MTB-route

ASCHWIN:

In plaats van de oudejaarscross in Axel te lopen vandaag, besloot ik een wat langer stuk te gaan lopen. Het liefst ook onverhard. Na de intervaltrainingen van afgelopen week keek ik daar eigenlijk wel een beetje naar uit.

Het werd een van de mountainbikeroutes die starten bij het zwembad/sportpark van Puyenbroeck te Wachtebeke. Ik had er wel al eens eerder (waaronder ook nog vorige week met Linda) de kortste MTB-route hardgelopen; die van 9 km.
Maar vandaag was het, zoals gezegd, tijd voor een langere duurloop. Ik koos de route van 24 km, die volgens de aanduiding voor 40% onverhard zou zijn. Wel een beetje weinig, maar ja...

Hier zie je de gelopen route.

En ik moet zeggen dat het een hele fraaie route is om te lopen of te fietsen op je MTB. Mooie oude polderwegen, met een bol wegdek, schots en scheve kasseien waren met name in het begin van de route te vinden.
Daarna dook ik gelukkig ook geregeld de bossen in en de zand/modder/polderpaden op.
Halverwege het parcours waren de bospaden geheel verdwenen door het hoogstaande water. Mogelijkheden om droog de weg te vervolgen waren er niet (links een overgelopen greppel, rechts prikkeldraad voor een ondergelopen weide); dus ja, dan maar tot en met de kuiten in het water de weg vervolgd...

Al met al kreeg deze duurlooptraining dan toch nog z'n trailrunkarakter. Ik had trouwens ook mijn waterrugzak meegenomen en een gelletje.

Na een dikke twee uur rennen, kwam ik uiteindelijk na 23,8 km weer terug aan bij mijn auto.

Laat nu die oliebollen maar komen tijdens het 'Oliebollentoernooi' van de volleybalvereniging van Gijs en Pien. Maar eerst moeten Linda en ik ook daar nog eventjes voor aan de slag. Want samen met Gijs en Pien vormen we een teampje tijdens dit familietoernooi, waarmee de vereniging traditioneel het sportjaar afsluit.

Zin en tijd

ASCHWIN:

Zin en vrije tijd. Dat resulteerde vandaag in een crosstraining in het Axelse Kunstbos. Een uur glibberen en glijden, afgewisseld met verharde stukken. Met als afsluiter een fikse uitglijder in een modderige bocht tijdens de laatste intervalversnelling.

Ik heb me bij thuiskomst toch maar op de deurmat uitgekleed...!

Relax en sport

ASCHWIN:

Dat is toch heerlijk aan zo'n weekje verlof: alle tijd om te relaxen en dagelijks een sportmoment in te lassen.

Zo liep ik gisteren op mijn gemakje een duurloop van 100 minuten als training. Gewoon lekker gelopen zonder dat het echt moeite kostte. Op zulke momenten zou ik het liefst nog langer doorlopen, maar ja, dat was gezien de trainingsopbouw richting februari niet handig/nodig.
Vandaag kostte het me veel meer moeite. Samen met Linda was ik naar de Finse piste te Ertvelde gereden. Linda liep er haar eigen rondjes (niet forcerend, want het lijkt erop dat haar oude blessure weer de kop op steekt...). Zelf liep ik er een pittige intervaltraining. Aan het eind van mijn training zat ik er helemaal doorheen; tegen het misselijke gevoel aan. Zulke trainingen, die je ondanks de moeite toch volbrengt, leveren des te meer op (zeggen ze...). Toch?!

De trainingen richten zich nu op de trailrun 'Trail des Bosses' te Braine-le-Comte in de Belgische Ardennen. Begin februari loop ik daar dan mijn eerste trailrun van 2013 over 25 km. Dit als voorbereiding op het volgende doel: 'EcoTrail de Paris', die half maart zal plaatsvinden en gaat over een afstand van 30 km.

In de tussentijd zal ik ook af en toe een wedstrijd hier in de buurt meepikken.

Maak er iets moois van!

Yes! Of beter: oui!

ASCHWIN:

Yes! Of beter: oui!

Ik heb eindelijk bericht terug gekregen van de organisatie van EcoTrail de Paris dat ik toegelaten ben tot hun mooie trailwedstrijd in maart 2013!

Op 16 maart zal ik vanuit de bossen/heuvels rondom Parijs 30 km afleggen om uiteindelijk aan het eind van deze trailrun recht onder de Eiffeltoren te finishen.

Hieronder in het paars de route die ik zal dienen af te leggen: van Meudon naar het hartje van Parijs. Door bos en langs de Seine.

Jules Unlimited Loop

ASCHWIN:

Deze zondagochtend was het een mooie zondagochtend om een langere loopwedstrijd over het strand en door de duinen te lopen. Er was wel wat wind, maar de temperatuur was heerlijk om te lopen.
Vorig jaar liep ik er voor het eerst mee: de Jules Unlimited Loop te Groede/Breskens. Vandaag dus voor de tweede maal.

Aangezien het startpunt was gewijzigd ten opzichte van vorig jaar, was ook het parcours anders. Het bleek ook geen 19 km, maar 18 km te zijn. Daarnaast werden er ook een 5 km- en 10 km-wedstrijd georganiseerd.
Het leuke aan deze loop is ook dat alle afstanden tegelijkertijd vertrekken (wat op zich natuurlijk niet uniek is) met een geneutraliseerde eerste kilometer (dat kom je toch eigenlijk nooit tegen). Dus na de start liepen we met het hele peloton over de duinen richting het échte startpunt: het strand. Een brul van de eerste loper (Jules?) deed daar de wedstrijd losbarsten.

Het idee is simpel: loop over het strand in de richting van Cadzand en keer (dit keer door de duinen) vervolgens weer terug naar de start; en herhaal dit vervolgens nog een keer. Over het brede strand zelf kun je zelf bepalen hoe je loopt. Bijna iedereen zoekt de 'harde' stukjes op, zodat je een goede afzet hebt. Sommigen pakken de 'kortste' route en nemen dan het mulle zand af en toe voor lief.

