ASCHWIN:
Deze week sukkel ik met mijn gezondheid. Daarom is er de afgelopen dagen even helemaal niet gesport. Want luister je niet naar je lichaam, dan kan dat rare en soms zelfs hele akelige gevolgen hebben. En het oplopen van een blessure is dan nog maar een kleinigheid...
Want wat dacht je van deze korte documentaire van Een Vandaag?
Dus sporters: altijd voorzichtig blijven! Want sporten is dan wel heel gezond, maar enkel als je het met verstand doet...
donderdag 30 september 2010
woensdag 29 september 2010
Hardlopers op de Stockhorn en de Niederhorn
LINDA:
Deze foto's wil ik jullie niet onthouden. Het is echt waar: terwijl wij liepen te zwoegen om veilig over smalle rotsachtige, sterk stijgende en dalende paadjes te wandelen, werden we ingehaald door een hardloper.
Niet te geloven! Zowel op de Stockhorn als de Niederhorn.
Deze foto's wil ik jullie niet onthouden. Het is echt waar: terwijl wij liepen te zwoegen om veilig over smalle rotsachtige, sterk stijgende en dalende paadjes te wandelen, werden we ingehaald door een hardloper.
Niet te geloven! Zowel op de Stockhorn als de Niederhorn.
Loper op de top van Stockhorn
Loper beklimt de Niederhorn
Heidi terug in Nederland
LINDA:
Vanaf de top zijn we via Guggisgrat, Gemmenalphorn naar Seefeld gelopen. Vandaar een steile afdaling richting Oberberg en verder naar Oberburgfeld terug naar het middenstation Vorass. In plaats van de kabel, namen we deze keer de trotti-bike-routen (op een step) van 12 kilometer naar beneden. Heerlijk om op wielen te staan na 5 uur klimmen en dalen. Dat voel je wel als laaglander. Een erg geslaagde dag. Zie impressies hieronder:
Jammer genoeg komt er aan alle leuke dingen altijd snel een einde. Dit weeekend terug gekomen uit Zwitserland en wat heb ik genoten. Veel gewandeld, gezien, gekletst en heel veel gelachen. Ja.. dat krijg je als je met 4 vrouwen op stap bent. Volgend jaar weer, hebben we nu al afgesproken. Het weer was 2 dagen erg mooi. Deze dagen zijn we dan ook echt de bergen ingetrokken. De eerste dag de Stockhorn. Een heerlijke dag met een paar flinke beklimmingen. Zie de foto's hieronder:
Boven op de Stoskhorn
Na een wandeling van ruim 3 uur verkoeling voor de voetjes!
De tweede dag vertrokken we uit Uetendorf richting Beatenberg. Een prachtig autoritje langs de Thunersee. Met de zon over het water. Bij Beatenberg namen we de kabelbaan naar boven. Geweldig uitzicht, spectaculair. Aan de ene kant de Thunersee en in de verte de toppen van de Jungfrau. Deze dag hebben we een prachtige wandeling gemaakt van ruim 5 uur. Zie onderstaande kaart:
klik erop voor vergroting
Drie Heidi's op de berg!
Op het hoogste punt moet er natuurlijk gebouwd worden
Spectaculair uitzicht
Echte Heidi-koeien met bel
Trotti-bikes
Terug bij de auto waren we moe maar zeker erg gelukkig. Wat een prachtige dag!
De derde dag begon mooi, maar onze fietsttocht langs de Aare viel in het water. We begonnen in Thun en wilden langs de Aare fietsen richting Bern. Na ongeveeer 2 uur fietsen waren we tot op ons ondergoed nat. In een stadje een droge joggingbroek gekocht en toch maar de trein genomen terug naar Thun.
Van links naar rechts: Astrid, Marina, Linda en Joanna
Vanaf dan bleef het eigenlijk regenen. De laatste dag hebben we dus maar als echte vrouwen gewinkeld.
Joanna: bedankt voor je gastvrijheid!
maandag 27 september 2010
Uitslag halve marathon Gent
ASCHWIN:
De uitslag van de halve marathon te Gent is bekend. Hieronder mijn gegevens:
De uitslag van de halve marathon te Gent is bekend. Hieronder mijn gegevens:
- 37e plaats in mijn categorie
- 72e in totaalklassement (wel leuk: 1e Nederlander)
- 877 deelnemers aan halve marathon
- Eindtijd: 1:34:29 uur
- Gemiddelde snelheid: 13,4 km/u (4:29 min/km)
Start van de halve en hele marathon te Gent
zondag 26 september 2010
Halve marathon te Gent
ASCHWIN:
Deze ochtend werd voor de eerste keer de Kyocera (Halve) Marathon Gent georganiseerd. En met een paar duizend deelnemers (aan de verschillende afstanden), een perfecte organisatie en een erg mooi en afwisselend parcours, was dit een groot succes.
Laat ik maar eens met dat laatste beginnen: het parcours. Want dat was toch wel een verrassing. Ten eerste de omgeving. We liepen door bossen, polders, langs vaarten, een natuurgebied en over bruggen. Maar de tweede verrassing was nog groter: ik vermoed dat tussen de 25% en 30% over onverharde paden werd gelopen. Ook de vele heuveltjes en bruggen waren een extra element tijdens deze 21 km-loop. En natuurlijk speelde het wisselvallige weer een belangrijke rol vandaag. We werden overvallen door meerdere regenbuien. Op zich nog niet zo heel erg natuurlijk, want vaak is dat wel even lekker tijdens het lopen. Maar die regen zorgde ook voor nogal wat ongemak op die onverharde paden: enorme modderplassen bedekten de zandpaden en de grond was op sommige stroken wel heeeel zompig.
Nee, dit was geen gewone halve marathon. Dit was een halve marathon met vele cross-elementen. Geen parcours dus om je PR even te verbeteren. Maar des te meer een parcours om te genieten. Laat ik mijn conclusie hier dan ook maar meteen vermelden: volgend jaar ben ik hier zeker weer van de partij!
Maar goed, niet iedereen was zo te spreken over dit parcours. Er werd heel wat gemopperd op de modderpaden. 'Goedverdoeme! Is di n'n cross of est n'n halven marathon?!', hoorde ik een loper naast me tierend uitroepen nadat hij met zijn gympies kopje onder ging in een modderbadje... Eerlijk gezegd moest ik er wel een beetje om lachen.
Startend aan de overdekte atletiekbaan te Gent ging het eerste gedeelte over asfalt rondom een vaart (waar ik de naam even van ben vergeten) in de stromende regen. Ik liep de eerste kilometers vrij gemakkelijk in kilometertijden van ongeveer 4:15 min. Al gauw vormden zich groepjes. En tot aan kilometerpunt 10 liep ik heerlijk mee met een groepje dat af en toe van samenstelling wisselde, maar eigenlijk altijd uit een man of zeven bestond.
Op het 10 km-punt kwam ik door in een tijd van 41:30 min. Gezien de paar onverharde stroken die we hadden belopen, was ik daar zeer tevreden over. Ik mikte op een eindtijd van maximaal 1:30 uur, en op deze wijze moest dat lukken.
