (met ondersteuningstape aangelegd door Linda) een poginkje wagen. De rest van de komende week kan ik dan rustige trainingen uitvoeren. Op die manier kan alles helen en heb ik er hopelijk geen last van in Brussel.
woensdag 19 september 2012
Niet zeuren
ASCHWIN:
Vandaag ervaarde ik plots een lichte zeurende pijn aan mijn knie. Geen blessure of zo, maar een teken aan de wand volgens mij. Ietsje gas terug nemen lijkt het devies. Want in mijn enthousiasme van de afgelopen periode heb ik de trainingsarbeid flink uitgebreid. Oppassen dat ik niet té enthousiast wordt...
Daarom zal ik ook komend weekend niet meedoen aan twee wedstrijden, maar aan één. Het wordt zondag de 10 km-wedstrijd in Zelzate. De wedstrijd in Axel op zaterdag (8 km of 14 km) laat ik aan me voorbijgaan, omdat ik dat parcours al zó vaak gelopen heb. De wedstrijd in Zelzate ken ik nog niet.
Maar ik zeur niet! Want het gaat gewoon goed. Als ik de komende dagen goed doorkom en tussen de trainingen door goed mijn rust neem, dan hoop ik zondag wederom een snelle 10 km te kunnen lopen.
En daarna wordt het tijd om me langzaam op te maken voor mijn tweede trail over 25 km: de EcoTrail van Brussel.
Vandaag ervaarde ik plots een lichte zeurende pijn aan mijn knie. Geen blessure of zo, maar een teken aan de wand volgens mij. Ietsje gas terug nemen lijkt het devies. Want in mijn enthousiasme van de afgelopen periode heb ik de trainingsarbeid flink uitgebreid. Oppassen dat ik niet té enthousiast wordt...
Daarom zal ik ook komend weekend niet meedoen aan twee wedstrijden, maar aan één. Het wordt zondag de 10 km-wedstrijd in Zelzate. De wedstrijd in Axel op zaterdag (8 km of 14 km) laat ik aan me voorbijgaan, omdat ik dat parcours al zó vaak gelopen heb. De wedstrijd in Zelzate ken ik nog niet.
Maar ik zeur niet! Want het gaat gewoon goed. Als ik de komende dagen goed doorkom en tussen de trainingen door goed mijn rust neem, dan hoop ik zondag wederom een snelle 10 km te kunnen lopen.
En daarna wordt het tijd om me langzaam op te maken voor mijn tweede trail over 25 km: de EcoTrail van Brussel.
dinsdag 18 september 2012
Minder schrijven, meer trainen
ASCHWIN:
De afgelopen periode wordt er wat minder gepost op deze weblog. Waar ik voorheen nogal eens melding maakte van de trainingen, doe ik dat nu wat minder. Is eigenlijk ook alleen maar interessant voor mezelf, toch?!
Maar geen berichten tussen de wedstrijden of bijzondere sportmomenten door, betekent niet dat er niet getraind wordt. Ik zou haast zeggen dat het tegenovergestelde waar is. Want ik train intensiever en gerichter dan ooit. Mijn trainingsprogramma komt neer op 5x per week. Eigenlijk zou ik wel naar 6x per week willen, maar dat red ik door andere verplichtingen simpelweg niet.
Wel wil ik vaker meedoen aan wedstrijden. De afgelopen periode is dat al aardig gelukt. Ook komend weekend loop ik met één en mogelijk twee wedstrijden mee. Nog even kijken wat de overige plannen voor het weekend zijn. Maar de wedstrijden zullen waarschijnlijk wedstrijden op de middenafstanden zijn; dit om wat meer snelheid op te bouwen.
Een paar dagen geleden heb ik voor het eerst met een handboog geschoten. Leuk om te doen, maar ook: moeilijker dan ik vooraf had ingeschat. Na de nodige oefenschoten, kreeg ik het gevoel te pakken en kon ik gericht de pijlen in en rond de roos mikken.
De afgelopen periode wordt er wat minder gepost op deze weblog. Waar ik voorheen nogal eens melding maakte van de trainingen, doe ik dat nu wat minder. Is eigenlijk ook alleen maar interessant voor mezelf, toch?!
Maar geen berichten tussen de wedstrijden of bijzondere sportmomenten door, betekent niet dat er niet getraind wordt. Ik zou haast zeggen dat het tegenovergestelde waar is. Want ik train intensiever en gerichter dan ooit. Mijn trainingsprogramma komt neer op 5x per week. Eigenlijk zou ik wel naar 6x per week willen, maar dat red ik door andere verplichtingen simpelweg niet.