Ik startte erg snel vandaag. Mijn hartslag vloog meteen al naar de 170 bpm. Toch wilde ik met het groepje mee dat er vandoor ging. Zo'n twintig man liep in een groep van me weg. Ik ging er vanuit dat daar ook veel 5 en 10 km-lopers bij zouden zitten (en dat was gelukkig ook zo!). Samen met drie andere lopers (allen 18 km-lopers, zo wist ik) liep ik mijn eerste kilometers aan een vrij hoog tempo. Achter ons viel een enorm gat. Al na een kilometer of 4 zat de eerste loper al meer dan 100 meter achter me.
Maar niet veel daarna moest ik mijn drie medelopers laten gaan. Metertje voor metertje raakte ik achterop. Uiteindelijk liep ik zo'n 30 meter achter hen toen we voor het eerst de duinen in doken en op het eerste keerpunt waren. De wind kwam hierna ook in de rug. Dus na dat zware mulle duinzand (ongeveer een paar honderd meter) besloot ik heel even op adem te komen en de achtervolging in te zetten. Dit met als doel om bij ons volgend keerpunt achter een brede rug te kunnen schuilen als we weer tegen de wind in zouden gaan lopen.
Na zo'n 9 km gerend te hebben had ik ze uiteindelijk te pakken. Over 1 km zouden we weer keren (wat tevens de finish was van de 10 km-lopers). Ik heb niet alle lopers geteld die we vlak voor dit keerpunt tegenkwamen, maar dat waren er volgens mij niet meer dan 10. Dus dat betekende dat ik bij de eerste 10 lopers liep op deze 18 km. Niet slecht.

Maar precies op dat keerpunt na 10 km, moest ik in het mulle zand weer een gaatje laten. Het gevolg: weer 5 km in mijn eentje terug richting de duinen met de wind tegen...! Ik baalde ervan, maar kon nog wel mijn snelheid houden. Mogelijk zou ik dezelfde tactiek kunnen gebruiken als in de eerste ronde: met de wind in de rug weer het groepje inhalen.
Helaas was dat iets te optimistisch. Want tot aan het keerpunt bleef ik ze binnen de overbrugbare afstand houden (zo'n 50 à 100 meter voor me); maar juist na dat keerpunt liepen ze redelijk snel bij me weg. Uiteindelijk was er van dat groepje ook niets meer over en begonnen ze lopers in te halen die voor hen liepen.
Ikzelf liep toen al meer dan 200 meter achter hen. Achter me was geen loper meer te zien.... Ik besloot dan ook maar om op een zo goed mogelijk manier deze wedstrijd uit te lopen. Ik kon niemand meer inhalen en normaal gezien zou ook niemand mij meer inhalen.

En zo bereikte ik de finish in een eindtijd van 1 uur en 21 minuten. De uitslag is mij nog niet bekend. Ben benieuwd of ik goed geteld heb en bij de eerste 10 ben geëindigd...

Terugblikje Nisse

ASCHWIN:

Van de halve marathon te Nisse (de Zakloop) waaraan ik een paar weken geleden deelnam, kreeg ik nog een paar foto's toegestuurd.
De eerste twee foto's zijn uit de eerste paar kilometers van de wedstrijd, waar ik nog samen met Ingrid IJsebaert over één van de vele boomdijken loop.
De derde foto is genomen na een kilometer of 17 dacht ik. Even snel nog een laatste bekertje water meegrissen!

Klik op foto's voor evt. vergroting.

Nog 'keuvelend'...

 

We zien er vermoeider uit dan we op dat moment zijn...

 

Ondanks de wind en de kou: dorst!

 

 

 

Extra stabilisatie

ASCHWIN:

Als ik al klachten ervaar tijdens het hardlopen, dan heeft dat vaak te maken met heup en/of kniëen. Een paar maanden geleden had ik door overbelasting wederom last van mijn knie in de voorbereiding van de EcoTrail van Brussel. Tóch wilde ik meedoen. Bij wijze van 'baat-het-niet-dan-schaadt-het-ook-niet'-principe legde Linda voor de wedstrijd een stabilisatieverband aan rondom mijn knie. En tijdens die wedstrijd bleek dit zo ontzettend goed te helpen dat ik van heel die blessure geen last heb gehad toen.

Wederom vanuit diezelfde 'baat-het-niet-dan-schaadt-het-ook-niet'-gedachte, ben ik op zoek gegaan naar een stabiliserende hardloopbroek. Die heb ik gevonden bij het merk CW-X. Deze afgebeelde lange broek heb ik ondertussen (via online) in mijn bezit en heb 'm ook al kunnen uittesten tijdens een training.

Mijn eigen versie is geheel zwart, maar deze foto laat wel goed de stabiliserende stroken zien. Je ziet de (hier) andersgekleurde stroken kruisgewijs over de benen lopen. Deze zorgen voor extra stabilisatie rondom de kniëen en achterwaarts richting de heup.
Het aantrekken van de broek is overigens ook geen sinecure: zoals het compressie-materiaal betaamt, zit het geheel érg strak. Eerst zorg je ervoor dat de knie precies tussen de gekruiste stroken zit en vervolgens kun je de broek verder aantrekken tot boven. Daarna zit ie als een tweede huid! Super.

En nu maar eens uitproberen tijdens een wat langere wedstrijd. Aanstaande zondag bijvoorbeeld, bij de 19 km-lange 'Jules Unlimited Loop' over het strand tussen Nieuwvliet/Cadzand.

En aangezien ook Linda toe was aan een nieuwe broek én profijt hoopt te hebben bij extra stabilisatie heeft ook zij een dergelijke CW-X broek aangeschaft. Driekwartsmodel in haar geval en met mooie roze biesjes...!