Maar bij het oplopen van een van de bruggen, voelde ik onverwachts enorme buikkrampen opspelen. Nee toch! Zou er een sanitaire stop nodig zijn?! Ik probeerde het nog een kilometertje, maar het werd me al gauw duidelijk: dit ging ik op deze manier niet volhouden de komende 10 kilometer... Op weer een ander beklimminkje zag ik zo'n honderd meter verderop een maisveld. Aha, mijn redding!
Tja, en voordat je daarna weer eens lekker op gang bent en in je ritme komt, heb je toch een paar kostbare minuten verspeeld! Maar, ik liep weer en ik besloot wel te zien of die 1:30 uur nog te bereiken zou zijn. Mijn tussentijd op 15 km weet ik niet meer precies. Ik weet wel dat ik dacht dat ik vanaf dat punt flink moest doorlopen om mijn doelstelling nog te kunnen halen.
Wat ik toen nog niet wist, was het feit dat ik nog vele kilometers onverharde paden te verduren zou krijgen. Paden met modder en houtsnippers: elke stap erop voelde zompiger aan... Mijn snelheid moet daar toch wel wat gedaald zijn, want toen ik het 20 km-bord zag staan, wist ik dat die 1:30 uur niet meer haalbaar was.
De finish was trouwens ook wel aardig: die was binnen in de sporthal, op de atletiekbaan. Leuk om zo van buiten de piste op te lopen met rondom je al die tribuneplaatsen. Door al deze onverwachte afleiding vergat ik mijn stopwatch af te drukken toen ik over de finish kwam. Ik vermoed dat ik zo rond de 1:34 uur ben gefinishd. Maar vanavond zal de uitslag al te lezen zijn op de website van de organisatie. Ik maak er nog wel melding van op deze weblog wat het uiteindelijk geworden is. Ook de fotografen zijn druk bezig geweest vandaag. Mocht ik vastgelegd zijn, dan zie je dat hier ook wel terug.
Zoals ik al schreef: volgend jaar loop ik zeker weer mee. En dan weet ik vantevoren dat dit geen halve is om een PR te lopen. Ik denk dat het een halve marathon is voor de liefhebber van dit soort lopen. En nu, met de wetenschap van die vervelende tussenstop in het mais en het gegeven dat dit een mix was van een halve marathon en een cross, ben ik zeer tevreden met het eindresultaat.
En als laatste dit. De deelnemers werden overladen met presentjes. Ik kwam thuis met 2 t-shirtjes, een medaille, sportdrankjes, fruit, een boek, een tijdschrift, haarlak (!?), haarschuim (!?), een rugzakje, zakdoekjes, kortingsbonnen en een pet! Tja....
Deze ochtend werd voor de eerste keer de Kyocera (Halve) Marathon Gent georganiseerd. En met een paar duizend deelnemers (aan de verschillende afstanden), een perfecte organisatie en een erg mooi en afwisselend parcours, was dit een groot succes.
Laat ik maar eens met dat laatste beginnen: het parcours. Want dat was toch wel een verrassing. Ten eerste de omgeving. We liepen door bossen, polders, langs vaarten, een natuurgebied en over bruggen. Maar de tweede verrassing was nog groter: ik vermoed dat tussen de 25% en 30% over onverharde paden werd gelopen. Ook de vele heuveltjes en bruggen waren een extra element tijdens deze 21 km-loop. En natuurlijk speelde het wisselvallige weer een belangrijke rol vandaag. We werden overvallen door meerdere regenbuien. Op zich nog niet zo heel erg natuurlijk, want vaak is dat wel even lekker tijdens het lopen. Maar die regen zorgde ook voor nogal wat ongemak op die onverharde paden: enorme modderplassen bedekten de zandpaden en de grond was op sommige stroken wel heeeel zompig.
Nee, dit was geen gewone halve marathon. Dit was een halve marathon met vele cross-elementen. Geen parcours dus om je PR even te verbeteren. Maar des te meer een parcours om te genieten. Laat ik mijn conclusie hier dan ook maar meteen vermelden: volgend jaar ben ik hier zeker weer van de partij!
Maar goed, niet iedereen was zo te spreken over dit parcours. Er werd heel wat gemopperd op de modderpaden. 'Goedverdoeme! Is di n'n cross of est n'n halven marathon?!', hoorde ik een loper naast me tierend uitroepen nadat hij met zijn gympies kopje onder ging in een modderbadje... Eerlijk gezegd moest ik er wel een beetje om lachen.
Startend aan de overdekte atletiekbaan te Gent ging het eerste gedeelte over asfalt rondom een vaart (waar ik de naam even van ben vergeten) in de stromende regen. Ik liep de eerste kilometers vrij gemakkelijk in kilometertijden van ongeveer 4:15 min. Al gauw vormden zich groepjes. En tot aan kilometerpunt 10 liep ik heerlijk mee met een groepje dat af en toe van samenstelling wisselde, maar eigenlijk altijd uit een man of zeven bestond.
Op het 10 km-punt kwam ik door in een tijd van 41:30 min. Gezien de paar onverharde stroken die we hadden belopen, was ik daar zeer tevreden over. Ik mikte op een eindtijd van maximaal 1:30 uur, en op deze wijze moest dat lukken.
Maar bij het oplopen van een van de bruggen, voelde ik onverwachts enorme buikkrampen opspelen. Nee toch! Zou er een sanitaire stop nodig zijn?! Ik probeerde het nog een kilometertje, maar het werd me al gauw duidelijk: dit ging ik op deze manier niet volhouden de komende 10 kilometer... Op weer een ander beklimminkje zag ik zo'n honderd meter verderop een maisveld. Aha, mijn redding!
Tja, en voordat je daarna weer eens lekker op gang bent en in je ritme komt, heb je toch een paar kostbare minuten verspeeld! Maar, ik liep weer en ik besloot wel te zien of die 1:30 uur nog te bereiken zou zijn. Mijn tussentijd op 15 km weet ik niet meer precies. Ik weet wel dat ik dacht dat ik vanaf dat punt flink moest doorlopen om mijn doelstelling nog te kunnen halen.
Wat ik toen nog niet wist, was het feit dat ik nog vele kilometers onverharde paden te verduren zou krijgen. Paden met modder en houtsnippers: elke stap erop voelde zompiger aan... Mijn snelheid moet daar toch wel wat gedaald zijn, want toen ik het 20 km-bord zag staan, wist ik dat die 1:30 uur niet meer haalbaar was.
De finish was trouwens ook wel aardig: die was binnen in de sporthal, op de atletiekbaan. Leuk om zo van buiten de piste op te lopen met rondom je al die tribuneplaatsen. Door al deze onverwachte afleiding vergat ik mijn stopwatch af te drukken toen ik over de finish kwam. Ik vermoed dat ik zo rond de 1:34 uur ben gefinishd. Maar vanavond zal de uitslag al te lezen zijn op de website van de organisatie. Ik maak er nog wel melding van op deze weblog wat het uiteindelijk geworden is. Ook de fotografen zijn druk bezig geweest vandaag. Mocht ik vastgelegd zijn, dan zie je dat hier ook wel terug.
