Weer boven water!

ASCHWIN:

Ziezo, dat griepje hebben we ook weer gehad! En het was er één van eigen bodem als je het mij vraagt en niet één of ander uitheems/Mexicaans geval dat me even kopje onder deed gaan...

Maar zoals het hoort bij een echte Zeeuw: die komt altijd weer boven water! 'Luctor et Emergo' ('Ik worstel en kom boven') is niet voor niets de lijfspreuk hier.

En nu we het er toch over hebben: er bestaat een jeugdboek van net na de tweede wereldoorlog, dat zich in Zeeland afspeelt (tijdens deze oorlog) en eveneens de titel 'Ik worstel en kom boven' draagt. Waarom er hier over te beginnen? Nou, de hoofrolspeler, een jongeman die Henk heet, staat zo mooi op de kaft van dit boekwerkje: hardlopend door de duinen! En de lezers van deze weblog die de Kustmarathon achter hun kiezen hebben (met name de editie 2009) weten hoe dit voelt...

De schrijver Baljé heeft er een spannend verhaal van gemaakt, maar met name de illustraties van ene van Ingen zijn erg mooi gemaakt. Daar waar op de kaft nog een beetje kleur wordt gebruikt, zijn de illustraties ín het boek in 'stemmig' zwart-wit. En juist door dat zwart-wit gebruik zijn ze heel goed geslaagd om een typisch (jaren 40-)sfeertje te creëren. Hier nog een tweetal voorbeelden.

 

In de samenvatting staat het vol trots (en met onze huidige kijk 'nogal bombastisch') als volgt beschreven:

'(...) Dan volgt de invasie en de oprukking van de geallieerden. De Duitsers worden in het nauw gedreven, Vlissingen wordt gebombardeerd en Walcheren wordt onder water gezet. Als de Engelsen en Canadezen de stad binnen trekken zijn ze spoedig bevrijd. Henk keert voor het eerst terug naar zijn oude huis aan de boulevard en ziet dat er niets anders meer van over is als een hoop puin. Hij denkt aan al zijn gevallen vrienden. De prijs van de bevrijding is hoog. Hij is een Zeeuw, een echte stoere Zeeuw. Walcheren is verwoest, heeft geworsteld om boven te komen en zal herrijzen. Alles zal weer opgebouwd worden en in "vrijheid" zullen de mensen weer leven. Trots zullen de Zeeuwen naar hun wapen kunnen kijken, waarin fier de spreuk geschreven staat: LUCTOR ET EMERGO!'

Zoals je op de plaatjes al kunt zien, rent Henk niet alleen door de duinen. Hij rent eigenlijk het hele boekje door, van voor tot achter (en terug...). Leuk nostalgisch, maar (met name door het gedateerde taalgebruik) een vermoeiend boekje...!