Wel wil ik vaker meedoen aan wedstrijden. De afgelopen periode is dat al aardig gelukt. Ook komend weekend loop ik met één en mogelijk twee wedstrijden mee. Nog even kijken wat de overige plannen voor het weekend zijn. Maar de wedstrijden zullen waarschijnlijk wedstrijden op de middenafstanden zijn; dit om wat meer snelheid op te bouwen.Een paar dagen geleden heb ik voor het eerst met een handboog geschoten. Leuk om te doen, maar ook: moeilijker dan ik vooraf had ingeschat. Na de nodige oefenschoten, kreeg ik het gevoel te pakken en kon ik gericht de pijlen in en rond de roos mikken.
dinsdag 11 september 2012
In the picture
ASCHWIN:
Deze foto's zijn nog genomen door de organisatie van de Bollekesloop te Antwerpen (klik op de foto voor een grotere afbeelding):
Deze foto's zijn nog genomen door de organisatie van de Bollekesloop te Antwerpen (klik op de foto voor een grotere afbeelding):
Na ongeveer 2,5 km in een prima groepje
In een heerlijke eindsprint tijdens de laatste honderd meter
zondag 9 september 2012
Bijna...! Of toch...?
ASCHWIN:
Dat was lang geleden, maar vandaag liep ik weer eens BIJNA een PR. Het ging werkelijk ongelooflijk lekker tijdens mijn 10 km-wedstrijd te Antwerpen, de zogenaamde 'Bollekesloop'. En heel misschien liep ik ook wel een PR, want de tijdwaarneming van mijn PR over de 10 km van 2006 (alweer...) heb ik eigenlijk nooit vertrouwd (38.59 min). Had toen ook al het gevoel dat de afstand niet klopte...
Eerst even de feiten dan maar van vandaag:
En alleen al van die feiten word ik heel blij! Want zoals gezegd ben ik heel tevreden met die eindtijd; maar net zoveel voldoening geeft mijn klassering. Het was namelijk een échte wedstrijd. Met een aantal Belgische toppers aan de start (waaronder de Belgische toploopster Veerle de Jaegere). En dat ik daar op de 22e plaats uit de bus kwam, dat was heerlijk.
Ik liep vandaag voor het eerst op mijn nieuwe wedstrijdschoenen, die ik slechts één keer heb kunnen uitproberen tijdens de training. En die schoentjes liepen zálig! Daar ga ik nog veel plezier aan beleven tijdens volgende wedstrijden en trainingen.
Bij de start stond ik ver vooraan. Ik wilde niet vast komen te zitten in het peloton tijdens deze stadsloop; ik kende het parcours immers niet en was bang voor smalle straten en stoep-op-stoep-af-bochten. Maar dat bleek achteraf niet nodig. We liepen over mooie brede wegen. Met de start in Berchem (bij de Koninck-brouwerij) liepen we richting Antwerpen-centrum en weer terug. Leuk was ook dat er enorm veel volk op de been was in Antwerpen. Het was natuurlijk ook schitterend weer en alle terrasjes zaten vol. Ook stonden er verschillende muziekbandjes te spelen langs het parcours; altijd goed voor de moraal...
Maar doordat ik zo ver vooraan stond bij de start, werd ik ook 'meegesleurd' in een hele snelle start. De eerste kilometer ging zelfs in een snelle 3:14 min. Véél te snel, maar ja, ik liep in een goed groepje en besloot gewoon mee te lopen. Ik zou wel zien waar dit verhaal zou eindigen...
Maar kilometer na kilometer kon ik volgen. We liepen kilometertijden die varieerden van 3:25 tot 3:40 min/km. Tot mijn schrik zag ik plots al het 5 km-bord opduiken. Ik keek op mijn horloge en zag dat we er in een tijd van 18:40 min passeerden. Ik kon het bijna niet geloven. We stevenden af op een eindtijd in de 37 minuten! En ik kon nog steeds volgen...
Net voor het eerste (van de twee) tunneltjes die in het parcours zaten, moest ik samen met vier anderen uit het groepje twee man laten gaan. Laat ik het zo zeggen: ik liet ze gaan omdat ik bang was dat ik mezelf anders gigantisch zou tegenkomen. Achteraf gezien (maar ja, dat is achteraf...) had ik gewoon met hun mee moeten lopen. Want in een paar kilometer (ergens tussen de 6 en 8 km) liepen ze een paar honderd meter bij ons vandaan. En daarna stabiliseerde hun voorsprong. Samen met een medeloper kwamen we zelfs nog iets terug tijdens de laatste 2 km. Met andere woorden: ik had me niet moeten inhouden, maar die 10 km gewoon moeten doorlopen in het tempo van de eerste 5 km.