Zoals ik al schreef: volgend jaar loop ik zeker weer mee. En dan weet ik vantevoren dat dit geen halve is om een PR te lopen. Ik denk dat het een halve marathon is voor de liefhebber van dit soort lopen. En nu, met de wetenschap van die vervelende tussenstop in het mais en het gegeven dat dit een mix was van een halve marathon en een cross, ben ik zeer tevreden met het eindresultaat.
En als laatste dit. De deelnemers werden overladen met presentjes. Ik kwam thuis met 2 t-shirtjes, een medaille, sportdrankjes, fruit, een boek, een tijdschrift, haarlak (!?), haarschuim (!?), een rugzakje, zakdoekjes, kortingsbonnen en een pet! Tja....
Nieuwe schoenen zijn ook goed ingewijdt!
zaterdag 25 september 2010
Extreme make-over
Onze weblog bestaat alweer meer dan een jaar. De teller (die niet vanaf de eerste dag loopt, maar sinds 12 oktober 2009) staat alweer bijna op 24.000 bezoekers!
Dus daarom steken we de blog maar eens in een ander jasje. Ook de items aan de zijkant dienen weer eens te worden aangepast. Sommige elementen heb ik verwijderd en nieuwe onderdeeltjes zul je daar de komende periode voor terug zien komen.
Eén nieuwigheidje staat er al op: onder het kopje 'Sportjournaal' (in de linkerkolom, ietsje naar beneden scrollen) lees je het laatste hardloop- en wielrennieuws dat op internet is te vinden.
Enne...: wel van die schroefjes afblijven hoor, anders valt heel het zooitje uit elkaar!
vrijdag 24 september 2010
Nog even en dan mag ik weer!
Deze week slechts 3x 30 minuten op een heel rustig tempo gelopen (zo rond de 10/11 km/u): maandag, woensdag en vandaag. Natuurlijk is het verstandig om voor een halve marathon (zondagochtend te Gent) een weekje rustig aan te doen. Er valt in zo'n week niets meer te winnen, enkel te verliezen. Weet ik. Maar ik blijf het lastig vinden om zo'n rustweek in te plannen.
Nu werd ik deze afgelopen week wel 'geholpen' door blaarproblemen op beide hielen; hierdoor móest ik het wel rustig aan doen en vooral niet te lang lopen.
Maar ik merk in zo'n week toch wel heel goed dat ik de lange duurlopen mis... Zondag kan ik dan eindelijk mijn schade inhalen! Ik heb er zin in!!
Even iets anders, voor de marathonlopers onder ons: vanaf volgend weekend start de inschrijving van de Marathon van Zeeuws-Vlaanderen 2011! Via twitter werd ik daar subtiel op gewezen door de organisatie...
Just do it!
Reclameburo Access heeft voor Nike een paar opvallende concepten bedacht die perfect passen bij hun slogan: Just Do It! Het gebruik van de 'swoosh' als onderdeel van de activiteit is mooi gevonden.
Zwitserleven-gevoel (deel 3)
ASCHWIN:
Nieuw sms-bericht van Linda uit Zwitserland: We gaan zometeen fietsen langs de Are, een uitloper van de Thunersee.
Nieuw sms-bericht van Linda uit Zwitserland: We gaan zometeen fietsen langs de Are, een uitloper van de Thunersee.
Thunersee
donderdag 23 september 2010
Zwitserleven-gevoel (deel 2)
ASCHWIN:
'Geruststellende' sms-update van Linda: Ik sta nu bij de Niederhorn. We gaan zo naar boven. En daarna: met step naar beneden!
Hè, met de step van deze berg af??
'Geruststellende' sms-update van Linda: Ik sta nu bij de Niederhorn. We gaan zo naar boven. En daarna: met step naar beneden!
Hè, met de step van deze berg af??
Eén voordeel bij deze Niederhorn: als de rem van je step het niet doet, dan eindig je vanzelf in het water!
Dat Zwitserleven-gevoel is dus helemaal niet zo relaxed als je zou denken...
woensdag 22 september 2010
Zwitserleven-gevoel (deel 1)
ASCHWIN:
Linda neemt alvast een voorschotje op haar Zwitserleven gevoel. Gisteren is ze met twee vriendinnen vertrokken naar een derde vriendin die in Zwitserland woont. Tot en met zondag verblijft ze middenin dat sprookjesachtige Zwitserse berglandschap.
Eerder vandaag via sms: Zijn in de bergen. Gaan zo de Stockhorn op. Mooi weer.
Zojuist nog het sms-bericht: Zitten nu te eten. Klimmen ging heel goed.
Ik heb even opgezocht waar ze dan haar bergwandeling/-beklimming heeft gemaakt en hoe het er daar uit ziet.
Linda neemt alvast een voorschotje op haar Zwitserleven gevoel. Gisteren is ze met twee vriendinnen vertrokken naar een derde vriendin die in Zwitserland woont. Tot en met zondag verblijft ze middenin dat sprookjesachtige Zwitserse berglandschap.
Eerder vandaag via sms: Zijn in de bergen. Gaan zo de Stockhorn op. Mooi weer.
Zojuist nog het sms-bericht: Zitten nu te eten. Klimmen ging heel goed.
Ik heb even opgezocht waar ze dan haar bergwandeling/-beklimming heeft gemaakt en hoe het er daar uit ziet.
Locatie van de Stockhorn
Hieronder twee foto's van de Stockhorn
Wondermiddeltje
ASCHWIN:
Vanwege de halve marathon te Gent van as. zondag probeer ik toch, ondanks mijn blaren, in beweging te blijven. Natuurlijk duurt de heling van deze wondjes hierdoor wel langer, maar ik durf het toch niet aan om een hele week helemaal níet te lopen.
En dankzij een klein wondermiddeltje dat ik ontdekt heb, kan dat ook.
Op deze manier heb ik vandaag en afgelopen maandag toch nog twee keer een half uur kunnen hardlopen. Jammer genoeg is er de afgelopen week (en ook de rest van deze week) geen tijd geweest om nog één of meerdere tochtjes op de racefiets te maken. Toch zal ik na Gent wel wat moeten proberen te fietsen. Want ook 9 oktober komt al dichterbij. Dan zal ik in Scheveningen meedoen aan de tocht over 120 km.
Vanwege de halve marathon te Gent van as. zondag probeer ik toch, ondanks mijn blaren, in beweging te blijven. Natuurlijk duurt de heling van deze wondjes hierdoor wel langer, maar ik durf het toch niet aan om een hele week helemaal níet te lopen.
En dankzij een klein wondermiddeltje dat ik ontdekt heb, kan dat ook.
Sinds afgelopen weekend maak ik gebruik van de Compeed blarenpleisters. En die werken wonderbaarlijk goed.
Door hun samenstelling verlichten ze direct de pijn en druk. De pleister bevat vochtabsorberende deeltjes. Deze deeltjes zorgen ervoor dat er vocht uit de wond wordt opgenomen en dat er een steunkussentje wordt gevormd dat extra bescherming geeft en de druk verlicht. Bovendien kunnen ze zowel preventief als curatief gebruikt worden.