Trailtje vlakbij huis

ASCHWIN:

Vandaag hadden Linda en ik graag meegelopen tijdens de trailrun in Kluisbergen. Linda zou er de mini-trail hebben willen lopen, ik de wat langere. Maar helaas: er bleken maar 150 mensen te mogen meedoen en we visten achter het net bij de voorinschrijvingen. Helaas wist ik ook pas vorige week dat die wedstrijd werd georganiseerd.
Wel jammer, want het had Linda's kennismaking met trailrunning kunnen worden. En het komt niet vaak voor dat ze ook afstanden onder of rond de 10 km organiseren tijdens zo'n wedstrijd.

Daarom zijn we maar naar Domein Puyenbroeck te Wachtebeke gereden om onze eigen 'trail' te lopen aldaar. We volgden één van de uitgezette mountainbike-routes: die van 9 km. Tijdens die route krijg je bos, heuveltjes, modder, grind, gras en fietspaden. Ook leuk, toch?

Hieronder onze gelopen route:

 

Sowieso wil ik eens wat MTB-routes in onze directe omgeving opzoeken om op te trainen. Zowel in Zeeuws-Vlaanderen als net over de grens zijn er immers genoeg routes te vinden.

Op krachten komen

ASCHWIN:

Waar ik de afgelopen maanden gemiddeld 4 keer per week trainde, doe ik het nu een paar weken even iets rustiger aan. Even op krachten komen, zullen we maar zeggen. De hardlooptraining haal ik nu met name uit het lopen van een wekelijks wedstrijdje of een stevige training in het weekend.

Wél ben en blijf ik volop actief op mijn (nieuwe) reisfiets. In de afgelopen weken (sinds eind oktober) heb ik als fietsforens toch al meer dan 500 km weggetrapt. Gemiddeld lukt het me om zo'n 3x per week op de fiets naar mijn werk te fietsen. Op de andere dagen heb ik helaas mijn auto nodig voor afspraken elders.
Dit betekent dat ik in het donker op het fietsje vertrek en ook in het donker weer thuis arriveer. Vanochtend was dat zelfs gecombineerd met een paar fikse sneeuwbuien. Maar als je je er goed voor aankleed, dan maakt het weer eigenlijk helemaal niet zo veel uit. Met andere woorden: het bevalt me prima zo. En op deze manier bouw ik aardig wat fietskilometertjes op, zodat er in het nieuwe jaar een paar mooie langere fietstochten gemaakt kunnen worden!

Winterplanning 2013

ASCHWIN:

De komende wintermaanden staan er een paar mooie trailrunwedstrijden op het programma. Eigenlijk elke maand eentje (behalve in januari heb ik nog geen geschikte gevonden... iemand tips?). Dat er tussendoor ook nog andere wedstrijdjes gelopen zullen worden staat ook wel vast; maar ik wil deze onderstaande wedstrijden een beetje als hoofddoelen voor deze winter aanhouden.


Januari 2013
?

Februari 2013
9 februari: Trail des Bosses - trailrunning - 25 km (Braine-le-Comte, België)

Maart 2013
16 maart: EcoTrail de Paris - trailrunning - 30 km (Parijs, Frankrijk)

April 2013
28 april: Loop van Vlaanderen - Trail/Hillrunning - 25 km (Oudenaarde, België)

Maar eerst zal ik over 2 weken nog meelopen in de mooie strandloop 'Jules Unlimited Loop' te Nieuwvliet: 19 km over het strand banjeren. Ook leuk!

Familie-uitje

ASCHWIN:

Hier nog een paar nieuwe foto's van ons sportief familie-uitje van afgelopen zaterdag:

Eindsprint Pien (en ja, ze haalt 'm nog in!)

Linda zenuwachtig voor haar start (Gijs ondersteunt mentaal)

Laatste bocht voor Linda

Gemotiveerd

ASCHWIN:

De aflossingsmarathon was voor mij eigenlijk niet zo zeer een sportief doel, maar eerder een sociaal gebeuren. De samenstelling van ons team was met name een idee dat ontstond vanuit het idee dat het toch leuk zou zijn om met vrienden en familie samen te lopen.
En dat doel hebben we met z'n achten zeker gehaald. In die zin: missie geslaagd en zeker voor herhaling vatbaar!

Maar daarnaast ben ik onverwacht heel erg gemotiveerd geraakt door mijn eigen prestatie gisteren. Ik liep mijn rondje van 5,2 km in een tijd van 19 minuten en 52 seconden. Dit komt neer op een gemiddelde snelheid van 15,7 km/u. Volgens mij heb ik nog nooit zó snel gelopen op een dergelijke afstand!
Sowieso liep in tijdens de afgelopen 4 jaar, tijdens mijn deelnames aan de aflossingsmarathon, nooit onder de 20 minuten. Volgens mij was mijn record op dit parcours 20 min en 31 seconden. Daar heb ik gisteren dan toch maar liefst een dikke halve minuut afgelopen!

Het lijkt erop dat mijn nieuwe trainingsmethode (sinds een paar maanden) zijn vruchten op meerdere punten begint af te werpen. Ik moet voorzichtig zijn met zoiets hardop uit te spreken of neer te schrijven, maar ik heb eigenlijk geen 'belastings'blessures meer aan knie en heup. Heel soms, bij een wedstrijd langer dan 20 km, voel ik een zeurend gevoel opkomen op die zwakke plekken, maar het hindert me op dat moment niet in mijn prestaties. En zeker bij trailrunning-wedstrijden heeft het zelfs boven de 25 km nog niet opgespeeld.
Maar daarnaast blijkt ook mijn snelheid stapje voor stapje omhoog te gaan. Wie had gedacht dat ik nog eens een PR zou lopen op een afstand zoals gisteren op mijn 41e!