Neemt niet weg dat er toch een mooie 39:01 uit kwam rollen. Jammer natuurlijk dat ik net niet binnen de 38 minuten bleef en 'officieel' een PR kon vestigen.
Maar ik merk dat ik vooruit ga. Een PR ligt in het vooruitschiet. Ik was ook vrijwel direct na de finish weer hersteld. Het voelt allemaal erg goed. Dus ik ga gewoon door op deze (nieuw ingeslagen) trainingsweg. Het lijkt op te leveren!
En de Bollekesloop is een mooi evenement. Goed georganiseerd, veel gezelligheid en leuk om zo door Antwerpen te lopen over dit snelle parcours.
Dat was lang geleden, maar vandaag liep ik weer eens BIJNA een PR. Het ging werkelijk ongelooflijk lekker tijdens mijn 10 km-wedstrijd te Antwerpen, de zogenaamde 'Bollekesloop'. En heel misschien liep ik ook wel een PR, want de tijdwaarneming van mijn PR over de 10 km van 2006 (alweer...) heb ik eigenlijk nooit vertrouwd (38.59 min). Had toen ook al het gevoel dat de afstand niet klopte...
Eerst even de feiten dan maar van vandaag:
- Finishtijd: 39.01 min.
- Klassering: 22e (van de 690 finishers)
- Gemiddelde snelheid: 15,4 km/u
En alleen al van die feiten word ik heel blij! Want zoals gezegd ben ik heel tevreden met die eindtijd; maar net zoveel voldoening geeft mijn klassering. Het was namelijk een échte wedstrijd. Met een aantal Belgische toppers aan de start (waaronder de Belgische toploopster Veerle de Jaegere). En dat ik daar op de 22e plaats uit de bus kwam, dat was heerlijk.
Ik liep vandaag voor het eerst op mijn nieuwe wedstrijdschoenen, die ik slechts één keer heb kunnen uitproberen tijdens de training. En die schoentjes liepen zálig! Daar ga ik nog veel plezier aan beleven tijdens volgende wedstrijden en trainingen.Bij de start stond ik ver vooraan. Ik wilde niet vast komen te zitten in het peloton tijdens deze stadsloop; ik kende het parcours immers niet en was bang voor smalle straten en stoep-op-stoep-af-bochten. Maar dat bleek achteraf niet nodig. We liepen over mooie brede wegen. Met de start in Berchem (bij de Koninck-brouwerij) liepen we richting Antwerpen-centrum en weer terug. Leuk was ook dat er enorm veel volk op de been was in Antwerpen. Het was natuurlijk ook schitterend weer en alle terrasjes zaten vol. Ook stonden er verschillende muziekbandjes te spelen langs het parcours; altijd goed voor de moraal...
Maar doordat ik zo ver vooraan stond bij de start, werd ik ook 'meegesleurd' in een hele snelle start. De eerste kilometer ging zelfs in een snelle 3:14 min. Véél te snel, maar ja, ik liep in een goed groepje en besloot gewoon mee te lopen. Ik zou wel zien waar dit verhaal zou eindigen...
Maar kilometer na kilometer kon ik volgen. We liepen kilometertijden die varieerden van 3:25 tot 3:40 min/km. Tot mijn schrik zag ik plots al het 5 km-bord opduiken. Ik keek op mijn horloge en zag dat we er in een tijd van 18:40 min passeerden. Ik kon het bijna niet geloven. We stevenden af op een eindtijd in de 37 minuten! En ik kon nog steeds volgen...
Net voor het eerste (van de twee) tunneltjes die in het parcours zaten, moest ik samen met vier anderen uit het groepje twee man laten gaan. Laat ik het zo zeggen: ik liet ze gaan omdat ik bang was dat ik mezelf anders gigantisch zou tegenkomen. Achteraf gezien (maar ja, dat is achteraf...) had ik gewoon met hun mee moeten lopen. Want in een paar kilometer (ergens tussen de 6 en 8 km) liepen ze een paar honderd meter bij ons vandaan. En daarna stabiliseerde hun voorsprong. Samen met een medeloper kwamen we zelfs nog iets terug tijdens de laatste 2 km. Met andere woorden: ik had me niet moeten inhouden, maar die 10 km gewoon moeten doorlopen in het tempo van de eerste 5 km.
Neemt niet weg dat er toch een mooie 39:01 uit kwam rollen. Jammer natuurlijk dat ik net niet binnen de 38 minuten bleef en 'officieel' een PR kon vestigen.