Het gaat hier een beetje op een reclametekst lijken, maar ik ben er écht zeer enthousiast over.
Deze pleisters:
- Verlichten direct pijn en druk
- Werken als een tweede laagje huid, voor een snellere genezing
- Blijven op hun plaats, zelfs onder de douche
- Weren water, vuil en bacteriën
- Zijn onopvallend en flexibel
- Voorkomen voorkomen en genezen blaren.
Dit is wel een aardig grafiekje, dat probeert aan te tonen dat hoe eerder je de pleister gebruikt in de verschillende fasen van blaarvorming, hoe eerder deze geneest (bron: http://www.compeed.nl/). Om het goed te kunnen lezen, moet je even op de afbeelding klikken.
Op deze manier heb ik vandaag en afgelopen maandag toch nog twee keer een half uur kunnen hardlopen. Jammer genoeg is er de afgelopen week (en ook de rest van deze week) geen tijd geweest om nog één of meerdere tochtjes op de racefiets te maken. Toch zal ik na Gent wel wat moeten proberen te fietsen. Want ook 9 oktober komt al dichterbij. Dan zal ik in Scheveningen meedoen aan de tocht over 120 km.
Maar goed: first things first, en dus eerst maar eens met gezonde voetjes die 21 km uitlopen as. zondag!
zondag 19 september 2010
Wellness weekend
ASCHWIN:
Niet het sporten, maar juist het relaxen en uitrusten, was het doel van ons weekendje Veluwe.
Van vrijdag- tot en met zondagavond verbleven Linda en ik samen met twee bevriende stellen, in een (volgens de dames) 'schetig' huisje te Epe.
Niet het sporten, maar juist het relaxen en uitrusten, was het doel van ons weekendje Veluwe.
Van vrijdag- tot en met zondagavond verbleven Linda en ik samen met twee bevriende stellen, in een (volgens de dames) 'schetig' huisje te Epe.
Het 'schetige' huisje
Het hoofdprogramma van dit wellness weekend was zaterdag: een hele dag verbleven we in wellnessresort de Veluwse Bron. Heerlijk was het: keuze uit tientallen verschillende sauna's, stoom-, kruiden-, bubbel- en zwembaden. De absolute topper van die dag was de hamam-behandeling: bijna drie kwartier onder handen worden genomen en er als herboren weer uitkomen!
Nadat we vandaag nog een mooie fietstocht door de bossen en langs de heidevelden gemaakt, keerden we totaal relaxed weer terug naar Zeeuws-Vlaanderen. Geslaagd weekend!
Nu ik alle schadelijke stoffen op de Veluwe heb achtergelaten, zal ik deze week slechts nog een paar rustige looptrainingen afwerken, om volgende week zondag goed aan de start te verschijnen van de halve marathon te Gent.
Hier nog een promotiefilmpje van de Veluwse Bron. Vanaf 2:14 min. zie je ook een korte impressie van de heerlijke hamam-behandeling: warme doeken, warm water overgieten, schuim-massage en afsluitend een kopje Turkse thee met een stukje Turks fruit.
vrijdag 17 september 2010
De koerier die nergens bij hoort
ASCHWIN:
Afgelopen week is het boek 'De koerier die nergens bij hoort' van Ron Teunisse uitgekomen. Ron Teunisse is één van de beste ultralopers uit ons land, die in de jaren '80 en '90 op zijn best was. Maar ook nu loopt hij nog zijn nodige kilometers.
Hij liep onder andere tien keer de Spartathlon, de ultraloop die jaarlijks wordt georganiseerd in Griekenland en van Athene naar Sparta loopt; maar liefst 246 km lang! Vijf van die tien keer liep hij deze monsterloop uit.
Teunisse heeft de afgelopen jaren columns geschreven voor hardlooptijdschriften. Ook houdt hij een weblog bij, die eveneens 'De koerier die nergens bij hoort' heet. Deze stukken zijn gebundeld in het gelijknamige boek.
Bij de boekpresentatie werd onderstaande mini-documentaire getoond. Geeft een goed beeld van het ultralopen.
De Koerier die nergens bij hoort from nelleke koop on Vimeo.
Afgelopen week is het boek 'De koerier die nergens bij hoort' van Ron Teunisse uitgekomen. Ron Teunisse is één van de beste ultralopers uit ons land, die in de jaren '80 en '90 op zijn best was. Maar ook nu loopt hij nog zijn nodige kilometers.
Hij liep onder andere tien keer de Spartathlon, de ultraloop die jaarlijks wordt georganiseerd in Griekenland en van Athene naar Sparta loopt; maar liefst 246 km lang! Vijf van die tien keer liep hij deze monsterloop uit.
Teunisse heeft de afgelopen jaren columns geschreven voor hardlooptijdschriften. Ook houdt hij een weblog bij, die eveneens 'De koerier die nergens bij hoort' heet. Deze stukken zijn gebundeld in het gelijknamige boek.
Bij de boekpresentatie werd onderstaande mini-documentaire getoond. Geeft een goed beeld van het ultralopen.
De Koerier die nergens bij hoort from nelleke koop on Vimeo.
donderdag 16 september 2010
In de zevende hemel
ASCHWIN:
Soms overkomt het me tijdens een lange duurloop: runners-high. Het idee dat je nog uren zo door kunt lopen, geen pijntjes meer voelt en je een uitermate goed gevoel hebt.
Tijdens mijn duurloop van vandaag (67 minuten), die ik door de omstandigheden van mijn voeten (blaren...) noodgedwongen op mijn oude loopschoenen liep, ging het in het begin helemaal niet zo soepeltjes. Ik had constant mijn aandacht bij mijn wondjes op mijn beide hielen en het zeurderige gevoel dat dat met zich meebracht.
Na een half uurtje lopen voelde ik de blaren minder. Waarschijnlijk ook door de endorfine die je lichaam tijdens het hardlopen aanmaakt. Deze natuurlijke pijnstillers, die het lichaam zelf aanmaakt bij lichamelijke inspanning, hebben overigens nog een tweede eigenschap: ze zorgen voor een gevoel van euforie en geluk. In die zin is de term 'runners-high' wel goed gekozen. Want wist je dat opium en heroïne uit dezelfde receptoren zijn opgebouwd als endorfine?
Toch heb ik dit gevoel van runners-high niet echt heel vaak. Vandaag echter, na zo'n 45 minuten, realiseerde ik het me. Het ging steeds beter en het zette me zelfs aan om mijn snelheid de laatste twintig minuten op te voeren tot wedstrijdsnelheid. Heerlijk gevoel in het lichaam en een zo goed als lege geest. Enkel maar rennen!
Als ik met muziek loop, dan kies ik meestal voor snelle nummers met een dito ritme. Misschien dat bovenstaand gevoel ook wel gedeeltelijk veroorzaakt werd door de dromerige muziek die ik vandaag beluisterde: Sigur Ros. Hieronder een van hun mooiste nummers, die overigens allemaal van die onuitspreekbare IJslandse titels hebben... Let ook even op het clipje zelf, met enkel acteurs met het Down Syndroom. Mooi gemaakt.