DOW Aflossingsmarathon: Team Zuiddorpe

ASCHWIN:

Vandaag was het dan zo ver: de DOW Aflossingsmarathon te Terneuzen. Met ons 'Team Zuiddorpe' liepen we een puike marathon in een eindtijd van 3:32 uur. Deze tijd was goed voor een 81e plaats van de 132 teams. En dat is toch zeker niet slecht met een team dat de helft bestond uit 'start-to-runners'! Er woont een hoop talent in Zuiddorpe. Dat is zeker...!

Team Zuiddorpe

(v.l.n.r.: Aschwin, Joris, Stan,Linda, Pien, Dorien, Gijs, Vincent)

Die eindtijd van 3:32 uur is opgebouwd uit 8 rondjes van 5,2 km. Die werden achtereenvolgens door de volgende teamleden in deze tijden gelopen:

1. 28.50 min.: Dorien Vlassenrood (10,8 km/u)
2. 19:52 min.: Aschwin van den Abeele (15,7 km/u)
3. 28:02 min.: Linda van den Abeele (11,1 km/u)
4. 28:13 min.: Vincent de Munter (11,1 km/u)
5. 23:33 min.: Joris Meerdink (13,2 km/u)
6. 24:31 min.: Gijs van den Abeele (12,7 km/u)
7. 28:13 min.: Stan Schram (11,1 km/u)
8. 31:00 min.: Pien van den Abeele (10,1 km/u)

Iedereen boven de 10 km/u!

Nog nooit was het zó druk als bij deze editie van de aflossingsmarathon. Maar de sfeer was als vanouds: gezellig en helemaal in het teken van 'meedoen is belangrijker dan winnen'. Van jong tot oud, man en vrouw, de deelnemers waren zeer divers. Al moet ik wel zeggen dat Pien met haar 12 jaar toch wel een van je jongste deelnemers was, zo niet de jongste.

Hier enkele foto's:

Dorien

 

Aschwin

 

Joris

 

Gijs

 

Pien

 

Zoals je op de foto's kunt zien hadden we helaas toch niet genoeg teamshirtjes. Daarom liep ieder maar in het eigen tenuetje. Volgend jaar pakken we dat anders aan! Want iedereen was zo enthousiast dat we reeds nu al 12 aanmeldingen vanuit Zuiddorpe hebben! Dat worden dus 2 teampjes...!

 

En hier zie je de eindsprint van Linda (in het zwart gekleed)

en de start van Vincent (in het blauw voorbijsnellend

aan het eind van het filmpje)

Team Zuiddorpe

ASCHWIN:

Voor as. zaterdag zijn we als 'Team Zuiddorpe' toch er in geslaagd om een voltallig team van 8 personen op te stellen voor de DOW Aflossingsmarathon in Terneuzen.
De samenstelling én volgorde van starten zal zijn:

1. Dorien Vlassenrood
2. Aschwin van den Abeele
3. Linda van den Abeele
4. Vincent de Munter
5. Joris Meerdink
6. Gijs van den Abeele
7. Stan Schram
8. Pien van den Abeele

Als klap op de vuurpijl zullen we te bewonderen zijn in een fraaie outfit van (Zuiddorpse) Kapsalon Knipsels!
Wat wel erg leuk is, is het feit dat we een érg jong team hebben. De eerste vier lopers zijn volwassenen, maar de laatste vier lopers hebben een leeftijd van 14 (Joris en Gijs), 13 (Stan) of 12 jaar (Pien).

Uitslag 21 km Nisse

ASCHWIN:

Ondertussen is ook de officiële uitslag bekend van de Zakloop te Nisse. Je vindt 'm HIER.

Ik ben als 37e geëindigd in een eindtijd van 1:31:59 uur. Aantal deelnemers 21 km: 375.

Hier alvast enkele foto's (genomen door 'Fotorunner').

Een gekleurd lint op een van de vele bomendijken

 

Tijdens de laatste kilometer

 

De laatste tientallen meters tot de finish te Nisse

 

 

Zakloop Nisse

ASCHWIN:

Nee, ik heb geen nieuwe sport aan mijn lijstje toegevoegd; zaklopen is iets van zo'n 35 jaar geleden...

De Zakloop te Nisse is een halve marathon die georganiseerd wordt door 'De Vrije Zaklopers', die zo heten vanwege het feit dat ze met name in de Zak van Zuid-Beveland hardlopen. Dus zo zit dat...

Ik had al van verschillende hardlopers gehoord dat die halve marathon in Nisse een mooie herfstloop is. En vandaag heb ik ervaren dat dat zeker het geval is.
Het parcours is afwisselend: polderwegen worden afgewisseld door onverharde dijkpaden, en dat 21 km lang. Het landschap waar we doorheen gestuurd werden in de Zak van Zuid-Beveland is mooi. Prachtige boomdijken, verschillende welen en kreken. En daartussenin vele weiden en kronkelende paden. We moesten zelfs twee maal over een hekwerk klimmen om onze tocht te kunnen vervolgen.

Al met al dus geen gewone 'straten' halve marathon. En ook het weer van vandaag maakte het geen gewone halve marathon. De harde wind die op de dijken een stormachtig karakter had (een paar keer waaide ik van het smalle modderpadje af richting de schuine kanten van de dijk...) zorgde ervoor dat we afwisselend tegen de wind moesten inbeuken en dan weer een extra duwtje in de rug kregen. Het lastigst vond ik nog de zijwind. Een paar keer probeerde ik in een groepje een waaier op te zetten, maar blijkbaar had niet iedereen daar kaas van gegeten. Jammer...

De start was op het mooie dorpsplein van Nisse. Omdat ik zo lang mogelijk in de warmte wilde blijven vooraleer ik me naar het startvak begaf, lukte het me niet om een beetje vooraan te staan bij de start. Ik stond ergens in het midden van het grote loperspeloton (meer dan 800 lopers) dat bestond uit 7,5 km-lopers en 21 km-lopers.
Maar eigenlijk maakte het me op dat moment niet zo veel uit, aangezien ik het redelijk rustig wilde aanpakken; zeker in het begin van de race.

