VDB overleden

ASCHWIN:

Vanmorgen geschrokken van het bericht dat Frank Vandenbroucke is overleden. Onderstaand krantenartikel uit BN/DeStem geeft m.i. wel een pakkend beeld van deze kleurrijke getalenteerde Belgische wielrenner. Vooral die laatste zin is treffend.

DE MENS IS DE WIELRENNER ACHTERNA

(door Ad Pertijs. dinsdag 13 oktober 2009)

Frank Vandenbroucke is niet meer. De 34-jarige kleurrijke, voormalige Vlaamse wielerster overleed gisteravond in Senegal, waar hij vakantie vierde.

Hij zou zijn bezweken aan de gevolgen van een longembolie.

Hoewel veel van zijn fans hoopten dat Vandenbroucke ooit nog terug zou keren op zijn hoge niveau van voor 1999, was de wielrenner VDB in feite tien jaar geleden al 'overleden'.
Alle pogingen van de voormalige Golden Baby om terug te keren aan de top ('Baby come back' schreef iemand enkele jaren geleden in het gastenboek van zijn website) waren sindsdien gedoemd te mislukken. Vandenbroucke streed tegen zijn dopingverslaving en Vandenbroucke werd in beslag genomen door zijn stormachtige relatie met de Italiaanse Sarah Pinacchi. De Belg kwam in aanraking met justitie, werd voor het oog van de natie geboeid afgevoerd en hij overleefde twee zelfmoordpogingen. De betovering is echter altijd gebleven. Een opvallend versnelling, een glimp van zijn voormalige klasse en de fans kalkten op de wegen dat God terug was. 'VDB is God' stond er overal te lezen. De renner zelf kon zichzelf nog het beste relativeren.
Hij bracht een boek uit met de titel 'Ik ben God niet' en in de wonderschone Sporza-documentaire 'Gevallen voor Sarah' geeft VDB een ontroerende en boeide inkijk in zijn ziel en leven.
Hij ging met Sporza terug naar Avila, waar hij in 1999 tijdens de Vuelta de meest indrukwekkende triomf van zijn leven beleefde. Voor Sarah, die hij kort ervoor was tegengekomen in diezelfde ronde. VDB had toen al zijn eerste dopingaffaire achter de rug en leek bezig aan een immense comeback. Na Avila werd het echter nooit meer wat met de man, die eind jaren negentig voor velen de meest veelbelovende renner van dat moment was.
Zijn dood in Afrika past, hoe cru ook, in het leven van een renner, die altijd even kwetsbaar als onaantastbaar is gebleven.
Fausto Coppi bezweek begin jaren zestig aan de malaria, die hij had opgelopen op datzelfde continent. In Burkina Faso om precies te zijn. De carrière van Vandenbroucke kan niet tippen aan die van de Italiaan, maar zijn fans zullen hem altijd blijven herinneren als de renner die net zo groot had kunnen worden als dezelfde Coppi.

Als hij zichzelf niet was tegengekomen.