Soms overkomt het me tijdens een lange duurloop: runners-high. Het idee dat je nog uren zo door kunt lopen, geen pijntjes meer voelt en je een uitermate goed gevoel hebt.
Tijdens mijn duurloop van vandaag (67 minuten), die ik door de omstandigheden van mijn voeten (blaren...) noodgedwongen op mijn oude loopschoenen liep, ging het in het begin helemaal niet zo soepeltjes. Ik had constant mijn aandacht bij mijn wondjes op mijn beide hielen en het zeurderige gevoel dat dat met zich meebracht.
Na een half uurtje lopen voelde ik de blaren minder. Waarschijnlijk ook door de endorfine die je lichaam tijdens het hardlopen aanmaakt. Deze natuurlijke pijnstillers, die het lichaam zelf aanmaakt bij lichamelijke inspanning, hebben overigens nog een tweede eigenschap: ze zorgen voor een gevoel van euforie en geluk. In die zin is de term 'runners-high' wel goed gekozen. Want wist je dat opium en heroïne uit dezelfde receptoren zijn opgebouwd als endorfine?
Toch heb ik dit gevoel van runners-high niet echt heel vaak. Vandaag echter, na zo'n 45 minuten, realiseerde ik het me. Het ging steeds beter en het zette me zelfs aan om mijn snelheid de laatste twintig minuten op te voeren tot wedstrijdsnelheid. Heerlijk gevoel in het lichaam en een zo goed als lege geest. Enkel maar rennen!
Als ik met muziek loop, dan kies ik meestal voor snelle nummers met een dito ritme. Misschien dat bovenstaand gevoel ook wel gedeeltelijk veroorzaakt werd door de dromerige muziek die ik vandaag beluisterde: Sigur Ros. Hieronder een van hun mooiste nummers, die overigens allemaal van die onuitspreekbare IJslandse titels hebben... Let ook even op het clipje zelf, met enkel acteurs met het Down Syndroom. Mooi gemaakt.
woensdag 15 september 2010
Time-management
ASCHWIN:
De afgelopen vakantieperiode ben ik mijn trainingsactiviteiten gaan opvoeren naar gemiddeld 6x per week. Afwisselend ging ik op de racefiets trainen of werd er hardgelopen. Eigenlijk heb ik dat tot vorige week kunnen volhouden.
De afgelopen vakantieperiode ben ik mijn trainingsactiviteiten gaan opvoeren naar gemiddeld 6x per week. Afwisselend ging ik op de racefiets trainen of werd er hardgelopen. Eigenlijk heb ik dat tot vorige week kunnen volhouden.
Maar vanaf deze week beginnen er barstjes te komen in mijn trainingsschema's. De vrije tijd wordt met de week weer beperkter: het werk stapelt zich na de vakantieperiode weer flink op, de kinderen zijn weer met school begonnen, zelf ben ik weer volop aan het studeren geslagen, thuis moet er ook zo af en toe nog wat gedaan worden, dus ja... De luxe van elke dag je sportkleding aan te trekken en er op uit te trekken, is op het ogenblik geen vanzelfsprekendheid meer.
Dit wil niet zeggen dat ik het niet probeer! Het vraagt alleen wat meer aandacht op het gebied van planning. En in plaats van 6x per week, is een gemiddelde van 4 of 5x per week eigenlijk toch ook niet slecht?
Op deze manier probeer ik wekelijks de gaatjes te zoeken in de vrije tijd. Een vergadering in de avonduren? Dan misschien 's ochtends vóór het werk even een halfuurtje lopen; of bij thuiskomst, vóórdat er gegeten wordt.
Maar mijn stelregel blijft wel: het moet wel léuk blijven! Dus als een hectische week het niet toelaat om meer te trainen, dan is dat gewoon zo. Niets aan te doen. En misschien kan ik dan de daaropvolgende week een tandje extra trainen.
Wat ook helpt is het volgende. Ik heb ooit eens een cursus 'time-management' gevolgd (en die cursus heeft zich al tienduizend keer terugverdiend!). Daar heb ik heel veel praktische tips opgestoken. Maar ook het volgende: als je iets belangrijk vindt, dan kun je er eigenlijk altijd tijd voor maken. In die zin frons ik ook altijd mijn wenkbrauwen als ik mensen hoor zeggen: 'Ja, dat zou ik ook wel willen (bijvoorbeeld sporten), maar daar heb ik de tijd niet voor!' Onzin natuurlijk. Het betekent alleen dat als je het écht wilt, dat je daar ook naar dient te handelen en misschien wat andere dingetjes ervoor opzij moet zetten. En die regel pas ik ook altijd zelf toe.
Wat me overigens de afgelopen dagen wel in de weg zit om lekker te lopen, zijn mijn nieuwe hardloopschoenen. Een paar dagen geleden schreef ik nog dat de vuurdoop van deze schoenen goed was verlopen, op een paar gevoelige drukpuntjes op mijn hiel na.
Maar... Na nog twee maal op de nieuwe schoenen te hebben getraind, zijn die drukpuntjes omgevormd tot heuse blaren! Noodgedwongen moet ik die dus even laten genezen.
En toch zitten de schoenen verder prima. Ik herinner me dit euvel ook nog van enkele jaren geleden. Ook toen stapte ik over van een ander merk schoenen naar Asics. En die Asics-modellen hebben een soort vorming bij de hiel waar ik blijkbaar altijd even aan moet wennen.
maandag 13 september 2010
Waarover ik praat als ik over hardlopen praat
ASCHWIN:
Als je van hardlopen houdt én je bent geïnteresseerd in literatuur, dan moet je dit boekwerkje zeker eens lezen: 'Waarover ik praat als ik over hardlopen praat' van de Japanse schrijver Haruki Murakami.
De tekst die uitgeverij Atlas bij het boek publiceerde, luidt als volgt:
'In 1982 verkocht Murakami zijn jazzclub om zich geheel aan het schrijven te wijden. Hij begon toen ook met hardlopen om zijn conditie op peil te houden. Een jaar later al rende hij van Athene naar Marathon. Nu onderzoekt hij – na tientallen wedlopen, triatlons en een groot aantal door de kritiek bejubelde boeken – de invloed die de sport heeft gehad op zijn leven en op zijn werk.
Murakami doet openhartig verslag van zijn training, zijn reizen en belevenissen gedurende de voorbereiding op de New York City Marathon van 2005. Hij beweegt zich tussen de Jingu Gaien in Tokyo, waar hij zijn krachten meet met een Olympiaveteraan, en een rivieroever in Boston, waar hij het moet afleggen tegen een groep jonge vrouwen. Vanuit het perspectief van de sport gunt hij de lezer een blik op de meest uiteenlopende zaken: van het eureka-moment toen hij besloot schrijver te worden, zijn grootste triomfen en teleurstellingen tot aan zijn passie voor oude lp’s en de confrontatie met zijn eigen grenzen.Waarover ik praat als ik over hardlopen praat is beurtelings grappig en ontnuchterend, speels en filosofisch. Een feest voor de fans van deze gevierde, maar zeer teruggetrokken schrijver én voor het explosief groeiende aantal liefhebbers van de langeafstandsloop.'
zondag 12 september 2010
Goedgekeurd
ASCHWIN:
Mijn nieuwe hardloopschoenen (Asics GT-2150) werden vandaag voor het eerst getest. En waarom voorzichtig aan doen? Als je echt wilt testen, dan ook meteen maar goed aanpakken; dan krijg je tenminste een goed idee van deze schoenen.