Tja, en eigenlijk had ik daar na een paar honderd meter al weer spijt van. Want het was werkelijk slingeren en acrobatisch lopen geblazen om wat meer naar voren te schuiven en mensen in te halen.
Maar psychologisch is het altijd érg fijn lopen op een manier dat je enkel maar mensen inhaalt en zelf door niemand wordt ingelopen! Dus kwam ik langzaam maar zeker in een lekker hardloopritme. Na een kilometer of twee haalde ik Ingrid IJsebaert in. Even wat bijpraten en op adem komen. Toen ze me vroeg wat ik van plan was vandaag wist ik eigenlijk nog niet zo goed wat ik er van moest verwachten. Maar toen ik een paar honderd meter verder erachter kwam dat ik me los had gelopen van het groepje waarin Ingrid en ik liepen, kwam ik eigenlijk toch wel tot de tussenconclusie dat het wel lekker ging blijkbaar. Dus besloot ik gas te geven.

De verdere wedstrijd liep ik van groepje naar groepje. Ik wilde zo min mogelijk alleen komen te lopen op dit winderig parcours. En wat ging dat goed! Ik maakte er een intervalwedstrijd van: vol gas tussen de groepjes in en op adem komen als ik bij een groepje aansloot. Zo liep ik de rest van de wedstrijd. En eigenlijk had ik geen idee van mijn snelheid. Ik rekende met deze wind (en af en toe een bui) op dit parcours met z'n offroad-elementen op een tijd van 1 uur 40 minuten. Ik zou proberen binnen deze tijd te eindigen.
Plots stond daar het bord van 15 km. Ik wierp een blik op mijn horloge en zag dat ik daar doorkwam op 1 uur en 4 minuten. Niet gek! En aangezien ik me nog goed voelde stelde ik mijn doel bij: binnen de anderhalf uur leek niet meer mogelijk, maar binnen 1 uur 35 minuten moest toch lukken...

Uiteindelijk klokte ik zelf bij de finish af na 1 uur en 31 minuten. Heel tevreden!

Even wennen aan de temperaturen

ASCHWIN:

Het is weer even wennen aan de temperaturen waarin getraind moet worden. Gisteravond stond Pien klaar voor haar training met vele, vele laagjes aan. Resultaat: al na 1 km rennen bleek het tóch te warm in haar omhulsel...

 

 

Jonge honden

ASCHWIN:

Vanavond heb ik een training gelopen met de drie jongste teamleden voor de komende aflossingsmarathon.
Samen met Gijs (14 jaar), Pien (12 jaar) en Stan (13 jaar) liep ik een rustig traininkje.

Het is heerlijk om te merken dat ze vooral in het begin veel te hard van stapel lopen tijdens zo'n training (en dat ze zich weinig aantrekken van mijn advies 'om het wat rustiger aan te doen') en dat ze continue moeten praten en 'spelen' (staat er een bankje langs de route, dan moet daar even omheen gelopen worden; staan er speeltoestellen op een veldje, dan moet er even op geklommen worden).

Het is gewoon gezellig en leuk om met die jonge honden op pad te gaan! Binnenkort het vervolg...

Niet ongevaarlijk

ASCHWIN:

Dat is toch wel het grootste nadeel van de wintertijd hoor: dat je niet meer lekker overal kunt hardlopen 's avonds. En doordeweeks ben ik (zoals velen met mij) toch aangewezen op de avonduren om mijn trainingen af te werken.
Daarom ben ik ook zo veel op de verlichte Finse piste van Ertvelde te vinden. Ideaal natuurlijk. Maar ja, voor de afwisseling wil ik ook wel eens een ander rondje lopen...
De hardloopband is dan nog een optie. Maar ook hier: dit moet je niet al te vaak achter elkaar doen, anders haal je het eind van de winter ook niet zeer gemotiveerd...

Vandaar dat ik gisteravond mijn lichtgevend vestje en mijn led-verlichting-armbandjes aandeed om een uurtje in het donker te gaan hardlopen op straat. Aangezien de woonkern van Zuiddorpe niet groot te noemen is (...) liep ik binnen een paar minuutjes in de pikkedonkere polder. Het is opvallend hoe snel je ogen wennen aan het beperkte zicht. Dus het ging eigenlijk best wel goed. Enkel tegemoetkomende auto's zijn een ramp: ze verblinden je en dan moet je op je stappen passen.
Met een opgelucht gevoel liep ik dan ook na een kwartiertje polder de bebouwing van Axel binnen. De straatlantaarns schenen me prima bij. En dat liep toch wel weer iets relaxter.

Maar blijkbaar was ik iets té onoplettend, want voor ik er erg in had lag ik languit op straat! Geen onhandige struikelbeweging, maar meteen vol, languit, gestrekt op de rode klinkers... Auw!
De reden van mijn val: een boven de bestrating uitstekend rioolputdeksel.

En wat is de eerste reactie in zo'n geval? Opstaan en rondkijken of iemand het gezien heeft. Pas in tweede instantie (niet onder een lantaarnpaal, maar op een donker plekje) bedacht ik me dat ik de schade maar eens moest opnemen. Gelukkig viel die mee: geschaafde handpalmen en een beurse knieschijf. Geen kapotte kleding en geen blijvende of ernstige blessure. Enkel een (heel) sullig gevoel.

Dus: het is niet ongevaarlijk om 's avonds in de winter je rondje in het donker te hardlopen.

Morgen dus maar weer naar de Finse piste...!

Team Zuiddorpe

ASCHWIN:

Op zaterdag 1 december is het weer tijd om aan de start te verschijnen van de Dow Aflossingsmarathon te Terneuzen.

De afgelopen twee jaar deed ik dit met een team van mijn werk. Maar dit jaar wordt het een Zuiddorpse aangelegenheid!

