ChiRunning

ASCHWIN:

De afgelopen week ben ik tijdens het trainen eens begonnen met de technieken van Chi Running. Wat houdt dat in? Het wordt op de websites van instructeurs als volgt omschreven:

De innerlijke focus en souplesse van T’ai Chi worden gecombineerd met de kracht en energie van hardlopen. In ChiRunning worden de beenspieren veel minder zwaar belast dan normaal, waardoor er minder blessurerisico is voor heupen, knieën, schenen, kuiten en achillespezen. Door de nadruk op de juiste lichaamshouding heeft ChiRunning een positief effect op de rest van het dagelijkse leven. ChiRunning maakt gezond sporten zonder blessures mogelijk.

Door in deze basishouding iets naar voren te hellen, breng je als loper het lichaamszwaartepunt voor de voeten. Zodra dat het geval is, neemt de zwaartekracht het over. Dit is de kracht die je uiteindelijk naar voren zal trekken. Het is belangrijk dat bij dit hellen de enkels totaal ontspannen zijn, zodat de hiel niet te vroeg van de grond komt. Het hellen is uit energieoogpunt cruciaal, omdat dit het benutten van de zwaartekracht mogelijk maakt. Ook voor blessurepreventie is het van belang. Door te hellen, landen de voeten niet meer voor de loper op de grond, maar net achter het lichaamszwaartepunt. Daarmee wordt een hiellanding voorkomen. De landing is op de middenvoet. Door landing op de hiel ontstaat er veel belasting op de knieën en schenen. Een voorvoetlanding geeft meer belasting op de kuiten.

De voeten worden aan de achterkant eenvoudigweg opgetild. De hiel komt het eerst van de grond. De tenen volgen ontspannen. Vergelijk het met het afhalen van een postzegel van een rol. Er wordt dus niet afgezet. Dit scheelt veel energieverbruik. Tevens geeft het minder belasting van kuiten en achillespezen. Er wordt gebruik gemaakt van de elastische werking van de hamstrings. Na het optillen maakt de voet een cirkelbeweging om vervolgens te landen achter het lichaamszwaartepunt. De knieën blijven gedurende deze beweging relatief laag. Knieheffen behoort dus niet tot de oefeningen voor ChiRunning, kniebuigen wel.

De armbeweging is van belang voor ritme en balans. Ook dit is een beweging die vanuit ontspanning plaatsvindt. De arm werkt als een pendule: hoe korter de slinger, hoe gemakkelijker (en sneller) hij heen en weer gaat. Daarom is een hoek hebben van ca. 90ºْ ideaal. De armen dienen geen zijwaartse bewegingen te maken. Alles moet erop gericht zijn om een voorwaartse beweging te bewerkstelligen. Goed armgebruik ondersteunt de juiste manier van hardlopen.

Als je het 'naar voren hellen', de 'voeten naar achteren optillen' én de 'voorwaartsgerichte armbewegingen' samenvoegt, krijg je de basis van ChiRunning. Op een instructievideo van een gecertificeerd ChiRunning-trainster, ziet dat er als volgt uit:



Je ziet op de video tevens goed dat ook bij versnelling deze technieken niet worden losgelaten. Wil je harder, dan hel je je bovenlichaam eenvoudigweg iets meer voorover. De zwaartekracht maakt dat je daardoor sneller zult lopen (anders val je immers naar voren...).
Als laatste is van belang dat je passen niet te groot zijn en dat je vasthoudt aan steeds dezelfde frequentie.

Ik heb het overigens nog (lang?) niet helemaal onder de knie. Het valt tegen om je bovenlichaam op een comfortabele manier naar voren te laten hellen. Ik heb de neiging om vooral mijn hoofd naar voren te bewegen. Voor mijn gevoel blijft mijn lichaam toch nog té recht. Ik zou het eigenlijk ook eens moeten laten filmen. Pas dán zie je of je het goed doet.

Eerst nog wat verder oefenen. Ik kom er nog wel op terug in een later blogbericht...