Dus liep ik mijn weekend-duurloop van 100 minuten op mijn nieuwe zwarte stappers, zonder ze eerst voorzichtig in te lopen. Op enkele drukpuntjes na, heb ik er heerlijk op gelopen.
Met andere woorden: goedgekeurd!
zaterdag 11 september 2010
Wielerploeg van den Abeele
ASCHWIN:
En o ja: volgend jaar doen we zelf ook mee aan deze rit!
Leuk initiatief van Rose Mentink!
Weet je nog dat ik enige tijd geleden de nieuwe wielerkleding van wielerploeg van de Abeele liet zien in een blogbericht: zwart-wit met sponsoropdruk van Boretti. Hieronder nog eens de foto's:
We hebben er nog wat sponsorgeld tegenaan gegooid en ons team uitgebreid met wielertalent dat is gescout via twitter. Dit zgn. Twitter-team is hard in training in de wielerkleding van de Abeeltjes. Hieronder het resultaat:
En o ja: volgend jaar doen we zelf ook mee aan deze rit!
Leuk initiatief van Rose Mentink!
Klus- en fietsmaat
ASCHWIN:
Dat je niet altijd hoeft te sporten om lichamelijk actief te zijn, heb ik vandaag weer ondervonden.
Met hulp van Peter hebben we in alle vroegte een bouwsteiger opgezet aan ons huis, om vervolgens deze ochtend onze schoorsteen af te breken (die al enige tijd langzaamaan steeds meer afbrokkelde). Lekker kappen en vervolgens de stenen afgevoerd naar de vuilnisstort.
Maandag komt de metselaar een mooi donkergrijs nieuw schoorsteentje plaatsen.
Dat je niet altijd hoeft te sporten om lichamelijk actief te zijn, heb ik vandaag weer ondervonden.
Met hulp van Peter hebben we in alle vroegte een bouwsteiger opgezet aan ons huis, om vervolgens deze ochtend onze schoorsteen af te breken (die al enige tijd langzaamaan steeds meer afbrokkelde). Lekker kappen en vervolgens de stenen afgevoerd naar de vuilnisstort.
Maandag komt de metselaar een mooi donkergrijs nieuw schoorsteentje plaatsen.
Peter is ook een fanatiek wielrenner. 's Winters is hij druk in de weer om zijn kilometertjes op de Tacx (met virtuele fietstochten) te maken en 's zomers rijdt hij deze mooie toertochten in Vlaanderen, Limburg en Frankrijk in het echt.
Boven op het dak in de lekkere zon van vandaag, ontstond als vanzelf het idee om deze middag samen nog even op de fiets te stappen. Zo gezegd, zo gedaan. Een mooi tochtje van 45 km, waarbij we met name op Belgisch grondgebied fietsten.
Het uittesten van mijn nieuwe hardloopschoenen is hierdoor een dagje verplaatst: morgen krijgen ze de vuurdoop!
vrijdag 10 september 2010
Doorgemeten
ASCHWIN:
Zoals al eerder vermeld hier op de weblog, had ik een afspraak staan bij Runners Service Lab te Beveren. Daar hebben ze een rugscan en tevens een loopanalyse van me gemaakt. Op hardloopgebied dus eens even helemaal doorgemeten!
Wat is gebleken?
Klinkt allemaal heel logisch, maar de praktijk zal het moeten uitwijzen. Mijn nieuwe schoen, die tevens ter plekke op maat is aangepast, staat hieronder.
Zoals al eerder vermeld hier op de weblog, had ik een afspraak staan bij Runners Service Lab te Beveren. Daar hebben ze een rugscan en tevens een loopanalyse van me gemaakt. Op hardloopgebied dus eens even helemaal doorgemeten!
Wat is gebleken?
- Beenlengteverschil is minimaal. Wel opvallend was het verschil in hoogte van mijn knieschijven, waardoor het optisch lijkt alsof er een groot verschil zit tussen beide benen. De lengte van de bovenbenen en de onderbenen zijn nagenoeg gelijk. Prima dus.
- Wel bleek er een afwijking te zitten in mijn heup. Ten opzichte van elkaar, zit er tussen mijn beide bekkens een afwijking van 4%.
- Ook bleek mijn rug een lichte afwijking te hebben. Een lichte kromming in het bovenste gedeelte (van het wielrennen op jonge leeftijd??).
- De schoenen waar ik tot vandaag op liep, waren voorzien van een té grote versteviging aan de binnenzijde. Hierdoor wikkelt de voet tijdens de landing niet goed af en belast ik te veel de buitenzijde van mijn voetzolen.
- Helemaal geen aanpassing in mijn hardloopschoenen zou ook niet optimaal zijn. Dan zou de voet juist weer te veel naar binnen toe afwikkelen.
- Ik dien een schoen te dragen die een lichte versteviging in het midden van de binnenzijde in de zool heeft. Dan wikkelt mijn voet zich het beste af.
- De inlegzool van mijn nieuwe schoenen is voorzien van een extra versteviging onder de voorste 'bal'.
Klinkt allemaal heel logisch, maar de praktijk zal het moeten uitwijzen. Mijn nieuwe schoen, die tevens ter plekke op maat is aangepast, staat hieronder.
Asics 'GT-2150'
(wel even wennen aan de kleur zwart...)
donderdag 9 september 2010
Haastige spoed
ASCHWIN:
De avond was er ook zeer geschikt voor met dit weer. En doordat ik nogal in een hurry-up modus zat, draaide ik ook vlotjes de kilometers onder me weg. Met een gemiddelde snelheid van 30,5 km/u reed ik 51 km. En net voordat het écht te schemerig werd, reed ik onze straat weer in.
Haastige spoed is soms tóch goed!
Onderweg reed ik nog een paar kilometer met een jong wedstrijdrennertje mee. Hij haalde mij in (uiteraard!) op de helling van de brug bij Sluiskil. Even een praatje gemaakt. Maar hij zei de hele tijd 'u' tegen mij. Wel goed opgevoed natuurlijk, maar toch... Ik voelde me meteen een oude vent die een stukje mocht meerijden met deze energieke jonge kerel... Ik was dan ook blij dat hij al gauw een andere afslag nam dan ik!