'Team Zuiddorpe' bestaat geheel uit sportieve dorpsgenoten:

1. Pien van den Abeele
2. Gijs van den Abeele
3. Linda van den Abeele
4. Aschwin van den Abeele
5. Stan Schram
6. Dorien Vlassenrood
7. Vincent de Munter

Aangezien we 8 rondjes van 5,2 km lopen om op die manier de hele marathonafstand te overbruggen, zal ik zelf 2 rondjes lopen.

De eerstvolgende

ASCHWIN:

Komend weekend geen loopwedstrijd. De eerstvolgende wedstrijd wordt de halve marathon in Nisse (met de mooie naam 'De Grote Zak Loop'...), op 25 november.

Tot die tijd blijf ik lekker doortrainen. Geen winterstopje dit jaar.. Ik wil gewoon bezig blijven deze komende maanden en niet, zoals andere jaren, flink wat gas terug nemen.
Mijn favoriete trainingslocatie is op het ogenblik de Finse piste te Ertvelde. Ten eerste vanwege de zachte ondergrond. Ten tweede vanwege het verlichte parcours, dat natuurlijk wel érg handig is tijdens de winteravondtrainingen. En ten derde dat ook Linda of de kinderen dan gemakkelijk ook eens mee kunnen. Ieder loopt dan zijn eigen tempo of trainingsprogrammatje; je komt elkaar vanzelf weer tegen op het rondje van 1.750 meter.

Ook heb ik de afgelopen weken vier keer per week de fiets kunnen pakken naar het werk en terug. Al met al fiets ik dan toch al gauw zo'n kleine 120 km/week. Mooi meegenomen.
Het draagt natuurlijk prima bij aan het conditie-onderhoud, maar het staat ook een beetje in het teken van het opbouwen van fietskilometers. Want komend voorjaar moet ik toch vol bepakt een flink aantal kilometers kunnen fietsen...

Moerschanscross Hulst

ASCHWIN:

Goh, dat was toch wel lang geleden... Gisteren deed ik weer eens mee met een crosswedstrijd en wel de Moerschanscross te Hulst.
Het leuke parcours met de liniedijk als rode draad lag er door de vele regen van de afgelopen dagen érg modderig bij. Ideale crossomstandigheden dus!

De verschillende leeftijdscategorieën van de heren liepen allen samen. Hierdoor stond er een mooi pelotonnetje deelnemers aan de start. Er dienden 3 rondjes afgelegd te worden over een totale afstand van 7.110 m.
Waar ik wel een beetje tegenop zag voor de start waren twee dingen.
Ten eerste: ze zullen weer als gekken van start gaan. Iedereen wil natuurlijk als eerste (of toch op z'n minst vooraan) bij de eerste bocht en heuvel aankomen. Het gevolg is dan altijd dat je een halve ronde verder constateert dat die start tóch weer te snel is geweest...! En dat was ook deze keer het geval (natuurlijk!). Na zo'n 3 km moest ik toch echt op zoek naar mijn tweede adem. En gelukkig vond ik die al snel.
Ten tweede: als het zo modderig is als gisteren, dan volstaan gewone hardloopschoenen natuurlijk niet; ook al hebben ze een trailzooltje eronder liggen. En daar kwam ik na zo'n 500 meter al achter. Tijdens de eerste modderstrook gleed ik alle kanten uit. De lopers met spikes liepen gewoon voluit rechtdoor door de modderstroken heen. Ikzelf moest steeds het kantje van het pad opzoeken, waar nog wat gras boven de modder uitstak. Deed ik dit niet dan ging er tijdens elke afzet toch wel wat energie verloren door een slippende afzet. Ook de bochten moesten met veel gevoel genomen worden...

Maar nadat ik mijn tweede adem gevonden had, begon ik langzaamaan voor het eerst weer mensen in te halen. Zeker de derde ronde kon ik dit doortrekken en schoof ik nog wat plaatsen op.
Het is zó anders lopen dan tijdens de lange afstanden. Je loopt steeds op het randje van je kunnen. Misselijkheid ligt dan altijd op de loer. De kunst is om net binnen de grens van je kunnen te blijven en de misselijkheid nét geen kans te geven.
Gelukkig is dat gevoel direct na de finish weer verdwenen. Zo ook gisteren. Ik kijk dan ook terug op een leuke moddermiddag in Hulst.
Maar bij de volgende cross/veldloopwedstrijd doe ik waarschijnlijk alleen mee als ik óf een paar spikes op de kop heb kunnen tikken, óf de ondergrond moet harder/bevroren liggen. Anders is het eigenlijk toch geen doen. Je verliest dan té veel energie aan recht blijven en mislukkende afzetten tijdens het lopen.

Hier nog een filmpje met een impressie van alle categorieën; te zien op de website van RKHAV.

De uitslag vind je hier. Ik ben uiteindelijk op de 15e plek geëindigd in de leeftijdscategorie 35-45 jaar, in een eindtijd van 30:52 min. Dit betekent dat ik net geen 14 km/u heb gehaald tijdens deze cross. Dát valt me in ieder geval niet tegen.
Maar overall eindigde ik pas op de 46e plek (van de 91 deelnemers). En dat is natuurlijk niet bijster bijzonder...

1e cross van het winterseizoen

ASCHWIN:

Morgen loop ik mee tijdens de eerste veldloop van het winterseizoen. De Moerschanscross in Hulst is tevens de eerste wedstrijd die meetelt voor de Zeeuwse crosscompetitie 2012/2013.
Waar er voorgaande jaren steeds sprake was van een korte en een lange cross, hebben ze nu alles samengevoegd. De te lopen afstand in Hulst wordt 7110 m.