Maar ik merk dat ik vooruit ga. Een PR ligt in het vooruitschiet. Ik was ook vrijwel direct na de finish weer hersteld. Het voelt allemaal erg goed. Dus ik ga gewoon door op deze (nieuw ingeslagen) trainingsweg. Het lijkt op te leveren!
En de Bollekesloop is een mooi evenement. Goed georganiseerd, veel gezelligheid en leuk om zo door Antwerpen te lopen over dit snelle parcours.
Na de finish: een 'bolleke' voor iedere finisher op het 'atleten-terras'
(met live muziek op het podium!)
Start en finish bij de sponsor om de hoek: Brouwerij De Koninck
vrijdag 7 september 2012
Nieuw, snel en licht
ASCHWIN:
Ik had ze hier nog niet laten zien, mijn nieuwe hardloopschoenen voor de wedstrijden en de snelle trainingen: de Adidas Adizero Tempo 5. Hier een kennismaking met deze pas verschenen lichtgewicht schoen. De kleurstelling in het filmpje komt overeen met het gekochte paar.
Deze schoen had na de tests bij de speciaalzaak de juiste combinatie van ondersteuning en snelheid/lichtheid voor mijn voeten. Beter dan de Nike-, Mizumo- en Asics-wedstrijdschoenen die ik heb gepast (en die ook in aanmerking kwamen voor mijn licht overpronerende enkels). Ik heb nog niet de gelegenheid gehad om ze te testen tijdens een training. Waarschijnlijk deze avond. Maar in ieder geval tijdens de 10 km-wedstrijd van as. zondag te Antwerpen.
Voor de lange duurlooptrainingen blijf ik uiteraard wel mijn Asics GT 2150 gebruiken, vanwege het grote comfort/ondersteuning. Het is overigens voor het eerst dat ik speciaal een wedstrijdschoen heb gekocht. Tot op heden liep ik alle wedstrijden op duurloopschoenen zoals die Asics. Hieronder in mijn kleurstelling.
Wel loop ik één keer per week tijdens korter trainingswerk op de Nike Free 3.0's. Goed voor de afwisseling én het trainen van de voeten, vanwege de grote flexibiliteit van deze schoenen (die overigens ook superheerlijk zitten als gewone vrijetijdsschoen, als slofjes!). Hieronder in mijn kleurstelling.
En om mijn schoenenverhaal helemaal compleet te maken. Mijn trainingen en wedstrijden op onverharde ondergrond loop ik op de trail-schoenen van Asics: Asics Trabuco 13. Hieronder in mijn kleurstelling.
Ik had ze hier nog niet laten zien, mijn nieuwe hardloopschoenen voor de wedstrijden en de snelle trainingen: de Adidas Adizero Tempo 5. Hier een kennismaking met deze pas verschenen lichtgewicht schoen. De kleurstelling in het filmpje komt overeen met het gekochte paar.
Deze schoen had na de tests bij de speciaalzaak de juiste combinatie van ondersteuning en snelheid/lichtheid voor mijn voeten. Beter dan de Nike-, Mizumo- en Asics-wedstrijdschoenen die ik heb gepast (en die ook in aanmerking kwamen voor mijn licht overpronerende enkels). Ik heb nog niet de gelegenheid gehad om ze te testen tijdens een training. Waarschijnlijk deze avond. Maar in ieder geval tijdens de 10 km-wedstrijd van as. zondag te Antwerpen.
Voor de lange duurlooptrainingen blijf ik uiteraard wel mijn Asics GT 2150 gebruiken, vanwege het grote comfort/ondersteuning. Het is overigens voor het eerst dat ik speciaal een wedstrijdschoen heb gekocht. Tot op heden liep ik alle wedstrijden op duurloopschoenen zoals die Asics. Hieronder in mijn kleurstelling.
zondag 2 september 2012
Wedstrijdprogramma aangepast
ASCHWIN:
Ik heb wat veranderingen doorgevoerd in mijn wedstrijdprogramma van de komende twee maanden. Zo zal ik waarschijnlijk niet de halve marathon te Breda lopen (Singelloop) op 7 oktober as., maar later die maand wél de halve marathon te Etten-Leur, op 28 oktober. Het laten vervallen van Breda komt door het feit dat ik een week daarvoor me heb ingeschreven voor mijn volgende trailwedstrijd: de EcoTrail van Brussel.