Onderweg reed ik nog een paar kilometer met een jong wedstrijdrennertje mee. Hij haalde mij in (uiteraard!) op de helling van de brug bij Sluiskil. Even een praatje gemaakt. Maar hij zei de hele tijd 'u' tegen mij. Wel goed opgevoed natuurlijk, maar toch... Ik voelde me meteen een oude vent die een stukje mocht meerijden met deze energieke jonge kerel... Ik was dan ook blij dat hij al gauw een andere afslag nam dan ik!
woensdag 8 september 2010
Trainen met muziek
ASCHWIN:
Zo af en toe is het heerlijk om te trainen met (het liefst) stimulerende muziek. Lekkere up-tempo nummers die de gang er goed in houden. Zeker tijdens een duurloop kan dat heerlijk zijn.
Vanavond, tijdens mijn duurloop van 65 minuten, luisterde ik naar muziek van de Amerikaanse bandjes Cake en Vampire Weekend. Allebei maken ze rechttoe-rechtaan muziek met veelal een snel ritme. De 65 minuten vlogen om!
Hier één van mijn favoriete nummers tijdens deze training.
Zo af en toe is het heerlijk om te trainen met (het liefst) stimulerende muziek. Lekkere up-tempo nummers die de gang er goed in houden. Zeker tijdens een duurloop kan dat heerlijk zijn.
Vanavond, tijdens mijn duurloop van 65 minuten, luisterde ik naar muziek van de Amerikaanse bandjes Cake en Vampire Weekend. Allebei maken ze rechttoe-rechtaan muziek met veelal een snel ritme. De 65 minuten vlogen om!
Hier één van mijn favoriete nummers tijdens deze training.
Fietsje ruilen
ASCHWIN:
De ene fiets opgehaald, de andere weer ingeleverd...
Mijn racefiets was voor een onderhoudsbeurt enkele dagen bij mijn vaste fietsenmaker (Serpenti te Hulst). Wat zaken laten bijstellen, nieuw fietscomputerzendertje en het nieuwe witte stuurlint, waar ik al eerder over schreef.
De ene fiets opgehaald, de andere weer ingeleverd...
Mijn racefiets was voor een onderhoudsbeurt enkele dagen bij mijn vaste fietsenmaker (Serpenti te Hulst). Wat zaken laten bijstellen, nieuw fietscomputerzendertje en het nieuwe witte stuurlint, waar ik al eerder over schreef.
De andere racefiets, waar Linda en Gijs op fietsen, is na de ongelukkige valpartij van Linda door mij vandaag ingeleverd bij deze fietsenmaker. Het ziet er naar uit dat de kromme velg niet meer te repareren is. Zeker door de weinige spaken die ook (net zoals bij bovenstaande Trek) in de wielen van die Koga zitten, is het lastig weer terug bij te stellen.
Tevens zal ook het versnellingsapparaat nagekeken worden en eveneens een nieuw stuurlintje (rood) nodig zijn.
De 'reparatie' van Linda zelf is door haar lichaam al in volle gang bezig: de valpartij heeft een aantal zeer indrukwekkende bloeduitstortingen op de benen achtergelaten!
Nicole, Linda's fietsmaatje, is er wat dat betreft ongelukkiger van af gekomen; zij kampt nog steeds met de gevolgen van een lelijke hersenschudding. Nicole, als je dit leest: heel veel beterschap toegewenst!
dinsdag 7 september 2010
Analyse
ASCHWIN:
Eind deze week heb ik een afspraak staan bij Runners Service Lab te Beveren. Deze hardloop-speciaalzaak adviseert bij de aanschaf van de juiste hardloopschoen. Ze doen dit standaard met een zogenaamde footscan, om te kijken hoe je landt en afzet met je voet tijdens het hardlopen.
Telefonisch reeds overlegd met hen. Ik heb hen uitgelegd dat ik na 2 uur hardlopen last krijg van heup en knie. Alles onder die 2 uur gaat pijnvrij. Ook verteld dat ik zelf reeds een klein beenlengteverschil heb geconstateerd. Maar mijn twijfel om passende zooltjes te laten aanmeten die dit verschil eventueel (gedeeltelijk) opheffen, heb ik hen ook kenbaar gemaakt. Ze bevestigden mijn twijfel; want soms is het beter om dit beenlengteverschil níet op te heffen. Je loopt immers al je hele leven op deze manier. Door zo'n opheffing, zouden er nieuwe klachten kunnen ontstaan. Dit doordat je lichaam nu eenmaal gewend is aan dit verschil. Als je dat weghaalt, dan kan er ergens anders in je lichaam weer een blessure/kwaal voor terugkomen...
Met andere woorden: ik ga het allemaal eens goed laten nameten en dan op basis van hun deskundig advies een besluit nemen.
Maar wat het besluit ook wordt, in ieder geval zal ik er wel een paar nieuwe hardloopschoenen laten aanmeten. Mét of zonder extra zooltje...
Wat trainingsarbeid betreft, heb ik vandaag een korte intervaltraining gedaan, na de rustdag van gisteren. Omdat het al donker werd vooraleer ik aan de training kon beginnen, heb ik besloten om deze interval op de hardloopband af te werken.
In totaal liep ik 35 minuten waarbij afwisselend 1 km op 11 km/u en vervolgens 1 km 15 km/u. Dit serietje 3x achter elkaar. Vervolgens nog even uitgelopen.
Eind deze week heb ik een afspraak staan bij Runners Service Lab te Beveren. Deze hardloop-speciaalzaak adviseert bij de aanschaf van de juiste hardloopschoen. Ze doen dit standaard met een zogenaamde footscan, om te kijken hoe je landt en afzet met je voet tijdens het hardlopen.
(bron foto: http://www.rslab.be/)
Tevens bieden ze de mogelijkheid om een rugscan uit te voeren. En daar is het mij voornamelijk om te doen. Met deze rugscanner (die een snelle, contactloze en stralingsvrije analyse van het rugoppervlak en de ruggengraat maakt) kunnen ze ook passende oplossingen bieden voor beenlengteverschil. Mijn klachten na de twee gelopen marathons lijken hier vandaan te komen.
(bron foto: www.rslab.be)
Met andere woorden: ik ga het allemaal eens goed laten nameten en dan op basis van hun deskundig advies een besluit nemen.
Maar wat het besluit ook wordt, in ieder geval zal ik er wel een paar nieuwe hardloopschoenen laten aanmeten. Mét of zonder extra zooltje...
Wat trainingsarbeid betreft, heb ik vandaag een korte intervaltraining gedaan, na de rustdag van gisteren. Omdat het al donker werd vooraleer ik aan de training kon beginnen, heb ik besloten om deze interval op de hardloopband af te werken.
In totaal liep ik 35 minuten waarbij afwisselend 1 km op 11 km/u en vervolgens 1 km 15 km/u. Dit serietje 3x achter elkaar. Vervolgens nog even uitgelopen.
maandag 6 september 2010
Verandering van sport
ASCHWIN:
Al eerder schreef ik dat Pien van plan was om haar lidmaatschap van de atletiekvereniging RKHAV op te zeggen omdat ze weer terug naar haar 'oude' sportclub terugwilde: volleybalvereniging SV De Sterre in ons eigen dorp. Vandaag is die beslissing definitief gemaakt. Vanaf deze maand zal ze wekelijks starten met de volleybaltrainingen.