Inspirerend

ASCHWIN:

Het is mooi dat ik dit jaar trailrunning als nieuwe sport heb ontdekt. Het is zó inspirerend om met dit soort wedstrijden mee te doen. Het is telkens weer een serieuze lichamelijke uitdaging, je sport in prachtige omgevingen, midden in de natuur en de sfeer tijdens deze wedstrijden is zeer kameraadschappelijk.
Tevens sluit het goed aan bij mijn wens om niet langer te streven naar steeds snellere tijden op bepaalde afstanden, zoals de 10 km, de halve marathon of de hele marathon, maar meer het genot van de sportieve inspanning te beleven en te kijken waar nieuwe/onbekende grenzen liggen. Trailrunning heeft het naar mijn idee allemaal in zich.

Ik kwam dit filmpje nog tegen. Het is een prachtige weergave van de 'hoogmis' op trailrunninggebied: de Ultra Trail du Mont Blanc. 166 km rennen over de hoogste berg van Europa.

Mooi vind ik ook die emotie bij sommige deelnemers in het startvak. Alle inspanningen tijdens de voorbereidingen moeten er nu zien uit te komen... Spanning en genot.

Kijk en geniet:

Uitslag Gembloux

ASCHWIN:

De uitslag van de Trail de la Vallée de L'Orneau (22 km) is bekend.
Hier mijn gegevens:

• Plek: 39e
• Finishers: 353 deelnemers
• Eindtijd: 1:47:54 uur
• Gemiddelde snelheid: 12,23 km/u

De complete uitslag vind je HIER.

Het is dus inderdaad een mooie inhaalrace geworden daar in Gembloux.

 

En nog wat foto's die genomen zijn door de organisatie:

 

Tijdens de eerste kilometers (ik loop net vóór de bocht met wit petje)

 

Na zo'n 17 km

 

Genomen tijdens de laatste kilometer

 

Impressie Trail de la Vallée L'Orneau

ASCHWIN:

Ik heb zelf haast geen foto's van de trail van gisteren te Gembloux. Om een impressie van het parcours en de wedstrijd te geven plaats ik bij deze enkele foto's en een filmpje van andere deelnemers.

Drukte en spanning voor de start: iedereen maakt zich gereed

Direct na de start het veld in richting bos

Veel single-tracks

Op de achtergrond staat Linda bij de finish op me te wachten

(ze had net zelf een rondje getraind in de buurt van start-finish...!)

Hier een filmpje van een drietal vrolijke Walen:

Trail de la Vallée L'Orneau

ASCHWIN:

De Trail de la Vallée L'Orneau te Gembloux is een aanrader. Daar ben ik vandaag achter gekomen. Samen met, naar ik schat, zo'n 500 lopers werd er om 9:30 uur in de (vries)kou gestart. Ik liep er vandaag de 22 km.

Voor de start: koud (0 graden Celcius) maar met een zonnetje!

Hoe koud het ook bij de start was, het parcours zorgde er wel voor dat het snel warmer werd voor de lopers. Het heuvelachtige parcours ging tijdens de eerste paar kilometers vooral over polderpaden en akkers. De vette klei zorgde dat we met z'n allen na zo'n half uurtje rennen met volgekoekte klompjes weer op een wat hardere ondergrond kwamen. Alle felle kleurtjes van evenveel verschillende hardloopschoentjes waren verdwenen; we hadden allemaal hetzelfde modelletje aan: plomp, zwaar en bruin!

Na zo'n 40 minuten werden we tot twee keer achter elkaar door een ijskoude sloot geleid. Iedereen verdween er noodgedwongen tot net onder de knietjes in het ijswater. Brrrr. Eén voordeel: onze schoentjes waren weer wat schoner!

Tot aan dit water-moment liep ik zeer gemakkelijk. Door omstandigheden stond ik helemaal achterin het peloton bij de start en heb ik 40 minuten lang heel veel mensen ingehaald. Zonder te forceren weliswaar. De reden dat ik achteraan stond? We dachten namelijk dat we de andere kant op zouden lopen bij de start. Dus was ik mooi vooraan gaan staan in dat grote pak lopers. Totdat we met z'n allen werden verrast met de mededeling dat we de andere kant op zouden lopen. Grrrr! Tja, en dan heb je opeens zo'n 500 lopers voor je staan...

De start. Een gedeelte van het peloton.

Maar goed, ik liep dus wel lekker. Totdat ik door die twee sloten moest. Daarna heb ik toch wel zo'n 10 minuten nodig gehad om weer in mijn ritme te komen (en mijn voeten weer wat gevoel kregen...).

En plots waren we aan de verversingspost met drankjes en wat te eten. Dit betekende dat we er zo'n 12 km op hadden zitten. Snel een bekertje sportdrank naar binnen gekiept, wat bananen meegegrist en weer verder. Ik liep op zich wel lekker, maar niet helemaal top naar mijn idee. Ik had nog steeds een beetje een verkrampt gevoel.
Maar.... na 70 minuten, tijdens een lange beklimming leek het opeens weer helemaal vanzelf te gaan. Ik haalde plots ook een grote groep lopers in waar ik al vele kilometers achter liep. En dit gevoel kon ik vervolgens volhouden tot aan het einde. Hoe fijn was dat! De één na de ander passeerde ik. Ik had een paar vleugels gekregen en dat inhalen gaf me nóg meer moed.
Uiteindelijk eindigde ik na 1:48 uur (eigen tijdwaarneming). Ik heb werkelijk geen idee hoeveelste ik geëindigd ben. Het is onmogelijk om een beeld van het deelnemersveld voor je te vormen als je zo ver vanachter bent gestart. Linda had helaas ook niet geteld, maar zij verwacht dat ik toch wel bij de eerste 50 deelnemers geëindigd moet zijn. Dat zou betekenen dat ik er zo'n 450 heb ingehaald...!?

Ik wacht dus eerst maar eens even op de officiële uitslag. Die zal één dezer dagen wel op internet verschijnen.