Ik heb wat veranderingen doorgevoerd in mijn wedstrijdprogramma van de komende twee maanden. Zo zal ik waarschijnlijk niet de halve marathon te Breda lopen (Singelloop) op 7 oktober as., maar later die maand wél de halve marathon te Etten-Leur, op 28 oktober. Het laten vervallen van Breda komt door het feit dat ik een week daarvoor me heb ingeschreven voor mijn volgende trailwedstrijd: de EcoTrail van Brussel.
Deze eerste editie van de EcoTrail Brussel is gebaseerd op het voorbeeld van Parijs. Daar organiseert men al een jaar of vijf een trail door de bossen rondom de Franse hoofdstad, met aankomst in het centrum. En nu volgt Brussel dus dat voorbeeld. Ik zal de 25-km wedstrijd lopen. De start is in de bossen, heuvels en parken rondom en ín Brussel. Aankomst pal in het centrum bij het Atomium. Leuke mix van (vooral) natuur en (een beetje) stad. Ben benieuwd!
Blaren!
ASCHWIN:
Gek is dat toch: ik loop al vele maanden op de verschillende paar hardloopschoenen die ik heb, zonder een centje pijn. En sinds een paar weken loop ik in alle modellen blaren...!
Eén van de modellen (mijn Asics voor op de weg) zijn toe aan vervanging, maar de overige twee modellen (Asics-trailschoenen en de Nike-freeschoenen) nog lang niet. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat de blaren niet echt de tijd krijgen om goed te helen, waardoor ze tijdens lange duurlopen weer tevoorschijn komen.
Opvallend is wel dat in beide Asics-modellen de binnenkant van de schoen op de plek waar ik blaren loop, veel meer slijt dan normaal. Toch eens overleggen met de schoenenspeciaalzaak.
Maar goed, dit neemt niet weg dat ik afgelopen weekend toch lekker heb gelopen hoor. Gisteren heb ik een mooie 21,79 km gelopen in het Kloosterbos bij Zelzate. Vier rondjes van iets meer dan 5 km, waarbij ik elke ronde 4 minuten versnelde naar zo'n 14 à 15 km/u. Gemiddeld kwam ik uit op een snelheid van 11,13 km/u. Het ging me vrij gemakkelijk af (afgezien van de zeurende pijn aan beide hielen na zo'n 15 km...
Gek is dat toch: ik loop al vele maanden op de verschillende paar hardloopschoenen die ik heb, zonder een centje pijn. En sinds een paar weken loop ik in alle modellen blaren...!
Eén van de modellen (mijn Asics voor op de weg) zijn toe aan vervanging, maar de overige twee modellen (Asics-trailschoenen en de Nike-freeschoenen) nog lang niet. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat de blaren niet echt de tijd krijgen om goed te helen, waardoor ze tijdens lange duurlopen weer tevoorschijn komen.
Opvallend is wel dat in beide Asics-modellen de binnenkant van de schoen op de plek waar ik blaren loop, veel meer slijt dan normaal. Toch eens overleggen met de schoenenspeciaalzaak.
Maar goed, dit neemt niet weg dat ik afgelopen weekend toch lekker heb gelopen hoor. Gisteren heb ik een mooie 21,79 km gelopen in het Kloosterbos bij Zelzate. Vier rondjes van iets meer dan 5 km, waarbij ik elke ronde 4 minuten versnelde naar zo'n 14 à 15 km/u. Gemiddeld kwam ik uit op een snelheid van 11,13 km/u. Het ging me vrij gemakkelijk af (afgezien van de zeurende pijn aan beide hielen na zo'n 15 km...
En vanmorgen zijn we met z'n viertjes naar de Finse piste in Ertvelde gereden. Ikzelf liep er in een rustig tempo 8 km, waarbij ik 6x een versnelling inlaste van zo'n 200 meter. Gijs liep 7 km in een mooi gelijkmatig tempo. Linda liep eveneens 7 km, waarbij ze de laatste 2 km ook intervalletjes inlaste van telkens 100 m. En Pien, die liep zo'n 5,5 km in een mooi tempo, samen met Linda.
Tevens liggen er een paar mooie heuvels langs deze
Finse piste. Ideaal om tijdens je trainingsrondjes deze
trapheuvels mee te pikken.
Blijft een mooie plek om te sporten daar in Ertvelde, rondom de atletiekbaan. Tevens ligt er ook een mooie skeelerbaan, van ik schat zo'n 200 meter. Die ga ik binnenkort toch ook maar eens uitproberen. Zo'n (naar verhouding) klein rondje is natuurlijk ideaal om mijn 'pootje-over' er eindelijk eens goed in te krijgen bij het skeeleren. Want die is nog verre van ideaal te noemen...!
De skeelerbaan te Ertvelde
Abonneren op:
Posts (Atom)