Gijs zei deze avond: 'Goh, het is wel écht een dag vol grote veranderingen, zeg!' En inderdaad: vandaag is Gijs ook voor zijn eerste dag met de fiets naar de middelbare school gereden. Spannend natuurlijk... maar hij kwam dolenthousiast terug thuis. Ook deze dagelijkse fietstocht zal bijdragen aan zijn conditie: elke dag 26 km.
Al eerder schreef ik dat Pien van plan was om haar lidmaatschap van de atletiekvereniging RKHAV op te zeggen omdat ze weer terug naar haar 'oude' sportclub terugwilde: volleybalvereniging SV De Sterre in ons eigen dorp. Vandaag is die beslissing definitief gemaakt. Vanaf deze maand zal ze wekelijks starten met de volleybaltrainingen.
Maar dit besluit heeft aanstekelijk gewerkt. Ook Gijs volgt de keuze van zijn zus en zal eveneens van start gaan deze maand bij de volleybalvereniging!
Wel willen ze beiden blijven hardlopen.
Pien gaat dus volleyballen in combinatie met het paardrijden.
Gijs wil het volleyballen combineren met het hardlopen en het fietsen op zijn racefiets.
Gijs zei deze avond: 'Goh, het is wel écht een dag vol grote veranderingen, zeg!' En inderdaad: vandaag is Gijs ook voor zijn eerste dag met de fiets naar de middelbare school gereden. Spannend natuurlijk... maar hij kwam dolenthousiast terug thuis. Ook deze dagelijkse fietstocht zal bijdragen aan zijn conditie: elke dag 26 km.
zondag 5 september 2010
Zomerse duurloop
ASCHWIN:
Misschien was het vandaag wel de laatste dag om heerlijk van de zon op het strand te genieten. Dus werd er besloten om met z'n allen naar de kust te rijden. Maar ik had me natuurlijk ook voorgenomen om een duurloop van ongeveer 20 km te lopen.
Hoe dit te combineren?
Ik liet me onderweg uit de auto zetten, bij de Braakman. Linda, de kinderen en Sarah de hond tuften vervolgens verder met de auto richting Breskens. Ze zouden voor mij te vinden zijn bij de strandtent het Halve Maentje.
Vanaf de Braakman liep ik met een heerlijk windje in de rug buitendijks tot in Breskens. Het was trouwens de eerste keer dat ik op dit mooie pad aan de Scheldezijde van de dijk heb gelopen. Op de fiets is het niet ideaal, omdat je gedeeltelijk over tegels zou moeten rijden. Maar te voet is het een prachtige looproute, zeker met dit weer. De Schelde was voorzien van heel veel zeilbootjes, de overkant was heel goed te zien en zeker het stuk tussen Hoofdplaat en Breskens is mooi. Dit zgn. vogelrustgebied is een mooi natuurgebiedje waar haast niemand komt.
Hieronder mijn route (klik erop voor vergroting), die uiteindelijk neerkwam op 21 km. Door de wind in de rug liep ik eigenlijk wel iets te snel voor deze training. Maar aangezien ik mijn hartslagband was vergeten, moest het puur op het gevoel gebeuren. En zoals ik al schreef eerder deze week: het gevoel zit eigenlijk wel goed de afgelopen periode. Uiteindelijk was ik na 1:35 uur bij de duinen van Breskens.
Misschien was het vandaag wel de laatste dag om heerlijk van de zon op het strand te genieten. Dus werd er besloten om met z'n allen naar de kust te rijden. Maar ik had me natuurlijk ook voorgenomen om een duurloop van ongeveer 20 km te lopen.
Hoe dit te combineren?
Ik liet me onderweg uit de auto zetten, bij de Braakman. Linda, de kinderen en Sarah de hond tuften vervolgens verder met de auto richting Breskens. Ze zouden voor mij te vinden zijn bij de strandtent het Halve Maentje.
Vanaf de Braakman liep ik met een heerlijk windje in de rug buitendijks tot in Breskens. Het was trouwens de eerste keer dat ik op dit mooie pad aan de Scheldezijde van de dijk heb gelopen. Op de fiets is het niet ideaal, omdat je gedeeltelijk over tegels zou moeten rijden. Maar te voet is het een prachtige looproute, zeker met dit weer. De Schelde was voorzien van heel veel zeilbootjes, de overkant was heel goed te zien en zeker het stuk tussen Hoofdplaat en Breskens is mooi. Dit zgn. vogelrustgebied is een mooi natuurgebiedje waar haast niemand komt.
Hieronder mijn route (klik erop voor vergroting), die uiteindelijk neerkwam op 21 km. Door de wind in de rug liep ik eigenlijk wel iets te snel voor deze training. Maar aangezien ik mijn hartslagband was vergeten, moest het puur op het gevoel gebeuren. En zoals ik al schreef eerder deze week: het gevoel zit eigenlijk wel goed de afgelopen periode. Uiteindelijk was ik na 1:35 uur bij de duinen van Breskens.
Braakman - Breskens (21 km)
Net voorbij Breskens, plofte ik uiteindelijk (na een kattenwasje aan de auto) op een zonovergoten terrasje op het strand neer. Een heerlijke dubbele tosti Hawaï en dit drankje waren mijn beloning. Op deze manier is het een heerlijke zomerse duurloop geworden.
zaterdag 4 september 2010
Wielrennen en vallen
LINDA:
Nicole en ik bij overgang naar strandpaviljoen 'Halve Maentje'
Vandaag met mijn fietsje in de auto naar Terneuzen vertrokken. Om vandaar uit naar Breskens te fietsen langs de zeedijk. Precies 30 kilometer tot aan het Halve Maentje bij Breskens. Samen met Nicole vlogen we richting Breskens (wind mee natuurlijk). Meestal is het andersom en komt de wind uit Breskens. Het was heerlijk weer en nadat we in Breskens op terras zaten, was het zo weer ruim een uur verder. Tijd om naar huis te gaan. Tegen de wind in deze keer. Fietsen ging weer lekker. Het enige was dat de weg hier en daar niet lekker glad was. Zo gebeurde het ook dat ik in een gat vloog in het wegdek wat ik niet had gezien. Het gevolg: ik viel en nam Nicole in mijn val mee. Op wat schaafwonden, grote blauwe plekken, krom stuur en voorwiel, kwam ik er goed vanaf. Nicole daarentegen maakte met haar hoofd een flinke smak. Helm stuk, hoofdpijn en evenwichtstoornissen waren het gevolg. Na de schade zo goed als mogelijk gerepareerd te hebben, zijn we heel voorzichtig de laatste 13 kilometer naar huis gefietst. Nicole zojuist nog aan de lijn gehad. Hoofdpijn is wat gezakt, maar evenwichtstoornissen zijn er nog. Ook kan ze niet goed lezen. Toch gevaarlijk zo'n fietstochtje. Hopelijk knapt Nicole snel weer op. Ze gaf wel aan dat het tochtje voor herhaling vatbaar was op de ongelukkige val na dan natuurlijk.
Abonneren op:
Posts (Atom)