Maar: deze trail (die overigens voor het eerst werd georganiseerd door de plaatselijke triathlonvereniging) is zeker een aanrader. Mooie omgeving, mooi parcours en sympathieke organisatie. Ze beloofden 90% onverhard en een hoogteverschil van 350 meter. En dat was het dus ook! Veel kans dat ik volgend jaar terug ga naar Gembloux.

Tijdens de laatste honderden meters

Volleybaldagje

ASCHWIN:

Pien en Gijs waren deze ochtend vroeg uit de veren om in Goes ieder een tweetal wedstrijden te volleyballen met hun teams. Beiden met als resultaat: eentje gewonnen, eentje verloren.
Hier nog wat beelden.

Gijs retourneert de opslag van de tegenpartij

Pien in afwachting van de bal

De eerste meters

ASCHWIN:

Zo blij als een kind met mijn VSF Randonneur! Vandaag werd ie opgehaald bij de fietsenmaker in Antwerpen en kon ik er eindelijk mijn eerste meters op fietsen.
De zit van de fiets voelde gelukkig meteen prima aan. Het versnellingssysteem was vertrouwd (zelfde als op de racefiets).

Hier de fiets met het tweetal rode Ortlieb achterfietstassen. De voortassen heb ik voorlopig nog even niet nodig. Dat volgt later wel... Wel zijn de voordraagbeugels reeds gemonteerd.

 

 

Ik kan haast niet wachten om er mee op pad te gaan. Het is dat ik morgen die trail in de Ardennen ga hardlopen, want anders was ik morgen al op pad gegaan.

Het is toch een luxe hè: kunnen kiezen uit zoveel leuke dingen om te ondernemen, te doen of te sporten!

 

Gearriveerd!

ASCHWIN:

Mooi nieuws: mijn reisfiets is uit Duitsland gearriveerd bij de fietsenmaker en staat in de winkel blinkend te wachten om opgehaald te worden!

Wat wordt mijn eerste fietstrip? Ik heb een aantal opties in gedachten, maar daarover later meer. De komende maanden zijn natuurlijk ook niet de meest geschikte maanden. Eerst (letterlijk en figuurlijk) een beetje 'koud' oefenen om komend voorjaar iets moois op te pakken. Wordt vervolgd...

Hieronder nog eens de VSF TX-Randonneur van 'VSF Fahrradmanufaktur'.

 

Nu nog uit de folder. Morgen in het echt!

Eindelijk weer!

ASCHWIN:

Zondag mag ik eindelijk weer! Dan zal ik deelnemen aan weer een heuse Ardennen-runningtrail: 'Trail de la Vallee de L'Orneau'. Deze zal plaatsvinden in Gembloux, dat vlakbij Namen ligt. De trail gaat over een afstand van 22 km en doorloopt een wisselend landschap: bos, weilanden, single-tracks, polderpaden, kasseien, zandpaden, heuvels, dorpjes. In ieder geval beloven ze een parcours dat voor meer dan 90% onverhard is en 350 meter hoogteverschil kent. Dat is op zich al veelbelovend.

Hier vind je een link met foto's van het parcours: klik!

En hieronder het affiche van de wedstrijd:

Mijn trainingen van de afgelopen periode zijn eigenlijk een beetje een ratjetoe geweest. Eigenlijk zat er niet echt een structuur of opbouw in. Het komt er simpelweg op neer dat ik gewoon getraind heb op de manier waarop ik die trainingsdag zin had en/of tijd had (met name pittige intervaltrainingen en niet al te lange rustige duurlopen). Maar ik kan wel zeggen dat ik best veel getraind heb. De afgelopen weken kom ik toch wel op zo'n 5 trainingsdagen per week.

Mijn deelname aan deze trail betekent uiteraard ook automatisch dat ik dus niet aan de halve marathon in Etten-Leur zal meedoen, die eveneens zondag plaatsvindt en eerst op mijn agenda prijkte.

In het land van heksen en de heuvels

ASCHWIN:

Hoe heerlijk is het om met zomertemperaturen een lange wandeling met z'n allen te maken door een herfstdecor!

Vandaag trokken we met z'n viertjes én hond Sarah naar Elzele/Ellezelles (nabij Ronse) om er een wandeling van een kleine 20 kilometer te maken in het land van de heksen en de heuvels. Het was eigenlijk een wandeling over een ideaal trail-hardloopparcours. Ik dacht vaak: 'Ik moet hier eens terugkomen en deze ronde hardlopend volbrengen'.

Leuk waren ook de vele beelden van heksen, duivels en andere mysterieuze figuren die we tijdens het eerste uur van onze wandeling tegenkwamen. Een plaatselijke kunstenaar is erg druk bezig om de omgeving rond Elzele een mysterieus sfeertje mee te geven; en dat is wel gelukt. Je ziet het op de foto's wel terug.

En ook Sarah deed het ondanks haar mindere gezondheid en hoge leeftijd weer goed vandaag. Ze liep prima mee. In het begin iets enthousiaster dan aan het eind van het rondje, maar dat is logisch. De laatste maanden eet ze heel slecht; maar onderweg had ze een heerlijk broodje mee met ons (zie filmpje).

Hieronder het gewandelde rondje. Je ziet dat ik onderweg eventjes vergeten was de gps weer aan te zetten. Dus er zit een 'gat' in het rondje linksboven en het totaal aantal kilometers klopt dus niet...

 

Begin- en eindpunt van de route: de heks van Elzele!

 

 

We omarmen onderweg de duivel met viool.

 

Gijs wordt nagekeken door... tja... door wat eigenlijk?!

 

Een loslopend kalfje

 

Ook beelden hebben natuurlijke behoeften, zo blijkt

 

Sarah 'verfrist' zich even

 

De route die we liepen was er eentje uit de serie van 8 wandeltochten door de Brabantse Ardennen en het Land van de heuvels (kaarten verkrijgbaar bij 'De Rouck Geocart' - ref. 923).